برنامه بدنسازی

موزیک بدنسازی

کلیپ بدنسازی

معرفی کارخانه بدنسازی

آموزش مربیان

کاتالوگ

مقالات

مشاوره تجهیز باشگاه

اخبار بدنسازی

لیست مربیان بدنسازی

لیست باشگاه بدنسازی

تبلیغات

برنامه بدنسازی

موزیک بدنسازی

کلیپ بدنسازی

معرفی کارخانه بدنسازی

آموزش مربیان

مقالات

اخبار بدنسازی

کاتالوگ

مشاوره تجهیز باشگاه

تبلیغات

لیست باشگاه بدنسازی

لیست مربیان بدنسازی

logo
منو
برنامه بدنسازی

موزیک بدنسازی

کلیپ بدنسازی

معرفی کارخانه بدنسازی

آموزش مربیان

کاتالوگ

مقالات

مشاوره تجهیز باشگاه

اخبار بدنسازی

لیست مربیان بدنسازی

لیست باشگاه بدنسازی

تبلیغات

برنامه بدنسازی

موزیک بدنسازی

کلیپ بدنسازی

معرفی کارخانه بدنسازی

آموزش مربیان

مقالات

اخبار بدنسازی

کاتالوگ

مشاوره تجهیز باشگاه

تبلیغات

لیست باشگاه بدنسازی

لیست مربیان بدنسازی

سیستم های تمرینی ویدر

جو ویدر (Joe weider) بنیانگذار پرورش اندام نوین در جهان و چهره شناخته شده برای ورزشکاران، قهرمانان و مربیان این رشته ورزشی می باشد، که لقب پدر پرورش اندام را به وی دادند.

جو ویدر در دهه ۱۹۴۰ میلادی یعنی زمانی که بدنسازی مدرن شکل گرفت، یک لیست بزرگ از سیستم های تمرینی که خودش از بین قهرمانان جمع آوری کرده بود را تهیه کرد و تحت عنوان اصول تمرینات بدنسازی جو ویدر (THE JOE WEIDER BODYBUILDING SYSTEM) نامگذاری کرد. او در یک حرکت و تلاش بزرگ دامنه بسیار وسیعی از قوانین تمرینی که در باشگاه های سراسر جهان توسط قهرمانان طراز اول دنیا بکار گرفته می شد را تعریف، دسته بندی و تدوین نمود. او پس از جمع آوری قوانین، آنها را تحت عنوان کتاب سیستم های تمرینی بدنسازی ویدر به چاپ رساند و به مرور زمان با ظهور قهرمانان جدیدتری مثل لاری اسکات، سرجیو الیوا، آرنولد، فرانک زین و غیره توانست با مشاهده تمرینات آنها سیستم های جدیدتری هم به کتاب خود اضافه کند.

اصول تمرینی ویدر را می توان به صورت عمده به سه قسمت تقسیم نمود:

  • اصولی که از آنها می توان برای طراحی دوره های تمرینی کمک گرفت.
  • اصولی که به طراحی و چیدمان حرکات در جلسات تمرینی کمک می نماید.
  •  اصولی که کمک می کنند تا چطور هر حرکت را با فرم صحیح آن اجرا کرد.

اصولی که از آنها می توان برای طراحی دوره های تمرینی کمک گرفت:

A. اصل سیکل بندی تمرینات: تقسیم بندی سال تمرینی به سیکل های افزایش قدرت، افزایش حجم و یا آماده سازی برای شرکت در مسابقه و جلوگیری از آسیب دیدگی و عدم تطبیق بدن با یک نوع فشار ثابت و تکراری.

B. اصل تمرینات سیستم اسپیلت ( Split): تفکیک برنامه های تمرینی به تمرینات مربوط به بالا تنه و پایین تنه که در نتیجه باعث افزایش شدت فشار در جلسات تمرینی می گردد را سیستم تمرینی اسپسلت می گویند.

محبوبیت تمرینات اسپیلت بر روی دو فاکتور کلیدی استوار می باشد:

دستیابی به نتیجه ای بیشتر با صرف زمان کمتر.

داشتن تمرکز بیشتر و بکار گیری شدت تمرینی بیشتر در قیاس با تمرین کل عضله بدن در یک جلسه.

مزیت های تمرین اسپیلت در قیاس با تمرینات کل بدن

  1. صرف زمان کمتر در باشگاه
  2. احتمال کمتر تمرین زدگی
  3. افزایش بیشتر سطح شدت تمرین
  4. تمرکز بیشتر
  5. انرژی بیشتر
  6. قدرت بیشتر
  7. به خاطر سپاری بهتر ترتیب و تعداد حرکات
  8. در تمرینات اسپیلت به طور مسلم قوی ترین عضله می بایست در آخر هفته تمرین داده شود. ضمنا در هر جلسه تمرین می بایست اولویت را به عضلات بزرگ تر بدهید.

انواع برنامه های تمرینی اسپیلت

  1. اسپیلت فشاری – کششی (Pull – Push): در این نوع از برنامه اسپیلت جلسات تمرینی هر هفته را به برنامه های تشکیل شده از حرکات کششی (مثل: پشت، جلو بازو) و حرکات فشاری (مثل: سینه، سر شانه و پشت بازو) تقسیم می نمایند. و می توانید حرکات پا را به صورت مجزا تمرین دهید.
  2. اسپیلت بالا تنه – پایین تنه: در این نوع از برنامه تمرینی در یک جلسه عضلات مربوط به بالا تنه تمرین داده می شود و در جلسه بعدی عضلات مربوط به پایین تنه تمرین داده می شود و روز سوم استراحت و دوباره از اول شروع می شود که به این برنامه تمرینی سه روز می گویند، چون پس از سه روز دوباره برنامه تمرینی تکرار می شود.
  3. اسپیلت هر بخش از بدن و یا هر گروه عضلانی (سیستم تک عضله): در این نوع از برنامه تمرینی هر عضله در یک جلسه تمرین داده می شود. مانند:
  • روز اول: پا /صبح – بازو /عصر
  • روز دوم: استراحت
  • روز سوم: سینه /صبح – پشت /عصر
  • روز چهارم: استراحت
  • روز پنجم: سر شانه
  • روز ششم: استراحت و روز هفتم دوباره از اول

اصولی که به چیدمان حرکات در جلسات تمرین کمک می نمایند شامل:

۱- اصل تمرینات ست سیستم: اجرا یک ست تمرینی برای هریک از گروه های عضلانی یک روش قدیمی محسوب می گردد. در صورتی که ست سیستم بر اجراء چند ست از هر حرکت جهت بکارگیری ماکزیمم فشار تاکید می نماید.

۲- اصل تمرین سوپر ست (Supersets): اجرا دو حرکت پی در پی برای دو عضله مخالف یکدیگر و با کمترین استراحت مابین آنها. مانند جلو بازو و پشت بازو.

۳- اصل تمرینی ست های ترکیبی: اجرا دو حرکت متنوع برای یک گروه عضلانی و با کمترین استراحت مابین آنها. مانند پرس سینه و پرس بالای سینه.

۴- اصل تمرینی تری ست: اجراء سه حرکت متنوع برای یک گروه عضلانی و با کمترین زمان استراحت مابین آنها. مانند پرس سینه هالتر + قفسه سینه با دمبل + بالای سینه هالتر.

وقتی که شما از این سیستم استفاده می کنید عضلات شما شکل بهتری را به خود میگیرد، همچنین این سیستم تمرین باعث می شود که خون با سرعت به عضلات شما پمپاژ شود و عضلات شما رگ نما گردد.

۵- اصل تمرینی ست های مرکب (Giant sets): اجراء ۴ تا ۶ حرکت متنوع برای یک گروه عضلانی و با کمترین زمان استراحت مابین آنها، که به ترتیب به سیستم تمرینی ماموت ست ها و جاینت ست ها معروف هستند مانند پرس سینه هالتر + قفسه سینه با دمبل + بالای سینه هالتر + کراس اور که در سیستم ژیانت ست ها این تعداد حرکات به ۶ حرکت می رسد که اخیرا از این سیستم تمرین میلوش سارسف در برنامه های تمرینی دو نفر از شرکت کنندگان مستر المپیا استفاده کرده بود.

۶- اصل تمرینی استراحت – وقفه (REST – PAUSE): این سیستم نیز توسط جو ویدر ابداع گردیده و یکی از رایج ترین سیستم های تمرینی حال حاضر در دنیای سیستم های تمرینی پیشرفته بدنسازی می باشد که در دوران حجم استفاده می شود و قهرمانان بدنسازی برای جلوگیری از فلات (توقف رشد) در دوره های افزایش توده عضلانی خود از سیستم استراحت – وقفه پیروی می کنند. و بیشتر مواقع از این سیستم (استراحت – وقفه) به عنوان مکمل تمرینات شوک دهنده مورد استفاده قرار می دهند.

