معرفی ۱۵ تن از موفقترین بدنسازان دنیا

معرفی ۱۵ نفر از موفقترین بدنسازان دنیا

شاید بر اساس فاکتورهای مختلفی بتوان لیستی از بهترین بدنسازان دنیا در زمان جوانی را تهیه کرد، ولی فاکتوری که بیشترین تاثیر را در لیست پیشرو داشته و اهمیت دارد این است که چه بدنسازانی قبل از اینکه به سن ۲۰ سالگی برسند توانسته اند بیشترین حضور را روی صحنه رقابت نسبت به سایرین داشته باشند. و چنانچه خواهید دید در دهه های پیشین چنین افرادی بیشتر به چشم می خورند. در واقع ۹ تن از ۱۵ نفری که در این لیست حضور دارند مربوط به پیش از دهه هشتاد هستند. تنها سه نفر از دهه نود و پس از سال ۲۰۰۰ هیچ کسی در این لیست حضور ندارد؛ البته افرادی در این لیست هستند که در حال حاضر هم در صحنه رقابت های حرفه ای حضور دارند، ولی همه آن ها دوران جوانی خود را که منظور پیش از ۲۰ سالگی است در دهه نود پشت سر گذاشته اند؛ و آخرین آن ها برنچ وارن است که سال ۹۵ از سن ۲۰ سالگی گذشته. ما شما را گذشته این افراد می بریم برای اینکه از موفقیت های حیرت انگیز آن ها مطلع شوید و امیدواریم انرژی و انگیزه تازه ای بدست آورید برای اینکه فارع از سن و سالتان اهداف خود در بدنسازی را با جدیت بیشتری دنبال کنید.

۱۵ –لی هنی

لی هنی در کریسمس سال ۱۹۷۱ در سن دوازده سالگی یک ست وزنه به مناسبت جشن سال نو هدیه گرفت. او می گوید:”این برای تمام عمر، مرا در دام بدنسازی گرفتار کرد!”. او در رقابت مستر کالیفرنیای جنوبی در سن ۱۶ سالگی روی صحنه رفت و اولین پیروزی خود را بدست آورد، وقتی هجده ساله بود، قهرمانی را در دو رقابت پالمتو و ایالت های جنوبی بدست آورد. این دو رقابت بصورت آزاد برگزار می شدند و با حریفانی که سن و سال بسیار بیشتری از او داشتندرقابت کرد. در سن ۱۹ سالگی هنی به دیتروید سفر کرد و بعنوان یکی از ۷۸ جوان حاضر در رقابت قهرمانی جوانان مستر آمریکا در سال ۱۹۷۹ حاضر شد(فیل ویلیام که بعدها حرفه ای شد هم در آن رقابت حضور داشت). هنی با قد ۱۷۸ سانتیمتر و وزن ۹۶ کیلوگرم به قهرمانی دسته بلند قدها و قهرمانی مجموع رسید. سه سال بعد، در سن ۲۳ سالگی مقام های قهرمانی ملی و قهرمانی جهان را از آن خود کرد و به رده حرفه ای صعود کرد، و در سال ۸۴ اولین مقام قهرمانی خود را در مسترالمپیا رقم زد.

راز موفقیت لی هنی (قهرمان ۸ دوره مستر المپیا)

۱۴ –شاون ری

شاون در جنوب کالیفرنیا زندگی می کرد و سال های دبیرستان جهت تقویت بدنش و افزودن سایز عضلات برای موفقیت بیشتر در بازی فوتبال (آمریکایی)، در یک باشگاه بدنسازی ثبت نام کرد. بدنسازی، که در آن زمان شهرت زیادی داشت با نام جان براون از همان روزهای اول به مربیگری او پرداخت. بعنوان یک نوجوان ۱۷ ساله در میان وزن، شاون ری در دسته جوانان کاپ حرفه ای کالیفرنیا به پیروزی رسید. در سن ۱۸ سالگی، قهرمانی جوانان لوس آنجلس را بدست آورد(در رده میان وزن هم در دسته آزاد به مقام سوم رسید) و همینطور قهرمانی جوانان کالیفرنیا، و به مقام نایب قهرمانی در دسته میان وزن قهرمان ملی در رده جوانان در سال ۸۴ دست یافت. سال پس از آن، با خطوط عضلانی عمیق و افزایش سختی عضلاتش، به مقام نیمه سنگین وزن و قهرمانی مجموع رقابت ملی جوانان دست یافت، و پس از گذر زمان از سن ۲۰ سالگی، قهرمانی جوانان جهان در استرالیا را بدست آورد. پس از آن مدت زیادی فعالیتش در رده آماتور ادامه نیافت. پس از کسب قهرمانی مجموع در رقابت ملی سال ۸۷ در سن ۲۲ سالگی در دسته نیمه سنگین، شاون دوران حرفه ای طولانی و موفقی را آغاز کرد، با قرار گرفتن جزو پنج مرد برتر المپیا برای ۱۲ سال متوالی پیش از اعلام بازنشستگی در سال ۲۰۰۱

