صحنه های باور نکردنی در پرورش اندام

هر یک از شما در زندگی صحنه های تلخ یا شیرین به یاد ماندنی دارید و تجربه می کنید اما همیشه یک صحنه است که هیچ وقت از یاد نمی برید. صحنه های باور نکردنی که تاثیر زیادی روی شما گذاشته است برخی از این تاثیرات باعث شده تا خیلی ها بدنسازان و ورزشکاران بزرگی شوند.

دلیل عمده ای که بدنسازی و تمرینات با وزنه این قدر طرفدار پیدا کرده این است که هر فردی که بدن های زیبا و قدرتمندی مثل آرنولد، لوفدینو، لاری، اسکات، سرجیوالیوا، شان ری، کوین لورون و .. را مشاهده می کند دانش می خواهد که او هم یک بدن عضلانی و زیبا داشته باشد.

در این مقاله چند تن از بدنسازان حرفه ای و نام آشنای جهان درباره به یادماندنی ترین صحنه ها و تصاویری که در ذهن شان باقی مانده صحبت می کنند. که یقیناً جالب خواهد بود.

تام پلانز

اولین باری که آرنولد را دیدم مسابقات آقای بین الملل بود. سال ۱۹۷۵ که در کلمبوس اوهایو برگزار شده فرانکو کلمبو هم آنجا بود آرنولد وارد صحنه شد. سپس یک لحظه متوقف شد و دست ها را در کنار بدن نگهداشته. سپس به آرامی دست ها را به سمت بالای سر خود بالا برد. آن وقت بود که تمامی حضار از خود بیخود شدند مردم وارد راهروهای بین ردیف های صندلی شدند و با عبور از گاردهای روی صحنه آمدند و روی سن را شلوغ کردند خیلی حرکت وحشیانه ای بود. با دیدن این صحنه به خودم گفتم که این بدنسازی است! این همان چیزی است که می خواهم!

صحنه فوق العاده دیگری که دیده بودم، در مورد رابی رابینسون در باشگاه گلدر ایالت سانتامونیگا بود. حدود سال ۱۹۷۶ بود، او زیر یک نور ایستاده بود، رکابی که به تن داشت طوری پاره بود که شکم و کمرش پیدا بود و روی عضلات سینه گره داشت. او آنجا در حال اجرای حرکت پرس سرشانه از پشت گردن با هالتر ۱۲ کیلویی بود. اما فوق العاده ضخیم و پهن بود و سرشانه هایش حین حرکت بالاتر از سرش قرار می گرفت.

آن نوری که روی بدنش تابیده بود و سایه های به وجود آمده روی عضلاتش، عضلانی بودن بدنش را خیلی بیشتر نشان می داد به طوری که تا به آن موقع بدنی در آن سطح عضلانی ندیده بودم. آن زمان پیش خودم گفتم این واقعی نیست. یک لحظه فکر کردم که روی زمین نیستم. چرا که صحنه از بدن رابی رابینسون باور نکردنی بود.

دیو دیرت

در اولین مسترالمپیایی که دوریان یتس و ناصر الصونباطی با هم روی صحنه حضور یافته بودند، سال ۱۹۹۵ بود که کنار هم قرار گرفته بودند. آن صحنه وحشتناک، فوق العاده مبهوت کننده ترین تصویری بود که تا آن زمان دیده بودم. هرگز مسابقه بدنسازی مثل آن شب اتقاق نیفتاده بود. آن صحنه فوق العاده ترین چیزی بود که دیدم. اما اعجاب انگیز ترین تجربه ای که شحصاً داشتم زمانی بود که تلویزیون را روی کانال ESPN قرار دادم و خودم را در تلویزیون دیدم که عنوان قهرمانی میان وزن مسابقات ملی سال ۱۹۸۹ را به دست آورده بودم از آن لحظه احساس غرور نمی کنم بلکه می خواهم بگویم که یک احساس خیلی عجیب بود.

سال ها بدنسازان را در تلویزیون مشاهده می کردم و خب دیدن تصویر خودم برایم واقعی به نظر نمی آمد. آن برای من یک غیر ممکن بود.

چارلز کلیر مونت

شگفت انگیز ترین چیزی که تا به حال دیده ام در باشگاه اتفاق نیفتاده بلکه در یک خانه قدمی تغییر یافته بوده (یک فضای بسیار بدساخت) که فقط یک فرد عاشق تمرین با وزنه می توانست آنجا تمرین کند. آنجا یک جای موقتی بود اما مقدار بسیار زیادی وزنه آنجا آماده جابجا شدن بود. در این محل بود که آن صحنه اعجاب انگیز را شاهد بودم.