نحوه تمرین در این سیستم بدین صورت می باشد که شما پس از گرم کردن بدن و مفاصل خود حداکثر وزنه ای (۸۵ % تا ۹۰ % توان) را که با آن یک تکرار و حداکثر برای ۲ تا ۳ تکرار می توانید انجام دهید انتخاب کرده و شروع به تمرین می کنید، سپس قرار دادن وزنه روی پایه و دوباره بعد از استراحت ۳تا۵ ثانیه ای، اجراء ۲تا۳ تکرار دیگر و دوباره استراحت کرده و باز اجراء ۲تا ۳ تکرار را انجام دهید. این کار برای ۳ تا ۴ بار پیاپی در یک ست تمرینی می توانید استفاده کنید. در این سیستم می توانید هر بار ۵- ۲% از وزنه را کاهش دهید سپس باز استراحت نموده و تکرار دیگر انجام می دهید استراحت کوتاه مدت در بین ست های سیستم تمرینی رست – پا وز به عضلات فرصت کافی می دهد تا با تولید ATP لازم بتوانند وزنه ای سنگین را برای تکرار های بیشتر جابجا کنند.

چگونگی تغییرات شدت در سیستم رست – پوز به نقل از جو ویدر:

  • گرم کردن کامل بدن.
  • انجام یک تکرار با ۱۰۰% توانایی بدن.
  • استراحت ۴۰ الی ۶۰ ثانیه.
  • انجام یک تکرار مسلط و نرم و کاهش وزنه به میزان تقریبی ۲% و یا مقداری که بتوانید بالاترین شدت را در آن لحظه ایجاد نمایید.
  • استراحت بین ۳۰ الی ۹۰ ثانیه.
  • ۲% دیگر وزنه ها را کم نموده و یک تکرار دیگر انجام دهید.
  • استراحت بین ۶۰ الی ۹۰ ثانیه.
  • ۲% دیگر وزنه ها را کاهش دهید و به همان ترتیب ادامه داده تا در نهایت مجموع تکرارها به ۸ الی ۱۰ تکرار برسد.

۷- اصل تمرینی اولویت بندی: در این سیستم تمرینی عضله ضعیف را در ابتدای برنامه تمرینی خود گنجانده و فشار بیشتر در اول تمرین بر روی عضله ضعیف خود بیاورید. به عنوان مثال بعد از یک تمرین پرفشار پا نمی توان ساق پا ها را به طور کامل تحت فشار قرار داد بنابراین شما می توانید برای توسعه اندامتان روی این عضلات ضعیف بدنتان تمرکز کنید و نقاط ضعیف و کند توسعه خود را با استفاده از این سیستم تمرینی بر طرف نمایید.

۸- اصل تمرینی پیش خستگی: در این روش تمرین، عضله مورد تمرین را ابتدا با یک حرکت تک عضله ای یا یک حرکت تک مفصلی خسته میکنند و سپس سراغ اجرای یک حرکت ترکیبی برای آن عضله میروند در این روش قبل از اینکه عضله برای تمرین واقعی آماده شود توسط یک حرکت تک مفصلی به خستگی عضلانی میرسد مقدار وزنه در این حرکت در حد سبک و یا متوسط میباشد و تعداد تکرار نیز معمولاْ در سطح بالا قرار دارد. برای مثال: برای عضله سینه ابتدا حرکت کراس اور که یک حرکت تک مفصلی است را برای ۳ ست ۲۰ تکراری اجرا کرده و سپس سراغ حرکت پرس سینه با هالتر می روید.

۹- اصل تمرین هرمی:
سیستم ست های هرمی یک سیستم کلی میباشد که تشکیل شده از چندین نوع روش مختلف:

  1. سیستم هرمی وزنه
  2. سیستم هرمی تکرارها
  3. سیستم هرمی استراحت های موقتی

سیستم ست های هرمی وزنه

در این روش هر ست نسبت به ست قبل بر مقدار وزنه افزوده شده و از تعداد تکرارها کاسته میشود. این روش میتوان با حداقل زمان استراحت ممکن و یا استراحت متوسط بین هر ست، حرکت را اجرا کرد. برای مثال در حرکت پرس سینه: ست اول (وزنه ۸۰ کیلویی برای ۱۰ تکرار ست دوم) وزنه ۹۰ کیلویی برای ۸ تکرار و الی آخر و ست سوم وزنه ۱۰۰کیلوگرمی را برای ۶ الی ۸ تکرار. به طور کل تکنیک های تمرینی در سیستم پیرامید به صورت زیر است:

ست ۱ ۲ ۳ ۴
میزان وزنه سبک کمی سنگین سنگین سنگین ترین ست
شدت تمرین %۶۵ %۷۵ %۸۵ %۹۵
تکرار فرضی ۱۵ ۱۰ ۸ ۷-۵

ست های تکرار هرمی و ست های هرمی با استراحت موقت

  • ست های تکرار هرمی: در این سیستم هرمی مقدار وزنه ثابت است و هر ست نسبت به ست قبل بر تعداد تکرارها افزوده میشود. برای مثال: در حرکت پرس سینه برای ست اول با وزنه ۸۰ کیلویی ۱۰ تکرار را اجرا کرده، سپس برای ست دوم با همان وزنه ۸۰ کیلویی ۱۲ تکرار و برای ست سوم باز همان وزنه ۸۰ کیلویی و برای۱۴ تکرار و الی آخر. استراحت بین ست ها در حد متوسط و حداقل میباشد.
  • ست های هرمی با استراحت موقت: در این سیستم هرمی همانطور که ست به ست پیش میرویم در عین حال که مقدار وزنه ای ثابت است از مقدار زمان استراحت بین هر ست کاسته میشود برای مثال در حرکت پرس سینه: ست اول با وزنه ای ۸۰ کیلویی تعداد تکرار مورد نظر را اجرا کرده و سپس برای مدت یک دقیقه استراحت میکنید. سپس بلافاصله ست دوم را هم با وزنه ۸۰ کیلویی اجرا کرده و این بار زمان استراحت را به ۳۰ ثانیه میرسانید و برای ست سوم باز همان وزنه ۸۰ کیلویی تعداد تکرار مشخص را اجرا کرده و این بار ۱۵ ثانیه استراحت مینمایید.

۱۰ – اصل تمرینی ست ها ی کم کردنی یا ادامه دار (Drop sets): در این سیستم تمرینی بعد از گرم کردن، ابتدا با یک وزنه تقریبا سنگین تمرین را شروع می نمایید و سپس بعد از هر اجراء حداکثر ممکن با آن، بلافاصله به میزان ۲۰% از مقدار وزنه کاسته و دوباره حداکثر تکرار ممکن را با آن اجراء نموده و به همین منوال ۲ تا ۳ بار دیگر انجام دهید. لازم به ذکر است که در این نوع سیستم تمرینی حتما باید سه نفر بالای سر ورزشکار بایستید. بعنوان مثال در حرکت پرس سینه با هالتر شما یک وزنه ۲۰۰ کیلو یی را ۴ تکرار انجام می دهید، بنابراین بلافاصله بعد از اینکه هالتر را روی پایه گذاشتید باید دو نفر از طرفین به مقدار ۴۰ کیلو گرم از هر طرف کم کنند و شما دوبار اجراء کنید.

۱۱- اصل تمرینی ست های متناوب: در این شیوه از تمرین در استراحت بین ست های اصلی برنامه تمرینی مثلا در بین حرکات تمرینی مربوط به پا یا سینه، حرکاتی مربوط به عضلات ساعد، ساق و شکم را اجراء می کنید.

۱۲- اصل تمرین غریزی: سیستم های فراوان و متعددی برای تمرین در پرورش اندام وجود دارد ولی یکی از مهمترین و اصلی ترین این سیستم ها که دانستن آن برای همه پرورش اندام کاران حیاتی و حائز اهمیت است سیستم غریزی و یا حسی می باشد.

اصولی که کمک می کنند تا چطور هر حرکت را با فرم صحیح آن اجرا کرد

۱- اصل تمرینی تفکیک عضلانی: تمام عضلات به صورت متعادل کننده، مخالف یکدیگر و یا مرتبط به هم عمل نموده و با هدف قرار دادن عضله ای تحت تمرین به عنوان عضله اصلی آن را با قرار دادن استرس وارده تا حد ممکن منفک می نمایند.

۲- اصل تمرینی کیفیت: کاهش تدریجی استراحت مابین ست ها در عین حالی که بر تعداد تکرارها نیز افزوده شود، اساس این اصل را تشکیل می دهد.