۱۳ –برنچ وارن

مثل شاون ری، او هم به بهانه افزایش توانش در بازی فوتبال وارد دنیای آهن شد، و وارن ۱۶۵ سانتیمتری توانست در ۱۶ سالگی به مقام قهرمانی جوانان تگزاس دست یابد و قهرمانی رقابت مستر آمریکا در رده جوانان در هفده سالگی را بدست آورد. سپس در هجده سالگی با وزن ۸۴ کیلوگرم، پس از پیوستن به باشگاه متروفلکس آرلینگتون (که رونی کلمن هم در آنجا تمرین می کرد)، مقام قهرمانی دست نیمه سنگین و قهرمانی مجموع در رقابت ملی جوانان در سال ۹۳ را به چنگ آورد. در آن رقابت کاتلر هم حضور داشت و به قهرمانی دسته سنگین وزن رسید قبل از اینکه برنچ وارن که بدن خشک تری داشت بتواند در رده اورال او را شکست دهد(کاپریس مورای، رادنی اس تی کلود و جف ویلت هم در آن رقابت حاضر بودند). تفاوت سنی در میان جوانان نقش زیادی در فرم بدنی آن ها دارد تا حدی که حتی دو ماه اختلاف سن می تواند تفاوت زیادی در سایز و پختگی عضلات آن ها ایجاد کند، و در چنین شرایطی وارن در حالی که تنها ۴ ماه از سن ۱۸ سالگی اش می گذشت توانست جی کاتلر که حدود ۲۰ سال داشت را شکست دهد و خود را بعنوان بهترین بدنساز جوان آمریکا معرفی کند. او در رقابت دیگری در رده جوانان شرکت نکرد و روی درس و کالج تمرکز کرد تا سن ۲۴ سالگی. وارن سرانجام در سن ۲۶ سالگی در سال ۲۰۰۱ به قهرمانی سنگین وزن در رده ملی دست یافت و کارت حرفه ای خود را بدست آورد و حالا جزو حرفه ای های مطرح بشمار می رود با یک مقام نائب قهرمانی و مقام سومی مسترالمپیا در کارنامه درخشانش در رده حرفه ای.

۱۲ –جورج بتانکورت

این جوان اهل فلوریدا با قد ۱۶۳ سانتیمتر خطوط عضلانی و تناسب کلاسیک باب پاریس را در اذهان زنده می کرد و توانست بر رقابت های جوانان تسلط یابد، ابتدا در دسته سبک وزن و سپس میان وزن. این مهاجر اهل کوبا در رقابت قهرمانی جوانان آمریکا در حالی که تنها ۱۷ سال داشت و رقابت ملی جوانان در سال ۱۹۹۰ به مقام قهرمانی رسید (که کسانی که بعدها حرفه ای شدند شامل آرون مادرون، مایک موریس و درک فرانسورت هم در آن حضور داشتند). سپس به رقابت های آزاد پای گذاشت و با وزن ۷۵ کیلوگرم در سن ۱۹ سالگی به قهرمانی ایالت های جنوبی دست یافت (که در آن سال مایکل فرانکونیس به مقام سومی سنگین وزن دست یافت). ولی در آن سال با ورود قهرمانی ملی انتقادهای زیاد را برانگیخت در حالی که در بهترین شرایط بدنی هم نبود، و در بین میان وزن ها به مقام سیزدهم رسید. اما، شهرت و اعتبار او به عنوان یکی از بهترین بدنسازان جوان در تاریخ بدنسازی بر جای ماند، و می توان ادعا کرد در میان این لیست او کامل ترین بدن را در پیش از رسیدن به ۲۰ سالگی به نمایش گذاشت. در حالی که همگان آینده درخشانی را در رده حرفه ای برای او تصور می کردند، بر خلاف پیش بینی ها بتانکورت با بدنی بسیار زیبا برای ۱۲ سال از صحنه رقابت ناپدید شد. و در سال های اخیر بازگشت دوباره ای داشت که بهترین مقامی که بدست آورد تنها عنوان چهارم دسته میان وزن در رقابت قهرمانی آمریکا در سال ۲۰۰۴ بود.