من در آن زمان بدنسازی را به تازگی شروع کرده بودم. حدود ۱۹ سال قبل. یک روز وارد آن محل شدم دیدم که یک پاورلیفتر سطح جهانی در حال اجرای حرکت اسکوات با وزنه ای بیش از ۳۱۵ کیلوگرم است و هم چنین در حرکت پرس سینه از وزنه ای بیش از ۲۲۵ کیلوگرم استفاده می کرد. او خیلی بلند قد نبود. اما واقعاً بدن پرضخامتی داشت. برای من در آن روزها دیدن آن صحنه غیر قابل باور بود.

او درست مثل تصاویری بود که در مجلات دیده بودم. تا آن زمان صحنه ای مشابه آن را ندیده بودم. وقتی که برادرم آمد. تا مرا در مدرسه ببیند. جریان را برایش تعریف کردم و او از من خواست که آان مرد را به او هم نشان دهم. آن تجربه برای من خیلی فوق العاده بود.

سمیربن نوت

یکی از شوکه کننده ترین تجربیات زندگی من دیدن لوفرینو برای نخستین بار بود. سال ۱۹۷۴ مسابقات مستر یونیورس بود که در ایتالیا برگزار شد. من در لبنان بزرگ شده ام. در حالی بدنسازی آنجا طرفدار و رواج زیادی داشت.اما تعداد زیادی افراد نداشتیم که ۱۹۵ سانتی متر بلندی قامتشان باشد. وقتی در آن مسابقات به پشت صحنه رفتم و لوفرینو را دیدم. نمی توانستم آن چه که می بینم را باور کنم. نه تنها که او غول ترین انسانی بود که تا آن زمان دیده بودم. بلکه او کاملاً تفکیک شده و خشک بود.

در آن زمان من ۱۸ ساله بودم. و ۱۷۰ سانتی متر بلندی قدم بود. وقتی او را دیدم فکر کردم که در حال تماشای امپراطوری هستم.

مایکل فرانکویس

هر زمان یک بدن واقعاً حجیم را ببینید برای همیشه یک صحنه به یاد ماندنی خواهد بود. این اتفاق برای من زمانی رخ داد که تازه وارد کالج شده بودم. و دقیقاً پائیز سال ۱۹۸۳ بود. به زیر زمین کالج رفته بودم که یک پاورلیفتر مشهور را آنجا دیدم. او مثل یک دیو بود. او حدود ۱۲۵ کیلوگرم وزن داشت.

سخت ترین فردی که تا به حال دیده ام پورتر کوترل در روز پنج شنبه شب در اتاق هتل خودش بود. درست قبل از مسابقات آرنولد کلاسیک سال ۱۹۹۶ بود. وقتی او مجدداً روی صحنه آمد به آن سختی شب پنجشنبه نبود.

هرگز بدنی آن قدر سخت و کامل ندیدم. در بدنسازی خیلی زیاد می شنیدم که فلان کس خیلی سخت و عالی بود. اما در مسابقه آنطور نبود و همواره این گفته ها را احمقانه فرص می کردم. اما وقتی که پورترکوترل را به چشم دیدم متوجه شدم که گفته ها درست است.

یکی دیگر از صحنه های باور نکردنی و فراموش نشدنی که دیدم در کلمبوس اوهایو بود. البته آن را در فیلم دیدم و نه از نزدیک یک پاورلیفتر که رکورد جهانی حرکت اسکوات را داشت. ۴۶۲ یا ۴۶۷ کیلوگرم وزنه روی هالتر گذاشت و وزنه را از جا بلند کرد. به محض اینکه یک گام به عقب برداشت هر دو زانویش به سمت عقب حرکت کردند و شکستند به طوری که استحوان های رانش بیرون آمدند. در حالی که او روی زمین افتاده بود و مردم از او حالش را می پرسیدند. اما تنها صدایی که از او برمی خواست آه و ناله بود. با دیدن آن فیلم دیگر هرگز نخواستم اسکوات بروم. مگر اینکه خودتان در حال حاضر با وزنه سرو کار داشته باشید. در غیر این صورت واقعاً نمی توانید باور کنید که این قدرت چقدر زیاد بود. زمانی که در بدنسازی مبتدی هستید و در حالی تمرین می کنید که هر طرف هالتر تنها یک حلقه وزنه وجود دارد، می توانید درک کنید که وقتی یک نفر هر طرف میله هالتر ۱۰ صفحه وزنه قرار می دهد و آن را مثل یک برگ کاغذ پرس می کند یعنی چه؟

آن مردی که من دیدم می خواست که رکورد جهان را بشکند. با دیدن آن صحنه متوجه شدم که می خواهم سخت تر تمرین کنم چرا که دیدن آن مرد باعث شد حس کنم خیلی ضعیف هستم آن تصویر همیشه در ذهنم باقی ماند و هرگز پاک نشد.

*