۳– اصل تمرینی تقلب یا ضربه زدن (Cheat sets): برای این کار با ضربه زدن و کمک گرفتن از عضلات و بخش های دیگر بدن، وزنه از دشوار ترین نقطه دامنه حرکتی آن عبور داده می شود. از تکنیک تقلب یا همان ضربه زدن می بایست تنها در ۲تا ۳ تکرار آخر ست و صرفا جهت افزایش استرس وارده به عضلات استفاده کرد. (این سیستم را به طور کامل در بخش تمرینات شوک دهنده تفسیر خواهیم نمود.)

۴- اصل تمرینی فشار ممتد یا ادامه دار: با حفظ سرعت آهسته و کنترل وزنه در هر تکرار می توان با وارد کردن یک فشار ممتد درگیری فیبرهای قرمز عضلانی (تند انقباض) را به حداکثر رساند.

۵– اصل تمرینی تکرار های کمکی: در این تکنیک حریف تمرینی در تکرار های آخر ست به فرد تمرین کننده کمک می کند تا ۲ یا ۳ تکرار دیگر را انجام دهد. هدف از اجرای سیستم های کمکی و یا تکرارهای کمکی، رساندن عضله به حداکثر نقطه خستگی کامل آن می باشد. تکرارهای کمکی را یا با اجرای حداکثر وزنه و برای تکرارهای کم و یا وزنه متوسط و تکرارهای بالا و در هر دو حالت با کمک حریف تمرینی برای رسیدن به حداکثر انقباض و خستگی عضلات میتوان بکار بست. برای مثال در حرکت پرس سینه؛ اجرای ۶ تکرار و ۲ تکرار با کمک گرفتن از حریف تمرینی در موقع بالا آوردن وزنه (۲+۶).

۶- اصل تمرینی فلاشینگ یا خالی کردن: روش فلاش کردن، نگه داشتن وزنه نسبتاٌ سبک بطور ثابت در مسیر حرکت تمرین می باشد، با این کار عضلات برای مدتی بطور دایم منقبض نگه داشته می شوند. تا عضله از انرژی تخلیه گشته و بعد به سراغ تمرین گروه عضلانی دیگر می روید. آرنولد شوارترزینگر یکی از طرفداران این سیستم بود و در کتاب دایره المعارف بدنسازی خود آورده است: بعد از اینکه حرکت دمبل ها به طرفین را در حد امکان انجام دادم، دستها را در طرفین بدن قفل می کنم و آنها را به اندازه ۱۲ سانتی متر دورتر از رانها بالا می برم تا انقباض و فشار را در عضلات دلتوئید احساس کنم. در این وضعیت تقریبا ۱۰ ثانیه می مانم تا احساس سوزش و ازدیاد اسید لاکتیک در عضلات بیشتر شود. این فشار در پایان تمرین باعث می شود که عضلات بیشتر از یکدیگر تفکیک شوند و برای بسیاری از عضلات بدن می توان این کار را انجام داد. (مانند کشیدن کمی بارفیکس به بالا در حرکت زیر بغل)

۷– اصل تمرینی تکرارهای یک چهارم یا تکرار سوزشی (Burns ): در این سیستم تمرینی با انجام چند تکرار اضافی در آخر یک ست و آن هم در دامنه حرکتی محدود (تقریبا ۶ تا ۱۰ سانتی متر بسته به نوع حرکت) می توان به حداکثر سوزش عضلانی رسید بعنوان مثال: شما در انتهای ست حرکت جلو بازو هالتر ۲ الی ۳ تکرار ناقص کوتاه را انجام می دهید و باعث می شوید قلب خون بیشتری را به آن نقطه پمپاژ کرده و باعث ترشح اسید لاکتیک اضافی در عضله میشوید که این امر باعث ایجاد احساس سوزش در عضله می شود از طریق این تکرارهای یک چهارم خون بیشتری وارد عضلات شده و سلول ها را متورم کرده و انباشته شدن اسید لاکتیک در عضله موجب سوزش و گاها گرفتگی عضله می گردد.

۸- اصل تمرین تکرارهای نیمه: به دلیل تغییر اهرم بندی در طول هر حرکت استفاده از تکرارهای نیمه به صورت مقطعی و گذرا در صورتی که در مقدار وزنه حرکتی نیز تنوع ایجاد گردد استفاده می شود در واقع تکرارهای نیمه یا تکرارهای با دامنه حرکتی محدود شده همانند ست های ۲۱ میباشد تنها فرق این سیستم با سیستم تمرینی ۲۱ در اجرای کامل یک ست بصورت دامنه حرکتی محدود شده نیمه میباشد. این نوع سیستم را میتوان در هر بخش از دامنه حرکتی یک حرکت اجرا کرد. برای مثال نیمه بالا، نیمه پایین و… مقدار وزنه در این سیستم در حد متوسط و سنگین می باشد و زمان استراحت بین هر ست هم حدود ۳۰ ثانیه تا ۱۲۰ ثانیه می باشد.

۱۰ – اصل تمرین انقباض نهایی: نگه داشتن وزنه برای چند ثانیه در انقباض نهایی عضله باعث وارد شدن فشار مضاعف بر روی عضله مورد تمرین می گردد ضمن اینکه یکی از راه های شکل دهی بهتر عضلانی نیز محسوب می گردد.

۱۱- اصل تمرینی تکرارهای سرعتی: اجراء عمدی تکرارها با سرعت و شتاب بیشتر و البته با وزنه کمتر و با حفظ موارد پیشگیری کننده از آسیب دیدگی یکی از تکنیک های موثر جهت تحریک فیبرهای سرعتی یا تند انقباض می باشد که به سختی قابل دستیابی و تحریک هستند.

۱۲– اصل تمرینی ایزو متریک: به کار گیری شیوه هائی همچون فیگور گیری، انقباض ایزو متریک عضله به صورت عمدی برای حداکثر زمان ۶ تا ۱۰ ثانیه به تعداد مجموع ۳۰ تا ۴۰ انقباض در موقعیت ها و زوایای مختلف، یکی از تکنیک های موثر دیگر در جهت افزایش فشار عضلانی محسوب می گردد. مانند گرفتن فیگور جفت بازو از جلو و منقبض نمودن آن.

۱۳- اصل تمرین غریزی (درونی): سیستم های فراوان و متعددی برای تمرین در پرورش اندام وجود دارد ولی یکی از مهمترین و اصلی ترین این سیستم ها که دانستن آن برای همه پرورش اندام کاران حیاتی و حائز اهمیت است سیستم غریزی و یا حسی می باشد که در هر سه اصل تمرینی وجود دارد.

سیستم های تمرینی (شوک دهنده)

هومئوستاز (Homeostasis)

وضعیت کنش بدنی را در زمانی که ثبات محیط داخلی بدنی برقرار یا بدون تغییر است، هومئوستاز یا تعادل فیزیولوژیک می گویند. و هر عملی که باعث بر هم خوردن این تعادل فیزیولوژیکی گردد، سیستم هومئوستاز بدن با آن مقابله می کند در نتیجه هومئوستاز دشمن واقعی بدن سازان به حساب می آید، بدن به صورت طبیعی تحت سیستم هومئوستاز در مقابل هر گونه تغییری از خود مقاومت نشان می دهد و همیشه دوست دارد که وضعیت خود را ثابت و بدون تغییر باقی بماند. به صورت ساده می توان این گونه بیان کرد که بدن اصلاً دوست ندارد که بزرگ تر شود. اگر شخص یا ورزشکاری بخواهد بر این حالت غلبه کند می بایست بدن را تحت فشار قرار دهد تا بتواند این سیستم پیچیده بدن را مجبور به تغییر کند و تمامی این سیستم ها و تمرینات برای این است که بر این سیستم غلبه کرد و بدن را از حالت استدی استیت در آورد.

اصل شوک دادن دقیقا به معنی شوک دادن به بدن است، یعنی غافلگیر کردن بدن با تغییر در نحوه تمرین، بدن قابلیت حیرت انگیزی در پذیرفتن و عادت کردن به بلند کردن وزنه های سنگین را دارد. اگر شما همیشه یک مقدار معینی وزنه بلند کنید و فشار یکنواختی را به بدن وارد کنید به مرور زمان بدن به آن فشار عادت خواهد کرد و پاسخی را که از تمرینات باید بدست آورید حاصل نمی گردد. بنابراین شما می توانید با: اضافه کردن وزنه بیشتر روی وزنه های که بدن قبلا در تمرین به آن عادت کرده است، کوتاه کردن زمان استراحت بین ست ها، انجام تمرینات جدید، تغییر ترتیب تمرینات، یا همه تکنیک های ذکر شده در این قسمت می توانید به بدن خودتان شوک وارد کنید.