۱۱ –یان هریسون

هریسون انگلیسی ۱۶ ساله بود وقتی در دسته کمتر از ۱۷ سال مستریورکشایر در سال ۱۹۸۵ به قهرمانی رسید. قدرت او در حرکت اسکوات در سنین جوانی حیرت انگیز بود، و ادعا می کرد که در سن ۱۷ سالگی با وزنه ۲۸۰ کیلویی اسکوات رفته. در سال ۱۹۸۸، که ۱۹ سال بیشتر نداشت در هر دو رقابت جوانان بریتانیا و جوانان جهان به قهرمانی رسید. سال پس از آن، در ۲۰ سالگی با فرم x کامل در بدن، نام یان هریسون با قد ۱۸۰ سانتیمتر بعنوان جوان ترین فردی که تا بحال توانسته به پیروی در رقابت قهرمانی بریتانیا دست یابد ثبت شد، رکوردی که هنوز پابرجاست و کارت حرفه ای خود را دریافت کرد. ولی در رده حرفه ای در رقابت های زیادی حاضر نشد، و آخرین رقابت حرفه ای او برمی گردد به سال ۱۹۹۸ در سن ۲۹ سالگی.

۱۰ –محمد مکاوی

او تمرین را در ۱۴ سالگی شروع کرد، ولی آن زمان در زادگاهش مصر، موقعیت های کمی را برای مکاوی برای رقابت در رده جوانان وجود داشت. بنابراین، وقتی تنها ۱۷ سال داشت در سال ۱۹۶۹، وارد رقابت قهرمانی مصر شد و قهرمانی مدیترانه و در هر دو رقابت عنوان نخست را تصاحب کرد (او چهار بار دیگر هم قهرمان مدیترانه شد). در سال ۱۹۷۲ در عراق در رقابت مستر یونیورس، مکاوی که ۱۶۰ سانتیمتر قد داشت در میان نه شرکت کننده دسته کوتاه وزن به مقام سومی دست یافت. در حالی که تنها ۱۹ سال داشت. و بخاطر تناسب بدن و تسلطش بر اجرای فیگور توجه زیادی را به سوی خود جلب کرد، جادوی مصر به کار خود ادامه داد تا اینکه در سال ۱۹۷۵ به قهرمانی رقابت مستر اینترنشنال دست یافت و در حالی که تنها حدود ۷۳ کیلوگرم داشت، دوران جادویی خودش در دهه ۸۰ در رده حرفه ای آغاز کرد، او دو مرتبه در رقابت مسترالمپیا به مقام نائب قهرمانی دست یافت، و هر دو بار پس از دو تن از قهرمانان مطرح گذشته در رده جوانان یعنی لی هنی و سمیر بنوت.

