صحبت های مربی در فقدان دالاس مک کارور

نگاهی به زندگی کوتاه دالاس مک کارور و میراثی که از خود بر جای گذاشت

آخرین برنامه ها

دوشنبه ۲۱ آگوست ۲۰۱۷، دالاس مک کارور ۲۶ ساله در ریتون فلوریدا و مربی، الگو و بهترین دوستش، مت جنسن ۲۸ ساله در لکسبنگون کنتکی شروع کردند و به ارسال پیام برای یکدیگر، مشابه پایان تمام روزهای دیگر.

بخش عمده از صحیت آن ها در مورد تنظیم مجدد برنامه شان برای آماده سازی دالاس مک کارور جهت حضور موفق روی صحنه آرنولد کلاسیک ۲۰۱۸ در ماه مارس پیش رو بود. برنامه اولیه که برای خارج از فصل در ذهن خود ترسیم کرده بودند، با هدف ارتقای هر چه بیشتر بدن دالاس تا پایان سپتامبر تنظیم شده بود، سپس چند هفته کاهش شدت تمرین و پس از آن شروع جدی دوران آماده سازی برای رقابت آرنولد، در اوایل ماه دسامبر. در آن روز به مرور برنامه شان پرداختند، دالاس در بخش پایینی ستون مهره ها احساس فشار می کرد که در نتیجه به او امکان حرکت در دامنه کامل را،در برخی تمرینات نمی داند. مت به او پیغام داد:”در این مورد سهل انگاری نکن. بهتر است همین حالا ادامه تمرین با وزنه های سنگین را متوقف کنیم به جای اینکه این مسئله را به اواخر سپتامبر واگذار کنیم در عوض روند آماده سازی برای آرنولد کلاسیک را کمی زودتر شروع کنیم.”

دالاس مک کارور هم موافقت کرد و در نهایت نوشت:” فردا با هم صحبت می کنیم.” مت آن شب را با تفکر در مورد روند آماده سازی دالاس برای کامبوس در ذهنش سپری کرد. اهدف آن ها برای آرنولد ۲۰۱۸ دستیابی به میان تنه ای تفکیک شده، جزئیات بیشتر در عضلات چهار سر ران و همسترینگ، و حضور با وزنی حدود ۱۲۷ کیلوگرم سخت و عضلانی روی صحنه بود به درستی برنامه های خود را تنظیم خواهند کرد،و دالاس قهرمانی آرنولد کلاسیک ۲۰۱۸ را به دست خواهد آورد. بله،همه چیز در دنیای دالاس مک کارور و مت جنسن خوب به نظر می آید.

خبر مرگ دالاس مک کارور

با طلوع خورشید روز بعد، به نظر می آمد آماده ایم برای شروع یک روز معمول دیگر. ولی این یک روز عادی نبود. دنیای پرورش اندام با یک شوک بزرگ مواجه شد، و به احتمال زیاد طرفداران بدنسازی تا سال های بسیاری، لحظه شنیدن این خبر را به یاد خواهند داشت. در دنیای مدرن امروز که در سلطه اینترنت است، اخبار و شایعات دروغ زیادی به سرعت منتشر می شود، و این امید وجود داشت که این هم یک شایعه و دروغی دیگر باشد. اما به زودی مشخص شد خبر منتشر شده واقعی است و نه شایعه؛ متاسفانه واقعیت این بود که دالاس مک کارور، یکی از مستعدترین بدنسازان روی زمین در سن ۲۶ سالگی در گذشته بود ۲۶ سالگی ! جریان از این قرار بود که شب دوشنبه ۲۱ آگوست، دالاس مک کارور پس از تمرین، به خانه اش در ریتون بازگشت. نیمه شب، بدنساز استرالیایی جاش لنارتویچ که مدتی همراه دالاس بود (که در حال آماده شدن جهت رقابت المپیا بود که سه هفته بعد قرار بود برگزار شود)، از باشگاه به خانه بازگشت ولی آنچه یافت شوک آور بود ! دالاس روی زمین افتاده بود، صورتش کبود شده بود و به نظر می آمد با چیزی خفه شده بسرعت جاش به انجام CPR پرداخت و به محض رسیدن تیم اورژانس ادامه کار را به آن ها سپرد. دالاس به بیمارستان منتقل شد و کمی پس از آن خبر رسمی فوت او اعلام شد. دنیای پرورش اندام تقریباً دچار شوک شد، در حدی که قبلاً کمتر سابقه داشته این سوال در ذهن بسیاری شکل گرفت که چطور بدنسازی ۲۶ ساله، در اوج جوانی دچار چنین مرگ ناگهانی شده؟ روز بعد صحبت مفصلی با مت جنسن داشتم. غم و ناراحتی را به راحتی می شد در صحبت های او حس کرد و هر آنچه در مورد شخصیت و صداقت مت می خواستید را می توانستید در صحبت هایش ببینید. در پی صحبت با مت، در مورد مرد جوانی که از دست دادیم، درک عمیق تری پیدا کردم.