تغییر در نحوه تمرین به خودی خود در بدن ایجاد شوک می کند، اما بتدریج به مرحله ای می رسید که شوک دادن به بدن برای قوی تر و بزرگتر شدن بسیار مشکل می شود. آرنولد برای شوک دادن به بدن خود یک روز در هفته را تمرین خارق العاده می کرد.

در عصر حاضر، بدون شک تمرینات سوپرست به عنوان شوک دهنده شماره یک به حساب می آیند. مزایای که این تکنیک تمرینی برای بدن سازان دارا می باشد بی شمار است. برای مثال: در قیاس با تمرینات معمولی فیبرهای عضلانی بیشتری در طول تمرین وارد عمل می شوند. هورمون رشد بیشتری ترشح می شود. افزایش دانسیته و میتوکندری (جایگاه سوخت سلولی) که منجر به تولید بیشتر انرژی می شود رخ خواهد داد.

قواعد اصلی در حرکات سوپرست:

حرکات سو پرست را می توان به دو بخش تقسیم نمود:

  • حرکات سوپرست برای افزایش حجم
  • حرکات سوپرست برای تفکیک بیشتر

که بسته به وضعیت و زمان برنامه ریزی تمرین از سیستم های تمرینی حرکات سوپرست استفاده می گردد.

انواع سوپرست را از لحاظ ترکیب حرکات به سه دسته می توان تقسیم نمود:

الف) سوپرست یک حرکت ترکیبی با یک حرکت تک عضله:

  • این روش سوپرست بهترین تکنیک برای برطرف کردن ضعف های بدن می باشد با استفاده از این سوپرست می توانید بر ضعف های عضلانی خود چیره گشته و آنها را برطرف نمایید. در اکثر اوقات با اینکه تمام انرژی خود را در حرکات ترکیبی به کار می بندید ولی هنوز یک مقدار انرژی و توان باقی مانده است و علت آن می تواند این باشد که عضلات کمک کننده و ثانویه زودتر خسته شده اند. به عنوان مثال:
    • اسکات با جلو ران دستگاه که با اجراء این سوپرست بر حجم عضلات چهار سر ران افزوده خواهد شد که می توانید در این سیستم تمرینی از سیستم تمرینی ست های کم کردنی هم استفاده کنید و در نهایت با کم کردن وزنه ها اشک عضلات تان را در بیاورید.
    • کول با هالتر + نشر جانب.
    • پشت پا با هالتر + پشت پا با دستگاه.

ب) سوپرست یک حرکت تک عضله ای با یک حرکت چند عضله ای (ترکیبی):

این نوع سوپرست منشعب شده از تمرینات پیش خستگی است معمولا در تمرینات پیش خستگی ابتدا عضله مورد نظر را با یک حرکت تک عضله ای خسته می کنیم و سپس حرکت چند عضله ای و ترکیبی را انجام می دهیم بدین ترتیب عضله مورد نظر تحت فشار شدیدتر قرار می گیرد. این نوع تمرین یک شوک اساسی به عضلات می دهد و نتیجه آن نیز خیلی زود محرز می گردد و بهترین روش برای افزایش ضخامت عضلات می باش. مانند نشر جانب + پرس سر شانه با هالتر از پشت یا قفسه بالای سینه با دمبل + پرس بالای سینه با هالتر و در تمرین جلو بازو می توانید از سوپرست کردن جلو بازو لاری (با شیب ۹۰ درجه) + جلو بازو هالتر (میله خم) یک پمپ خونی در عضلات جلو بازوی خود ایجاد کنید.

ج) سوپرست یک حرکت تک عضله ای با یک حرکت تک عضله دیگر (تفکیکی):

این سیستم تمرین در زمان نزدیک مسابقه و در دوران تفکیک عضلانی کاربرد دارد و بهترین راه برای رسیدن به فرم عضلانی ایده ال است. همانطور که می دانید یک حرکت تفکیکی از لحاظ سوزش عضله در قیاس با یک حرکت ترکیبی و چند مفصلی خیلی بیشتر می باشد و فشاری که از این طریق وارد می شود خیلی متمرکز تر می باشد ضمن اینکه فرد قادر است که محدوده فشار را محدودتر سازد و دقیقا بر روی یک نقطه فشار آورد. حال تصور کنید دو حرکت تک عضله ای را به صورت سوپرست اجرا کنید آن موقع است که پمپ خون در عضله مورد نظر غیر قابل تصور خواهد بود.

سیستم های تمرینی انقباض های عضلانی

به طور کلی انواع انقباضات عضلانی را می توان به سه دسته تقسیم نمود، که عبارتند از:

  • انقباض درونگرا (Concentric action): انقباض همراه با کوتاه شدن عضله که باعث تغییر دامنه حرکتی مفصل می شود انقباض کانسنتریک یا پویا می گویند.
  • انقباض ایستا یا استاتیک (action Static): انقباض همراه با تولید نیرو بدون اینکه تغییری در طول عضله ایجاد شود انقباض ایزو متریک (Isometric) یا ایستا می گویند.
  • انقباض برون گرا (action Eccentric): عضلات می توانند حتی در حال طویل شدن هم نیرو تولید کنند که به این انقباض اکسنتریک می گویند.

سیستم تمرینی انقباض ایستا یا ایزومتریک:

مایک منتزر اولین کسی بود که این سیستم تمرینی را پیشنهاد کرد وی در دهه ۱۹۷۰ به همراه برادرش برای شرکت در مسابقه از این سیستم تمرینی استفاده کردند.

زمانی که یک ست تمرینی را با کشش های ایستا اجراء می کنید دامنه حرکتی ندارید بلکه در عوض یک وزنه سنگین را بر می دارید و بدون حرکت دادن آن انقباض را روی عضلات مورد نظرتان اعمال می کنید. برای مثال در حرکت پرس سینه باید وزنه را از پایه بردارید و در بالاترین نقطه حرکت (بدون باز شدن کامل مفصل آرنج) آن را حدود ۱۵ ثانیه نگه دارید و اجازه پایین رفتن به میله را ندهید و در تمرین بعدی این زمان را به ۲۰ ثانیه برسانید یا وزنه را زیاد کنید و همان ۱۵ ثانیه را نگه دارید. مایک منتزر در سمینار های تمرین که برگزار می کرد در مورد این سیستم تمرینی توصیه می کرد که این سیستم همراه با یک ست سیستم منفی آرام اجراء شود، بدین صورت که پس از ۱۵ ثانیه نگه داشتن وزنه باید اجازه دهید وزنه با سرعتی خیلی آرام بخش منفی حرکت را طی و شما نیز در برابر آن مقاومت کنید.

سوپرست استاتیک (انقباض ایستا):

این سیستم بدون شک یکی از بی نظیر ترین روش ها برای افزایش پیک (وضعیت و شکل عضله در منقبض ترین حالت آن) عضلانی محسوب می گردد. با بهره گیری از این تکنیک تمرینی توانائی تان در تحمل سوزش عضلانی افزایش خواهد یافت. هنگامی که این تکنیک را در حرکات تمرینی خود استفاده می کنید تحریک عضلانی را احساس خواهید کرد که تا قبل از آن تجربه نکرده اید. با ارتقاء پیک عضلانی می توان عضله را طوری نشان داد که از سایز، حجم و تفکیک بیشتری برخوردار هستند.

در این شیوه یک حرکت با حرکت دیگر به صورت سوپرست اجراء می شود و تنها فرق آن با سوپرست معمولی در این است که در عمل برای حرکت دوم تکراری انجام نمی گیرد و تنها حرکت را برای مدت زمان معینی در وضعیت انقباض استاتیک نگه می دارید. به هر حال مثل سوپرست های دیگر توصیه می شود که انقباض استاتیک را بلافاصله پس از حرکت اول و برای حفظ بیشتر جریان خون در عضله مورد نظر اجراء کنید.

انواع سوپرست استاتیک

– سوپرست حرکت حجمی با حرکت حجمی انقباض استاتیک

– سوپرست حرکت حجمی با حرکت تفکیکی انقباض استاتیک

– سوپرست حرکت تفکیکی با حرکت حجمی انقباض استاتیک

– سوپرست حرکت تفکیکی با حرکت تفکیکی انقباض استاتیک

*سوپرست حرکت حجمی با حرکت حجمی انقباض استاتیک:

برای هر دو حرکت فوق از وزنه ای سنگین استفاده کنید. برای این منظور دو عدد دمبل سنگین در دو طرف میز پرس سینه قرار دهید. پس از اجرای تکرار های مورد نظر برای حرکت پرس سینه با هالتر آن را بر روی پایه قرار دهید و بلافاصله دمبل ها را بردارید و آنها را بالا برده و در بالاترین بخش از دامنه حرکتی و در انقباض نهایی عضله برای مدت زمان معین (حداکثر ۳۰ ثانیه) نگه دارید.