۹ –سمیر بنوت

وقتی شیر لبنان تنها ۵۰ کیلوگرم وزن داشت، توسط برادرش که در آن زمان وزنه بردار موفقی بود تشویق شد برای کار با وزنه. شش ماه پس از اولین جلسه تمرینش، بنوت ۱۵ ساله در رده وزنی خودش در قهرمانی وزنه برداری رده جوانان در لبنان به قهرمانی دست یافت. در سال ۱۹۷۳، او تصویر آرنولد را روی جلد مجله ماسل بیلدر (که بعدها به ماسل اند فیتنس تغییر نام یافت) مشاهده کرد و مبهوت آن شد و این مقدمه ای شد برای شکل گرفتن سرنوشت او در بدنسازی. بنوت که در سن ۱۷ سالگی بود و آشنایی چندانی با زبان انگلیسی نداشت، برای یک هفته در فکر تصاویر چاپ شده در مجله بود، و تلاش برای اینکه کمترین فهمی از مطالب آن بدست آورد. سپس به انبار پخش گمرک رفت و مسئولین آنجا را متقاعد کرد تا شماره های پیشین مجلات ویدر را در اختیار او قرار دهند، و شروع کرد به آموختن زبان انگلیسی برای اینکه بتواند مقالات را بخواند، در سن ۱۸ سالگی توانست تقارن تازه ای را به نمایش بگذارد و به قهرمانی رقابت مستر بیروت دست یافت، ولی با اختلاف یک امتیاز قهرمانی مستر لبنان را از دست داد. یک ماه بعد با پیروزی بر مردی که پیش از آن از او شکست خورده بود، افتخار حضور در رقابت مستر یونیورس را بعنوان نماینده لبنان بدست آورد. در رقابت مستر یونیورس ۱۹۷۴ بنوت ۱۸ ساله توانست در میان ۱۹ شرکت کننده به مقام هفتم رده میان وزن دست یابد. و در اخبار از او بعنوان مستر یونیورس جوان یاد می شد. در سن ۱۹ سالگی قهرمانی مستر لبنان را بدست آورد، ولی تیم کشور او مسابقات مستر یونیورس ۱۹۷۵ را که در آفریقای جنوبی برگزار می شد تحریم کرد. پس از مهاجرت به آمریکا، سمیر بنوت در سال ۱۹۷۹ به کارت حرفه ای دست یافت و در سال ۱۹۸۳ در سن ۲۷ سالگی به قهرمانی مستر المپیا رسید.

۸ –بویرکو

بویر در جنوب غربی لوییزیانا بزرگ شد، بویر ۱۴ ساله اولین کسی بود که در تنها باشگاه شهرشان نامنویسی کرد. سال پس از آن، وارد اولین رقابت زندگی اش شد، و در سن ۱۷ سالگی سه روز پیش از اتمام دبیرستان، در رقابت مستر نیواورلئانز ۱۹۶۴ به پیروزی رسید. برای اولین رقابت از پنج رقابت آزاد بود که بویر در سن جوانی در آن ها به قهرمانی دست یافت. و سال سپس در سال ۶۴، بعنوان مستر هرکواس جنوب غربی دست یافت. و سال پس از آن به پیروزی هایش ادامه داد با پیروزی در رقابت مستر لوییزیانا، مستر تگزاس، و مستر جنوب غربی آمریکا ! و از همان زمان بخاطر پیک حیرت انگیز بازویش شناخته شده بود، در سال ۱۹۶۶ بویر به قهرمانی جوانان آمریکا دست یافت، و تنها دو هفته پس از تولد ۱۹ سالگی اش قهرمانی مستر آمریکا را با کمترین اختلاف امتیاز(نیم امتیاز) به مرد بعدی این لیست یعنی دنیس تینرینو که او هم ۲۰ ساله بود واگذار کرد، تا اینکه با کسب عنوان قهرمانی مستر آمریکا در سال ۱۹۶۹ در سن ۲۲ سالگی، بویر میان ۱۰ مرد دیگر در این لیست جای گرفت که توانسته اند در بزرگترین رقابت آماتور کشورشان به قهرمانی دست یابند در ۲۲ سالگی یا کمتر. دوران رقابت بویرکو ۳۳ سال بطور انجامید از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۹۶، از آماتور تا حرفه ای، از رقابت دسته جوانان تا پیشکسوتان.