به جای رعایت قالب کلی مقالات، بخش عمده از آنچه در ادامه شاهدید، صحبت های مت جنسن است و افکار او در مورد بهترین دوستش.

دالاس مک کارور مردی موفق

در عنوان جوانی، در عصری که بدنسازان معمولاً تا نزدیک سی سالگی موفق به صعود به رده حرفه ای نمی شوند، دالاس مک کارور روال معمول را شکست. او اصالتاً اهل جکسون، ایالت تنسی، بود. کارت حرفه ای خود را در سن ۲۱ سالگی با قهرمانی در دسته فوق سنگین و اورال رقابت آمریکای شمالی ۲۰۱۲ به دست آورد، باقد ۱۸۳ سانتی متر و وزن حدود ۱۰۹.۵ کیلوگرم سپس دو سال و هشت ماه صبر کرد قبل از اینکه اولین حضور حرفه ای خود را تجربه کند و موفق شد به قهرمانی رقابت حرفه ای ایالت کالیفرنیا ۲۰۱۵ دست یابد، با ۱۱۸ کیلوگرم بدن عضلانی با کیفیت چند ماه بعد و با چند کیلوگرم وزن بیشتر در اولین حضورش در رقابت مسترالمپیا به مقام سیزدهم رسید. سال ۲۰۱۶ قهرمانی رقابت شیگاگو را به دست آورد و به مقام هشتم مسترالمپیا صعود کرد ستاره او در حال درخشش بود، ولی سرانجام تبدیل شد به ستاره دنباله داری که به سرعت درخششی خیره کننده در آسمان ایجاد می کند و ناپدید می شود. مت جنسن:” همکاری ما از زمان آماده سازی او برای المپیا ۲۰۱۵ شروع شد .و پس ازآن به طور کامل با هم در ارتباط بودیم. نمی توانم باور کنم که او رفته شب دوشنبه همه چیز به نظر برای سال پیش رو، مشخص و واضح بود امروز {سه شنبه} من به عکس ها نگاه می کنم و باورم نمی شود که رفته، که چطور آینده ای درخشان را از دست داده و چطور من بهترین دوستم را از دست دادم. در رابطه مان، من چند نقش مختلف داشتم، گاهی مثل برادر بزرگ تر او و حتی گاهی در نقش پدری که به او می گفت: « هی، به هر کاری که می کنی دقت کن .»

ولی آنچه بیش از هر چیز به یاد می آورم، تمرین و رقابت نیست، بلکه خوشی هایی است که همراه هم داشتیم. در دوره آماده سازی برای مستر المپیا ۲۰۱۵ به مدت چهار هفته همراه من و همسرم – جردن- ماند ما۹۰ دقیقه به سمت فرودگاه رانندگی کردیم برای رسیدن به پرواز لاس وگاس، در ۳۰ دقیقه اول ساکت بود سپس شروع کرد به تشکر از جردن و من- برای تمام آنچه برایش انجام داده بودیم کنار ما بماند و خصوصاً تشکر از آشپزی ماهرانه جردن و ابزار اینکه هیچ کس دیگر نمی توانست به این اندازه به او کمک کند.

در مسیر ۲۰۱۷

سال ۲۰۱۶، دالاس به بوکا ریتون نقل مکان کرد برای نزدیک تر بودن به اسپانسرش، ردکان، تحت مدیریت؛ آرون سینگرمن. شروع کرد به تمرین منظم در باشگاه فلکس لوئیس با نام فلکس جیم، و آن دو به طور مکرر به عنوان یار تمرین، همراه هم تمرین می کردند.

سال ۲۰۱۷ در رقابت آرنولد کلاسیک کلمبوس اوهایا، پس از سدریک مک میلان به مقام نایب قهرمانی رسید، و یک هفته بعد در رقابت های نیوزلند پس از براندون کوری نایب قهرمان شد. هفت روز بعد به خاطر بروز مشکل سیستم تنفسی، در رقابت آرنولد کلاسیک استرالیا، ناچار شد از رقابت کنار رود و در پی آن از سایر رقابت های سال صرفنظر کرد.