*سوپرست حرکت حجمی با حرکت تفکیکی انقباض استاتیک:

یکی از بهترین ترکیب ها برای اجراء این سوپر ست، اجراء حرکت جلو بازو با هالتر و جلو بازو با سیم کش از بالا بوسیله دستگاه کراس اور می باشد که با اجراء این سوپرست به پیک خوبی در عضلات جلو بازو دست خواهید یافت.

یکی از دردناک ترین سوپرست ها در این روش سوپرست حرکت اسکوات با هالتر و جلو پا با دستگاه می باشد. در این سوپرست هم بلافاصله پس از اجراء اسکوات سراغ جلو پا با دستگاه رفته و با بالا آوردن پا عضله چهار سر ران را در منقبض ترین حالت برای مدت زمان معین ثابت نگه دارید.

*سوپرست حرکت تفکیکی با حرکت حجمی انقباض استاتیک:

ای سیستم برای حجیم ساختن عضلات خیلی مفید است به عنوان مثال اگر دوست دارید عضلات کول شما مثل قله کوه به نظر برسند این سوپرست را یک تستی بکنید. سو پرست شراگ با دمبل نشسته با کول دست جمع با سیم کش یک سوپرست مناسب برای دستیابی به این هدف می باشد.

*سوپر ست حرکت تفکیکی با حرکت تفکیکی انقباض استاتیک:

برای این سوپرست از یک حرکت برای عضلات ساعد مثال آورده شده است. بدین صورت که سوپر ست ساعد با هالتر بر روی میز لاری با ساعد هالتر ایستاده را انتخاب کنید و برای اجراء این سوپر ست ابتدا حرکت ساعد با هالتر بر روی میز لاری را تا رسیدن به خستگی نهایی عضله اجراء می کنید سپس بلافاصله از روی میز لاری بلند شده و به صورت ایستاده حرکت ساعد با هالتر را از پایین ترین نقطه حرکت بالا آورده و در منقبض ترین حالت برای مدت زمان معین ثابت نگه دارید.

سیستم ترکیبی تمرینات فریب دهنده (Deceiver):

  • این سیستم به افرادی که مشکل رشد عضلات بازو و سینه دارند توصیه میگردد.
  • این سیستم تمرینی می بایست فقط توسط ورزشکاران حرفه ای اجرا آن هم تحت نظارت مربی با تجربه صورت گیرد برای اینکه سیستم Deceiver را به خوبی اجرا نمایید می بایست به نکات زیر در مورد این سیستم توجه نمایید.
  • نکته ۱: به مدت ۲ هفته تمامی تمرینات مربوط به عضلات جلو بازو، پشت بازو و ساعد از برنامه تمرینات حذف گردد.
  • نکته ۲: پس از انجام نکته ۱ و در هفته سوم، چهارم و پنجم تا آخر طبق سیستم Deceiver (فریب دهنده) عضلات بازو را تحت شوک قرار دهید.
  • نکته ۳: شروع سیستم Deceiver به ترتیب زیر میباشد که شخص میتواند طی یک برنامه نامنظم تمرینی برای یک عضله حالاتی را در آن عضله بو جود آورد که مانند شروع اولین تمرینات باشد، در هر بار استفاده از این سیستم تمرینی، عضلات شخص تمرین گیرنده کلیه فرامین قبلی و آمادگی برای فشار مجدد را که در تمرین قبلی دریافت نموده است را از دست داده و با فرامین جدید تمرینی که به آن داده می شود غافلگیر می گردد در این سیستم می توان از هر تکنیک که با تکنیک تمرینات جلسه قبل تفاوت دارد، اعم از سیستم هرمی، رست – پوز، پیش خستگی، تمرینات افزایشی، تمرکزی و … استفاده نمود.
  • نکته ۴: قائده کلی در این تمرین این است که در جلسه اول یکسری تمرینات فشرده و غافلگیر کننده را به عضله القاء می نماییم و در جلسه بعدی، تمرینات کاملاً سبک و تمرکزی می شود و در جلسه سوم مجدّداً تمرینات فشرده دیگر و تحت سیستم متفاوت انجام خواهد شد و به همان ترتیب ادامه می دهیم.

برنامه هفتگی و دوره ای (۶ هفته ای) یک سیستم تمرینی فریب دهنده:

ردیف ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶
روز شنبه یکشنبه دوشنبه سه شنبه چهارشنبه پنج شنبه
برنامه تمرینی جلو ران، جلو بازو سینه + سر شانه جلو بازو + زیر بغل + کول سینه+سر شانه زیر بغل + پشت بازو + ساق سینه + سرشانه

۱- هفته اول و دوم ۵ روز در هفته تمرین شود.

۲- هفته سوم و چهارم ۶ روز در هفته تمرین شود.

۳- هفته پنجم و ششم مجددا ۵ روز در هفته تمرین شود.

سیستم تمرینی HIIT

سیستم تمرینی HIIT در حقیقت مخفف عـبارت انـگلیسی «High-intensity interval training» بوده و اشاره به سیستم تمرینی ویژه ای دارد که بر اساس شدت های بسیار بالای تمرین پی ریزی می شوند.
این سیستم تمرینی ویژه که کارایی و اثر آن را به وضوح می توان در بدن قهرمانانی همچون «یتس» و «منتزر» مشاهده کرد بر این پایه و اساس استوار بوده است که: «هر چه کمتر، بهتر» در برخی برنامه های تمرینی که در این سیستم تنظیم می شوند به کمک ۶ ست تمرینی مختصر و مفید می توان تمامی قسمت های بدن را به صورت انفجاری تحت فشار شدید تمرین قرار داد.
شدت تمرین در این سیستم بسیار بالا بوده و تعداد تکرارها و تعداد ست های تمرینی نیز تا حد ممکن کم شده و استراحت بین ست ها و تکرارها نیز به حداقل ممکن تقلیل داده شده است.

سیستم تمرینی HST

این سیستم تمرینی توسط فردی به نام «Brian Haycock» ابداع شد. و مخفف Hypertrophy Specific Training می باشد و بر بر پایه اصول اولیه: تناوب، فرکانس، افزایش بار مکانیکی، پیشروی (یک گام به جلو) و همچنین استراتژی غیر شرطی سازی بنا نهاده شده است که در این سیستم تمرینی شما برای هر عضله هفته ای سه جلسه تمرین می دهید بدین صورت که شما با افزایش جلسات تمرینی بر تناژ وزنه خود به تدریج اضافه می کنید. با افزایش ناگهانی تناژ وزنه که مد نظر سیستم HIT بود مقایسه کرد و حالت دوم را نیز می توان با افزایش تدریجی تناژ وزنه که مد نظر این سیستم تمرینی است برابر و مشابه دانست. شعار اصلی سیستم HIT، در جمله «هر چه کمتر، بهتر» خلاصه می شد و شعار اصلی این سیستم را نیز این چنین می توان بیان کرد: (ما در این سیستم قصد هدایت کردن عضلات به سمت افزایش تدریجی بار تمرین و سازگاری توام با غیر شرطی سازی با تمرینات را داریم.)

سیستم ها و تکنیک هایی همچون تمرین تا ناتوانی عضلات و تکنیک های مشابه نیز بر همین پایه و اساس بنا شده بودند که با تحت فشار قرار دادن شدید و افراطی عضلات و با رساندن آنها به آستانه ناتوانی می توان خستگی شدید را در عضلات تجربه کرده و آنها را وادار به رشد نمود.
سردمداران اغلب سیستم های تمرینی عقیده دارند که تارهای عضلانی سفید که افزایش حجم عضلانی را مدیون قطور شدن این تارها هستیم تنها در تکرارهای نهایی ست های تمرینی تحت فشار تمرین قرار می گیرند و این در حالی است که سیستم تمرینی HST این عقیده را رد کرده و بر پایه یافته هایی که دانشمندان معتقد به این سیستم به آن استناد می کنند این موضوع را بیان می کند که همه انواع تارهای عضلانی اعم از تند انقباض و کند انقباض در صورتی که انتخاب تناژ وزنه معقولانه صورت گرفته باشد از همان ابتدای تمرین نیز تحت فشار قرار می گیرند.
بر پایه همین اعتقاد است که این سیستم از افزایش بار مکانیکی نسبتاً سنگین بر عضلات دفاع کرده و بدون اینکه اعتقاد به تکرارهای نهایی داشته باشد این روند را برای رشد دادن عضلات مفید ارزیابی می کند.