۷ –دنیس تینرینو

در سن ۱۴ سالگی با وزن ۶۳ کیلوگرم، تینرینو برای اولین بار تمرین را با یک هالتر در آپارتمان خانوادگی اشان در بروکلین آغاز کرد، سپس سال ۱۹۶۱ در سن ۱۶ سالگی در یک باشگاه ورزشی عضو شد، در آن زمان ۸۰ کیلوگرم وزن داشت،و وقتی به ۱۷ سالگی رسید شروع کرد به تمرین کردن با قهرمان پیشین مستر آمریکا در رده جوانان که چندی پیش از آن به قهرمانی رقابت حرفه ای یونیورس دست یافته بود: جوابندا. پس از مدت کوتاهی توانست بسرعت پیشرفت کند و خود را به سطح اسطوره زنده آن زمان نزدیک کند، آن ها به خوبی در تمرین به هم انگیزه می دادند تا مشخص شود چه کسی می تواند سخت تر کار کند. بعنوان مثال تنها در یک جلسه تمرین زجر آور، آن دو ۳۴ ست زیر بغل هالتر خم با وزنه ۱۱۰ کیلویی انجام دادند در سن ۱۸ سالگی، در سال ۱۹۶۴، تینرینو به قهرمانی رقابتهای مستر متروپولیتن، قهرمانی آتلانتیک، و قهرمانی ساحل شرقی در رده جوانان دست یافت و در رده جوانان مستر آمریکا به مقام سوم رسید.او به پر کردن بدن ۱۸۰ سانتیمتری اش ادامه داد،و به کسب موفقیت در سال ۶۵ در سن ۱۹ سالگی هم ادامه داد با قهرمانی در رقابت آمریکای شمالی و مستریو.اس.آ در رده جوانان؛ کسب مقام دوم در مستریو.اس.آ رده بزرگسالان؛ مقام سوم مستر آمریکا در رده جوانان(پس از سرجیوالوا)؛ و مقام نهم در میان ۲۹ شرکت کننده حاضر در رقابت مستر آمریکا در رده بزرگسالان. تینرینو توانست در ۲۰ سالگی به قهرمانی رقابت مستریو.اس.آ دست یابد، ۲۱ سالگی در مستر آمریکا و ۲۲ سالگی در مستر یونیورس و تا سال ۱۹۸۲ به رقابت در رده حرفه ای ادامه داد.

۶ –ران تیوفل

تیوقل که اهل فیلادلفیا بود تمرین با وزنه را از سن ۱۵ سالگی شروع کردبرای پیشرفت در کشتی، او بسرعت متوجه استعداد خود در بدنسازی شد و بطور کامل تمرکز خود را روی آن قرار داد. وقتی ۱۸ ساله بود در سال ۱۹۷۵، در رده کوتاه قدهای قهرمانی جوانان یو.اس.آ به پیروزی رسید و عنوان عضلانی ترین بدن را به خود اختصاص داد(دین تورنابن و ران مگنوم هم که بعدها حرفه ای شدند در این رقابت حضور داشتند) و به مقام قهرمانی مجموع رقابت جوانان آمریکا هم دست یافت.

مجله ماسل بیلدر در آن زمان گزارشی از او و حضورش در رقابت آخر چاپ کرد و از عضلات پا و شکم او تمجید کرد (او جایزه ای را به مناسبت دارا بودن بهترین عضلات در این دو بخش نصیب خود کرد.) و پیش بینی شدکه در صورت حضور در رقابت مستر آمریکا در رده بزرگسالان هم می تواند به موفقیت دست یابد. سال بعد در سن ۱۹ سالگی و با قد ۱۶۵ سانتیمتر همین کار را کرد و در رقابتی نزدیک مقام دوم رده کوتاه قدها در رقابت مستر آمریکا ۱۹۷۶ دست یافت(تام پلاتز در آن رقابت سوم شد). عنوان دارنده بهترین عضلات شکم را بدست آورد. در همان سال، در رقابتهای قهرمانی ایالتهای آمریکا و ساحل شرقی هم به پیروزی رسید، و به بر جای گذاشتن بهترین رکورد تاریخ در رده جوانان نزدیک شد. با عضلات شکم فوق العاده و شکافی عمیق در عضلات سینه. ران تیوفل در رده کوتاه قدها در طول هر سه سال پس از آن رقابت مستر آمریکا به پیروزی رسید، همینطور قهرمانی مجموع در رقابت مستریو.اسو.آ در سال ۱۹۸۷ در سن ۲۱ سالگی.

۵ – شین دیمورا

او که اهل شمال ایالت نیویورک بود، وقتی به همراه خانواده اش به فلوریدا نقل مکان کرد بدنسازی را شروع کرد. با ۱۷ سال سن در سال ۱۹۸۴ به قهرمانی رده جوانان ایالت پیتسبورگ دست یافت. جوانان شمال فلوریدا، جوانان ساحل غربی فلوریدا و قهرمانی در رقابت ملی جوانان (او مقام مجموع را به فرانکو سانتوریلو ۹ ساله واگذار کرد). سال پس از آن، به قهرمانی در رقابت جوانان فلوریدا و دسته میان وزن رقابت ملی جوانان دست یافت( و این بار مقام مجموع را به شاون ری ۱۹ ساله واگذار کرد)،سپس در سال ۱۹۸۶، در سن ۱۹ سالگی، با ۱۵۸ سانتیمتر یکی از حیرت انگیز ترین عضلات پا را در تاریخ بدنسازی در رده میان وزن به نمایش گذاشت، و نه تنها به قهرمانی مجموع در رقابت ملی جوانان دست یافت،بلکه در رده وزنی خودش در رقابت های جوانان آمریکا (که هشت تن دیگر در آن رقابت بعدها حرفه ای شدند از جمله شاون ری) و رقابت ملی در رده بزرگسالان (بالاتر از سانتوریلو) قهرمان شد. ۲۲ سال از آن زمان می گذرد و همچنان رکورد کسب کارت حرفه ای در رقابت ملی NPC در پایین ترین سن در دست اوست. سال بعد در سن ۲۰ سالگی، او در اولین رقابت حرفه ای خود به مقام دوم رسید. و بعنوان یکی از بهترین بدنسازان در رده آماتوری تاریخ شناخته می شود، دیمورا تنها چهار مرتبه در سطح حرفه ای رقابت کرد و در سن ۲۵ سالگی از صحنه رقابت کناره گیری کرد.