من:” در سنین نوجوانی، دالاس بازیکن موفقی در فوتبال آمریکایی بود، بنابر این با سابقه ورزشی قابل توجه، وارد پرورش اندام شد به خاطر جبران کمبود سایز، یا ضعف فرم بدنی، یا بخاطر اینکه کسی را با بدنش جذب کند این مسائل، هرگز بخشی از انگیزه درونی او نبود که دالاس را به سمت تبدیل شدن به یک بدنساز سوق دهد می گفت تنها زمانی که آرزو می کرد سایز نرمالی داشته باشد، وقتی بود که در کنار بچه های دیگر بود، به این دلیل که نمی خواست آن ها از ظاهر او بترسند. میخواست ظاهر نرمالی داشته باشد برای اینکه کودکان با او راحت باشند. او اخلاق خیلی خوبی با بچه ها داشت، و یکی از اهدافش باز کردن مرکزی برای کودکان بی سرپرست بود. اگر می خواستید ببینید که دالاس چقدر مهربان است، کافی بود او را در میان تعدادی بچه قرار دهید، آن وقت می دیدید که مثل یک عروسک ۱۳۵ کیلویی است !

” ما در مورد آینده صحبت می کردیم و اینکه در ۱۰ سال آتی چه کارهایی انجام خواهیم داد {در این لحظه مت به گریه افتاد} گذشته از همسرم، دالاس تنها کسی بود که در مورد چنین چیزهایی با او صحبت می کردم. باور قلبی داشتم که خواهیم توانست چند قهرمانی المپیا کنار هم به دست آوریم، به سراسر دنیا سفر کنیم، و او به رویایش مبنی بر راه اندازی آن مرکز نگهداری کودکان دست خواهد یاقت.

در آخرین روزهای زندگی اش، یک هفته را در بوکا همراه دالاس سپری کردم، و یک روز قبل از فوت او به خانه برگشتم “هفته بسیار خوبی داشتیم، تفریحات بسیار زیادی خارج از پرورش اندام انجام دادیم که به واسطه دوستی واقعی ما بود پرورش اندام زندگی و اشتیاق ما بود، ولی تفریحات ما بر می گشت به شوخی ها و بحث هایی که در مورد فوتبال داشتیم. مهم بود که دالاس کمی فراغ ذهنی نسبت به پرورش اندام داشته باشد، به واسطه فشار بیش از حدی که به عنوان یک ورزشکار جوان متوجه او بود او باید کسی را در زندگی اش می داشت که بتواند فشار موجود را کم کند، و من آن فرد بودم. واو همان نقش را برای من داشت.

شوخ بودن دالاس مک کارور

دالاس طبیعت شاد و مهربانی داشت، در مصاحبه ویدیویی که سال ۲۰۱۶ با او داشتیم، کمی عصبی بودم که چطور مصاحبه را شروع کنم، ولی او با خنده و شوخی باعث شد من آرامشم را به دست آورم و مصاحبه من به خوبی انجام شود در همان مصاحبه، به من گفت:” من به سختی تمرین می کنم و رژیم محکمی دارم، ولی از ناله کردن در مورد آن خوشم نمی آید. وقتی همه چیز را در راه آنچه عشقش هستید می گذارید، لذت زیادی دارد. برخی افراد واقعاً به خودشان سخت می گیرند. فکر می کنم اگر تنها یک دقیقه برای لذت بردن از آنچه انجام می دهند صرف کنند، در دراز مدت اثر بسیار مثبتی برایشان خواهد داشت. در نهایت هدف من این است که بهترین کاری که می توانم انجام دهم و بهترین باشم که در توانم است.”

مت:”برای آرنولد کلاسیک اروپایی ۲۰۱۶ به بارسلون رفتیم. {دالاس در آن رقابت نهم شد} ما قصد داشتیم هر کدام اتاق مجزایی بگیریم، ولی وقتی به هتل رسیدیم آن ها فقط یک اتاق داشتند با تختی کوچک که حتی پای چپ دالاس هم روی آن جا نمی شد ولی او هیچ گله ای نداشت؛ تمام آنچه می خواست گشت و گذار در بارسلون بود با یک دوچرخه کوهستان مردم عادی هم وقتی کوهی از عضله را روی یک دوچرخه می دیدند که خنده بزرگی بر چهره دارد و در حال دوچرخه سواریست بسیار برایشان جالب بود.