پیشروی (یک گام به جلو)

بدن آدمی بسته به سرعت و شدت تمریناتی که در طول هفته انجام می دهد به مرور زمان به شیوه های تمرینی عادت خواهد کرد پیشروی در این سیستم به این معنی که شما در هر جلسه ای که به پیش می روید افزایش بار را نیز به طور تدریجی بر عضلات خود اعمال می کنید.

غیر شرطی سازی استراتژیک

غیر شرطی سازی استراتژیک که یکی از اصول پایه سیستم HST می باشد منحصراً برای مقابله با سازگاری بدن با فشار بنا شده است به این معنی که شما باید پس از هر ۶ الی ۸ هفته ای که با سنگین ترین وزنه های ممکن تمرین می کنید در حدود ۹ الی ۱۶ روز از تمرین کردن با وزنه خودداری کرده و بدن را از سازگار شدن با این شیوه از تمرین در امان نگه دارید.

اصول کلی حاکم بر یک دوره HST

یک دوره تمرینی HST تقریباً در حدود ۸ هفته به طول می انجامد و هر دوره که در این سیستم «ماکروسیکل» نیز نامیده می شود دست کم از سه دوره «مزوسیکل» تشکیل می شود. (هفته اول و دوم – سوم و چهارم و …) که در هر «مزوسیکل» نیز تکرارهای مشخصی برای هر گروه از عضلات تعریف می شود. تکرارهای تمرینی در این سیستم به صورت ۱۵، ۱۰ و حتی ۵ تایی تعریف می شوند.

هر مزوسیکل نهایتاً شامل ۶ جلسه تمرینی مشخص و جداگانه می باشد (هر هفته سه جلسه). تناژ وزنه نیز در هر برنامه تغییر پیدا می کند. مقطع غیر شرطی سازی استراتژیک نیز این امکان را برای شما فراهم می کند که عضلات، شرایط تحمیلی هفته های قبل را به فراموشی سپرده و سازگاری خود را شرایط تمرینی اعمال شده در هفته های قبل را از یاد ببرند. این مقطع که آخرین مرحله از دوره مزوسیکل نیز محسوب می شود تدوام تاثیر تمرین بر عضلات را تضمین کرده و از عادت کردن بدن به وزنه ها و جلسات تمرینی به خوبی جلوگیری می کند.
برنامه تمرینی مطلوبی که می توان برای این سیستم پیشنهاد کرد و وارد شدن دو الی سه جلسه ای فشار تمرین بر روی هر گروه از عضلات در هفته را به کمک آن تضمین نمود به قرار زیر توصیه شده است:

  • اسکوات پا
  • لیفت پشت پا
  • بالا سینه با هالتر
  • بارفیکس
  • زیر بغل هالتر خم
  • شراگز
  • پرس سرشانه
  • نشر از جانب
  • جلو بازو جفت دمبل
  • شت بازو نشسته یا ایستاده با هالتر
  • ساق پا با ماشین
  • کرانچ شکم

Rep-Maxes

حال که شیوه تمرینی خود را انتخاب کردید برای اجرای برنامه تمرینی انتخاب شده نیاز به پیدا کردن حداکثر تکرار و یا رکورد خود پیدا خواهید کرد. خطاب به آن دسته از خوانندگانی که در مورد این مفهوم اطلاعات چندانی ندارند باید عرض کنیم که رکورد در پرورش اندام با رکوردی که در وزنه برداری و در وزنه برداری قدرتی مصطلح بوده است تفاوت هایی بنیادین دارد.
در این سیستم تمرینی، رکورد اصطلاحاً به تناژی از وزنه گفته می شود که فرد با استفاده از این تناژ می تواند تکرارهای ۱۵، ۱۰ و یا حتی تکرارهای ۵ تایی از حرکات مختلف تمرینی را تمام و کمال اجرا کرده و در اتمام تکرارهای یاد شده نیز به ناتوانی کامل در اجرای حرکات برسد.
ساده ترین روش برای پیدا کردن رکورد در تکرارهای ۱۵، ۱۰ و ۵ تایی رکوردگیری عملی و تجربی خواهد بود. به طور مثال رکوردگیری خود برای اجرای تکرارهای ۱۵ تایی را می توانید روز شنبه به عمل آورده و رکوردگیری خود در اجرای تکرارهای ۱۰ تایی را نیز روز دوشنبه و رکوردگیری بعدی (۵ تایی) را نیز روز چهارشنبه انجام دهید.

مایک منتزر (Mike Mentzer)

مایک منتزر چهره شاخص و شناخته شده در عالم بدنسازی می باشد که در دهه ۱۹۷۰ به عنوان ورزشکار در مسابقات مستر المپیا شرکت می نمود و بعد از مسابقات هم، بیشتر به خاطر ابداع سیستمهای تمرینی خاصی معروف گردید که بعد از وی هم طرفداران بیشتری پیدا کرد و سیستم های تمرینی مایک منتزر توسط ورزشکاران دیگری از قبیل دوریان یتس (قهرمان ۶ دوره مستر المپیا) ادامه یافت.

سیستم تمرینی هوی دیوتی (Heavy duty)

در دهه ۱۹۷۰ میلادی سیستم تمرینی دیوتی (Heavy duty) شکل گرفت، یک سیستم تمرینی که توصیه می کرد جلسات و مقدار تمرین کم اما شدت آن زیاد باشد این سیستم با مایک منتزر شهرت زیادی یافت و این در حالی بود که این تکنینک تفاوت های فاحشی با تکنیک ۲ جلسه تمرین ۹۰ دقیقه ای در روز (سیستم اسپیلت) آرنولد شوارترزینگر داشت. قابل پیش بینی بود که خیلی ها از قهرمانان آن دوره تمرینات خود را به تقلید از مایک منتزر مختصر و سنگین کردند.

 هواداران تمرینات پر شدت شاید تکرارهای کم و سنگین را ستایش کنند اما شاید دیگر فیبرهای عضلانی خود را نتوانسته اند تمرین دهند یعنی فیبرهای کند انقباض و برعکس. (ST قرمز)

آنهایی که تنها تکرارهای متوسط یا زیاد اجراء می کنند هم احتمالا قبل از اینکه بتوانند یک سری از فیبرهای عضلانی خود را به ناتوانی برسانند از ادامه تمرین باز می مانند یعنی فیبرهای تند انقباض (FTسفید).

سیستم منتزر (۱ ست ۱ حرکت)

منتزر توصیه می کند که هر حرکتی را تنها یک ست اجراء کنید (یا حداکثر در ۲ ست اجراء کنید) و برای هر عضله هم تنها یک حرکت انجام دهید وی درباره سیستم تمرین خود می گوید: من تصور می کنم اگر به جای اجرای ۳ الی ۴ ست برای چند حرکت، بیایید و ۳ الی ۴ حرکت انتخاب کنید و هر کدام را در یک ست تمرین کنید به نتایج بهتری دست خواهید یافت و عضلات تان سایز و شکل مناسب تری هم پیدا خواهد کرد.

شاید متوجه شده باشید که برخی از بدن سازان حرفه ای مثل دوریان یتس و ژان پیر فوکس که از طرفداران بزرگ سیستم منتزر بودند دقیقا از سیستمی مشابه او استفاده نمی کردند بلکه با الهام گرفتن از آن سیستم تمرینی و اعمال تغییراتی از خودشان سیستم های خاصی طراحی می کردند. اکثر آنها برای هر عضله بین ۳ تا ۶ حرکت تمرینی انتخاب و اجراء می کردند ، اما هر یک را تنها یک ست تا رسیدن به ناتوانی کامل ادامه می دادند.

سیستم تمرینی منفی دوبل

تکنیک تمرینی منفی دوبل باعث خواهد شد که عضلات به لحاظ حجم و سایز به سطح جدید دست یابند. دلیل کارا بودن این تکنیک قبضه کردن قدرت تدافعی بدن در مقابل افزایش وزنه می باشد. در این روش عضلات می بایست دو برابر روزنه ای را که قبلا در بخش منفی حرکت تحمل می کردند متحمل شوند.

برای مثال در نظر بگیریم که فرد قادر است با وزنه ۵۰ کیلوگرمی یک تکرار حرکت پرس سرشانه را با هالتر اجرا کند. این یک تکرار (۱۰۰%) قدرت فرد محسوب می شود حال اگر فرد بتواند برای چند لحظه این وزنه را در موقعیت انقباض کامل عضلانی به صورت ثابت و استاتیک نگه دارد مطمئنا در جهت قویتر شدن خود گام برداشته است. و با ز اگر فرد تنها به جای ثابت نگه داشتن در مقابل پایین آمدن وزنه مقاومت کند آن موقع است که باز قوی تر خواهد شد. اگر قدرت اجرای یک تکرار حداکثر در بخش مثبت آن (۱۰۰%) در نظر بگیریم در موقعیت استاتیک حدودا (۱۲۰%) و در بخش منفی جرکت حدود (۱۴۰%) می باشد. این افزایش قدرت به دلیل مکانیزم دفاعی بدنی می باشد. این مکانیزم دفاعی و نتیجه آن فشار بیش از حد به عضله دقیقا کلید کارا بودن تمرینات منفی دوبل است.

سیستم تمرینی یک حرکت با نهایت شدت

این ایده تمرینی از سلطان پا یعنی تام پلاتز معروف شد او که ملقب به عقاب طلائی بود یک سطح جدید از شدت تمرینی را در دنیا باب کرد، وی در این مدل تعداد ست های هر حرکت را به ۳۰ عدد می رساند. و در تمرینات خود از این شیوه تا جایی استفاده می کند و ادامه می دهد تا عضلاتش واقعا به ناتوانی مطلوب برسند وی در مورد تمرینات سخت سیستم نهایت شدت می گوید:

یا عضلاتم رشد می کنند یا اینکه از استخوانم جدا می شون.

در این سیستم تمرینی باز یابی توان از دست رفته و ترمیم شدن کامل عضلات و بدن یک اصل کلیدی و ضروری به حساب می آید. خود تام پلاتز وقتی با این سیستم تمرین می کرده عضله را تا تمرین بعدی ۲ هفته استراحت می داد. اجرای تمرینات با این شیوه دارای چندین حسن می باشد که شامل:

  • موثر برای تحریک عضلات و رشد و آنهایی که رشد عضلاتشان متوقف شده است.
  • کارآمد برای شوک دادن به عضلات برای رسیدن به رشد جدید.
  • مفید برای ایجاد تنوع و تغییر کلی در برنامه ها.

سیستم تمرینی ۲۱

سیستم تمرینی ست های ۲۱ یک واژه ای است برای اجرای تعداد تکرار مشخص شده در یک ست که اخیرا هم رونی کلمن در فیلم تمریناتی خود برای آمادگی مسابقات مستر المپیا ۲۰۰۵ از این سیستم تمرینی استفاده کرده بود. مشخصه بارز این سیستم تمرینی در تقسیم یک ست به سه قسمت پشت سر هم میباشد.

با تقسیم حرکت به سه بخش حرکتی که از دو قسمت پایین و بالا و نهایتا شکل کامل حرکت تشکیل شده است. و یک ست که شامل ۲۱ تکرار است با انجام ۷ تکرار از هر کدام یک از این تکرارها انجام میشود. البته عدد ۲۱ یک عدد ثابت نمی باشد و میتوانید یک ست را بجای ۲۱=۷+۷+۷ بصورت ۱۵=۵+۵+۵ نیز اجرا کرد. ولی بدلیل اینکه این تکنیک تمرینی بیشتر به این اسم شناخته شده است به سیستم تمرینی ست های ۲۱ معروف شده است.

«Partial»

به تکنیک خاصی اطلاق می گردد که فرد در اجرای این تکنیک از دامنه های ناقص حرکات استفاده کرده و بدین ترتیب موفق به افزودن بر شدت تمرین شده و همچنین موفق به اجرای تکرارهای موجود در برنامه با وزنه های سنگین تر و شاید هم در تعداد بیشتر می شود. گفته می شود که استفاده از حرکات کششی مناسب پس از اجرای هر کدام از ست های تمرینی که با استفاده از تکنیک «Partial» انجام می دهید ضروری است. زیرا حرکات کششی موجب تجزیه شدن هر چه سریع تر اسید لاکتیک شده و به تسریع ریکاوری عضلات کمک می کند یا بعد از هر ست با تکنیک «Partial» یک ست با دامنه کامل از همان حرکت را انجام داده با این عمل موجب تشدید فشار وارد شده بر عضلات شده و در بهبود کیفیت عضله سازی نیز مؤثر واقع می شوید.

استفاده از سیستم استاتیک (ایستایی) پس از ست های این تکنیک نیز توصیه شده است. بدین معنی که عضلات خود را با نهایت انقباضی که می توانید و در نهایت مدت زمانی که برایتان مقدور است به صورت منقبض شده نگه دارید.

سیستم تمرینی پا به پا

در این سیستم تمرینی برای افزایش شدت تمرینات و شوک دادن به عضلات، شما و حریف تمرینی تان بعد از اتمام کردن هر ست، وزنه را به یکدیگر می دهید و هیچ وقت وزنه را روی زمین قرار نمی دهید و هر یک به نوبت ست ها را انجام می دهید. آرنولد در کتاب خود درباره این سیستم تمرینی می گوید: بخاطر می آورم که در تمرین حرکت جلو بازو با هالتر را انجام می دادم، سپس آنرا به فرانکو می دادم و این کار را به نوبت انجام می دادیم. ما تعداد و دفعات تکرار را شمارش نمی کردیم و آنقدر این تمرین را انجام می دادیم تا دیگر قدرت ادامه آنرا نداشتیم.

این سیستم تمرینی برای عضلات کوچک تر مانند عضلات بازو و ساق بهتر از عضلات بزرگ جواب می دهد.

سیستم تمرینی ست های پس خستگی یا ست های سنگین به سبک

این برنامه تمرینی عکس برنامه تمرینی پیش خستگی است که آرتر جونز در یکی از کتاب هایش به کی سی ویاتور (مستر آمریکا) توصیه می کرد. در روش تمرینی پس خستگی ابتدا یک حرکت اصلی را با وزنه سنگین و برای تکرارهای کم اجرا کرده و سپس بلافاصله سراغ یک حرکت تک مفصلی با وزنه سبک و برای تکرارهای زیاد میرویم. این سیستم را میتوان هم برای یک حرکت و با دو نوع وزنه و تعداد تکرار اجرا کرد و هم میتوان با دو نوع حرکت متفاوت برای همان عضله و تعداد تکرار مشخص برای هر کدام اجرا کرد.
استراحت بین یک ست در این سیستم حداقل میباشد و استراحت بین ست های اصلی متوسط و زیاد میباشد. به مثال های ذیل دقت کنید:

مثال اول ابتدا حرکت اسکوات با وزنه سنگین را برای ۴ تا ۶ تکرار اجرا کرده سپس بلافاصله با وزنه سبکتر برای ۱۲ تا ۱۵ تکرار حرکت اسکوات را انجام میدهیم.

مثال دوم: حرکت اسکوات با وزنه ای سنگین را برای ۴ تا ۶ تکرار اجرا کرده سپس بلافاصله سراغ حرکت جلو پا با دستگاه رفته و با وزنه متوسط و یا سبک حرکت جلو پا را برای ۱۲ تا ۱۵ تکرار اجرا میکنید.

سیستم حجم آلمانی

در کل هدف از بهره برداری از تکنیک های پیشرفته تمرین با وزنه، افزایش شدت تمرین است و بدون استفاده از این تکنیک ها افزودن بر شدت تمرین با توجه به اینکه توانایی های فیزیکی بدن محدود است تا حدود زیادی ناممکن خواهد بود. با این وجود بدن شما در برابر استفاده از این تکنیک های پیشرفته هم پس از گذشت یکی دو هفته سازگاری پیدا کرده و پاسخ خوبی به این تکنیک ها هم نخواهد داد.

سیستمی تمرینی حجم آلمانی «Ten Sets Method» نیز نامیده می شود ولی به دلیل اینکه ریشه این سیستم تمرینی در آلمان و در کشورهای آلمانی زبان قرار دارد و از این کشورها به دنیا معرفی شده است آن را سیستم تمرینی حجم آلمانی می نامند.

تاریخچه: گفته می شود که این سیستم تمرینی در سال های ۱۹۷۰ میلادی در آلمان برای اولین بار توسط فردی به نام Rolf Feser که در آن دوران مربیگری تیم ملی وزنه برداری آلمان را بر عهده داشت بکار برد. در سال های ۱۹۷۰ میلادی از سیستم تمرینی یاد شده در فصول خارج مسابقات بر روی وزنه برداران استفاده می شده است تا وزنه برداران در این فاصله موفق به افزایش حجم توده عضلانی و موفق به افزایش استقامت و پایداری در زیر وزنه شده و حتی موفق به افزایش وزن شوند. گفته می شود که Jacques Demers وزنه بردار به نام و صاحب سبک کانادایی که مدال نقره المپیک لوس آنجلس را گرفت نیز پایه تمرینات بدنسازی خود را بر اساس این سیستم استوار کرده بود.