“برای رقابت های ابتدایی سال ۲۰۱۷ با هم کار نکردیم، و رابطه ما کمی تیره شده بود ولی در نهایت دوباره سراغ هم برگشتیم، و حالا من امروز در اینجا هستم در حالی که او رفته، و توصیه ای که برایتان دارم این است که اگر در زندگی با کسی که عاشقش هستید، مشکلی دارید، حتماً آن را حل کنید. و اگر رابطه دوستی بین من و دالاس ترمیم نشده بود، حالا شرایط می توانست برایم حتی بدتر از این باشد.

صحبت های پایانی

جمله ای از مصاحبه سال ۲۰۱۶ من با دالاس تا مدت ها پس از فوت او هم در ذهن من خواهد ماند به من گفت:” در مورد اغلب جوانب زندگی، اگر نتوانم از کاری لذت ببرم، تمایلی به انجامش ندارم.” قبل از گفتن جمله بعدی نفس عمیقی کشید و گفت:”زندگی من و همه افراد کوتاه تر از آن است که در غم و ناراحتی بگذرد.”

زندگی ۲۶ ساله دالاس واقعاً کوتاه بود برخی می گویند وقتی فوت می شوید، کل زندگی شما به سرعت از پیش چشمانتان می گذرد. اگر دالاس چنین چیزی تجربه کرده باشد، مرد جوانی را دیده که همه عاشقش بودند، کسی که بزرگتر از زندگی بود و مورد تحسین بسیار، کسی که همواره به عنوان نمونه درخشانی از اینکه چطور باید زندگی کرد و ذهن ها خواهد ماند، مهم نیست چقدر کوتاه.

۱۲ سپتامبر ۲۰۱۷، فرزند جردن و مت جنسن به دنیا آمد نام او را دالاس گذاشتند، تا شاید میراث دار خصوصیات تحسین بر انگیز مک کارور باشد.

دلیل واکنش های وسیع به درگذشت دالاس مک کارور

بسیاری که دالاس را نمی شناختند می پرسند چرا تراژدی او این همه واکنش های احساسی را بر انگیخت؟

پیش از هر چیز می توان دلیلش را به سن کم او نسبت داد او تنها ۲۶ سال داشت، سنی که خیلی از افراد از والدین خود جدا می شوند تا زندگی مستقلی برای خود بسازند. در آن سن فرد انتظار دارد حداقل ۵۰ سال دیگر از عمرش باقی مانده باشد و در چند دهه، فرصت طولانی است برای اینکه فرد به پتانسیل های خود دست یابد، مسئله ای که هرگز برای دالاس محقق نخواهد شد. ولی در مورد دالاس، مسئله از این هم فراتر بود؛ او یکی از مستعد ترین بدنسازان رده حرفه ای بشمار می آمد با خصوصیات منحصر بفرد در واقع دالاس خاص بود؛ هر کسی او را می دید بلافاصله به او علاقه مند می شد. شخصیت او، توجه بخش های مختلف صنعت بدنسازی را جلب می کرد برگزار کنندگان رقابت ها که از او برای حضور افتخاری دعوت می کردند بلافاصله از رفتار او دوستانه و انرژی مثبت او حیرت زده می شدند. طرفدارانی که تقاضای عکس سلفی با او می کردند، از برخورد خوب و زمانی که برایشان صرف می کرد به وجد می آمدند. مجلات از سطح حرفه ای گری او در مصاحبه و جلسات تهیه عکس حیرت زده می شدند. و گیرایی خاصش بخوبی در فیلم ها و کلیپ های به جا مانده از او به خوبی مشهود است. همه عاشق او بودند و اولین ملاقات با او در ذهنشان می ماند. به بیان ساده او شخصیتی کاملاً کاریزماتیک داشت.

شخصیت دالاس مک کارور از زبان مت جنسن

“دالاس بسیار خوش برخورد و خوش اخلاق بود و در صحبت با مردم با دقت. می خواست همه حس کنند که مورد احترام و علاقه اند. نمی خواست به دیگران بی اعتنا باشد. حتی پشت صحنه رقابت ها، بیشتر شبیه یک فوتبالیست رفتار می کرد نا یک بدنساز برخی بدنسازان چنان رفتار می کنند مثل اینکه نمی خواهند با هیچکس صحبت کنند و می خواهند در دنیای کوچک خودشان باشند. در رقابت حرفه ای شیگاگو ۲۰۱۶ {که دالاس به قهرمانی رسید}، همه افراد در یک صف ایستاده بودند که روی صحنه بروند، دالاس شروع کرد به قدم زدن و دست دادن به همه رقبا، آن ها را در آغوش گرفت و برایشان آرزوی موفقیت کرد، قبل از اینکه در جای خودش بایستد. همواره آن روز به خاطر خواهم داشت دالاس واقعاً با اصالت و محترم بود.”