سیستم حجم آلمانی

کلیات این سیستم بر این اصل استوار است که شما باید ۱۰ ست با ۱۰ تکرار با تناژ وزنه ثابت در هر حرکت تمرینی اجرا کنید. شروع هر حرکت تمرینی با تناژی صورت می گیرد که در حالت عادی و تا رسیدن به ناتوانی کامل عضلات می توانید ۲۰ تکرار از این حرکت تمرینی را انجام دهید. این تناژ در اغلب موارد و برای اغلب افراد در حدود ۶۰ درصد ماکزیموم رکورد تکی خواهد بود. بنابراین در صورتی که رکورد پرس سینه شما ۲۰۰ کیلو گرم است باید با وزنه ۱۲۰ کیلو گرم حرکات تمرینی این سیستم را استارت زده و اجرا کنید.
برای کسانی که برای اولین بار است از این سیستم برای رشد دادن عضلات خود استفاده می کنند این برنامه تمرینی و این اصول کلی توصیه می شود:

در حین اجرای این برنامه تمرینی و در طول دوره ای که از این سیستم استفاده می کنید باید وقایع نگار تمرین داشته باشید به این معنی که ریز کارکرد خود در باشگاه را یادداشت کنید!

استراحت بین ست ها در شرایط عادی را به اندازه ۶۰ ثانیه مد نظر داشته باشید و زمانی که در تکنیک سوپر ست تمرین می کنید می توانید ۹۰ الی ۱۲۰ ثانیه استراحت کنید در این سیستم با توجه به اینکه دقیقا ده ست ده تایی برای هر حرکت تمرینی توصیه می شود برای هر قسمت از بدن تنها می توانید یک حرکت تمرینی داشته باشید و فراتر از این نمی توان انجام داد. بنابراین در این سیستم برای هر قسمت از بدن باید یک حرکت تمرینی چند مفصلی و مرکب که عضلات بیشتری را تحت فشار قرار داده و عضله هدف را نیز در شدت بالاتری تحت فشار قرار بدهد انتخاب کنید (حرکات مادر).

سیستم حجم آلمانی

به دلیل اینکه تمرین در این سیستم از دسته تمرینات حجم بالا محسوب می شود ریکاوری پس از اجرای برنامه های تمرینی این سیستم نیز نیاز به زمان زیادی دارد پس روزهای استراحت را نیز در طول هفته مهم تلقی کرده و روزهای استراحت در طول هفته را در برنامه خود بگنجانید.

مکانیسم افزایش بار

وقتی که توانستید ۱۰ ست ۱۰ تایی برای هر حرکت تمرینی را به راحتی اجرا کنید و حس کردید که فشار تمرینی چندانی را متحمل نمی شوید می توانید در حدود ۴ الی ۵ درصد به تناژ وزنه هایی که با آنها تمرین می کنید اضافه کنید. یعنی اگر با ۱۰۰ کیلو پرس می کنید ۵ کیلو بر آن اضافه کنید. در روزهای که بر روی چهار سر ران تمرین می کنید معمولا با توجه به حجم و شدت تمرین تا ۵ روز نیز برای ریکاوری شدن کامل این عضلات الزامی خواهد بود.

فاز اول

دوره تمرینی این برنامه ۵ روز است و پس از ۵ روز یک دوره از این برنامه، تمام شده و دوباره این سیکل تکرار شده و ادامه می یابد. زمانی هم که با استفاده از این برنامه تمرینی بر روی هر یک از قسمت های بدن خود ۶ جلسه فشار تمرین را وارد کردید فاز اول این برنامه تمرینی نیز برای شما تمام خواهد شد و باید وارد فاز دوم شوید.
برای هر عضله در این سیستم دو حرکت ابتدایی حرکات اصلی هستند و دو حرکت بعدی نیز حرکات تمرینی مکمل هستند. حرکات اصلی در ۱۰ ست با ۱۰ تکرار انجام می شوند ولی حرکات کمکی و مکمل که دو حرکت دوم نیز هستند را می توانید در سه ست ۱۰ الی۱۲ تایی اجرا کنید.
فاز دوم

پس از اینکه شش دوره ۵ روزه از فاز اول این سیستم تمرینی را اجرا کردید توصیه می کنیم سه هفته تمرینات فاز دوم را نیز اجرا کنید.

با توجه به بالا بودن حجم تمرین، مدت زمان جلسات تمرینی شما نیز افزایش خواهد یافت و برای اینکه با افت حجم و با کاتابولیسم و با تمرین زدگی رو در نشوید در طول اجرای این برنامه و این سیستم تمرینی گذشته از اینکه باید تغذیه خود را تقویت کنید.

سیستم تمرینی ایزو تنش (Isotension)

این سیستم تمرینی بدین صورت می باشد که در خلال یک دقیقه استراحت بین ست ها، به خم کردن و منقبض نمودن عضلانی که روی آنها کار کرده اید ادامه دهید این کار نه تنها عضلات را آماده حرکت بعدی می کند و خون بیشتری به آنها می فرستد، بلکه تمرین مفیدی هم برای فیگور گیری می باشد.

سیستم های تمرینی زیادی هم وجود دارد که با مطالعه و تمرین و تجربه می توان به آنها دسترسی پیدا کرد، هیچ سیستم تمرینی در دنیا وجود ندارد که برای همه افراد یکسان نتیجه بدهد، زیرا همه انسانها از یک ژنتیک خاص خودشان پیروی می کنند به همین خاطر سیستم های تمرینی ذکر شده در این جزوه تنها جنبه آشنایی شما ورزشکاران و مربیان عزیز می باشد و شما می توانید با تلفیقی از این سیستم های تمرینی، سیستم تمرینی خاصی را بسته به وضعیت بدنی و شرایط فصلی، برای خودتان طراحی نمایید و بتوانید با سیستم تمرینی خود شدت تمرینات خود را افزایش داده و پیشرفت نمایید زیرا تنها شدت دادن به تمرینات کلید پیشرفت شما می باشد.

سیستم تمرینی اینتروال

اساس کار این سیستم بر این پایه استوار است که یک سلسله از تمرینات سنگین و فشرده و یک سلسله تمرینات سبک و ملایم و که برای ریکاوری کردن بدن مورد استفاده قرار می گیرد را در هم ادغام می کنند و این سیستم را به صورت دوره ای ادامه می دهند.
این سیستم، اغلب در تمرینات هوازی و برای تشدید فرایند چربی سوزی در بدن مورد استفاده قرار می گیرد اما با این وجود استفاده از این سیستم در تمرینات بی هوازی و تمرینات با وزنه نیز معمول و کارامد بوده است. سیستم اینتروال این امکان را برای شما فراهم می کند که در عرض ۳۰ دقیقه برنامه تمرینی کارآمد و قابل قبولی را به اجرا بگذارید بدین صورت که شما با فاز ملایم تمرینی شروع کرده و به تدریج بر شدت تمرین خود اضافه نمایید و بعد از شدت تمرین خود کم نمایید. زمانی که شدت تمرین را کم می کنید زمانی است که بدن شما در فاز ریکاوری قرار دارد و در این فاز است که بدن دی اکسید کربن را دفع کرده و اکسیژن گیری می کند.
این مراحل برای ادامه تمرین در شدت های بالا مورد نیاز است و همچنین در این مرحله است که مواد مغذی وارد سلول های عضلانی شده و آنها را برای ادامه تمرین آماده می کند.
در این فاز ریکاوری همچنین اسید لاکتیک جمع شده در سلول های عضلانی نیز تجزیه شده و از بین می رود و با از بین رفتن اسید لاکتیک، درد و سورش عضلانی نیز برطرف شده و فرد آماده ادامه تمرین در شدت های بالا می شود.

توصیه های مهم

حجم تمرینات را افزایش دهید اگر:
– اگر هرگز احساس درد و سوزش نمی کنید!
– اگر پرداختن به تمرینات، شما را خسته نمی کند!
– اگر رشد عضلانی مناسب را احساس نمی کنید!

حجم تمرینات را در حالت فعلی نگه دارید اگر:
– در اغلب موارد با درد و سوزش خفیف در عضلات مواجه می شوید!
– به اندازه ای خسته می شوید که خواب شبانه گواراتر می شود و نه بیشتر!
– رشد عضلانی را به عینه می بینید!

حجم تمرینات را کم کنید اگر:
– اگر درد شدید و غیر معمول در عضلات و در مفاصل خود حس می کنید!
– اگر احساس خستگی مزمن می کنید و خوب شما مختل شده است!
– اگر از قدرت بدنی شما به نحو محسوسی کاسته شد!

آیا این مقاله مفید بود؟ امتیاز دهید

اولین امتیاز را بدهید
مقالات تصادفی

اگر سوال جدیدی دارید در زیر این مطلب مطرح کنید تا به سوال و جواب ها اضافه شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

درج آگهی بدنسازی