۴ – لی پریست

لی در نیوکسل استرالیا دوران کودکی و نوجوانی خود را سپری کرد، او از سن ۱۳ سالگی تمرین با وزنه را شروع کرد و با انگیزه تبدیل شدن به یک ابر قهرمان این کار را انجام می داد، تبدیل شدن به سوپرمن. در سال ۱۹۸۶، در سن ۱۳ و ۱۴ سالگی، پریست قهرمانی در سه رقابت محلی در رده نوجوانان را بدست آورد، در جدال با رقیبانی بزرگتر از خودش. وقتی سن پریست بیشتر شد، و به نوجوانی رسید هم بهترین بدنسازان رده بزرگسالان در سطح قاره ای را شکست می داد. در ابتدای سال ۱۹۸۹ وقتی تنها ۱۷ سال داشت، لی پریست سبک وزن در رقابت قهرمانی استرالیا به مقام قهرمانی مجموع رسید و سه سال پی در پی این مقام را تکرار کرد، و برای کسی که در این سنین یک شاهکار به حساب می آمد.

نکته جالب این بود که در آن زمان پاها و سرشانه های او توجه بیشتری را نسبت به بازوهایش به خود جلب می کرد، اما در ادامه مسیر بازوهای او به بزرگترین نقطه قوتش بدل شد. در سال ۱۹۹۰، بلوند افسانه ای با قد ۱۶۰ سانتیمتر در حالی که تنها ۱۸ سال داشت توانست به مقام چهارم دست نیمه سنگین وزن قهرمانی جهان دست یابد. پس از اینکه در سال ۱۹۹۳ به آمریکا نقل مکان کرد با بدنی که دیگر سنگین وزن به حساب می آمد توانست کارت حرفه ای خود را دریافت کند و در حالی که تنها ۲۰ سال داشت در اولین تجربه حرفه ایش در رقابت حرفه ای آبشار نیاگارا به مقام نهم دست یافت. و یک سال پس از آن موفقیت های او در رده حرفه ای آغاز شد.

۳ – آرنولد شوارزنگر

یک روز گرم تابستان در جولای ۱۹۶۲، پسر لاغر ۱۴ ساله ای قهرمان بدنسازی اتریش با نام کورت مارنول را ملاقات کرد، و با فاصله کمی پس از آن، نوجوان مشتاق تمرین خود را در باشگاهی در اتریش آغاز کرد. حدود دو سال بعد مارنول در رقابت مستر اتریش به قهرمانی دست یافت و آرنولد شوارزنگر که تنها ۱۶ سال داشت در جای سوم ایستاد، آرنولد جوان که هنوز هم وزن پایینی داشت به مربی خود گفت،”من بهترین بدنساز دنیا خواهم شد. “یک سال بعد، در یک رقابت اروپایی به پیروزی دست یافت و در سن ۱۸ سالگی بعنوان بهترین بدنساز جوان اروپا لقب گرفت. و در همان زمان، حجم و فرم بدنی را به نمایش گذاشت که نوید دهنده ارتقا بدنسازی به سطحی بالاتر بود.

برنامه ریزی برای موفقیت به پیشنهاد آرنولد

در سپتامبر ۱۹۶۶، آرنولد با قد ۱۸۵ سانتیمتر و تنها ۱۹ سال سن توانست در رقابت مستر یونیورس در رده بلند قدها به جایگاه دوم دست یابد پس از قهرمان مجموع چستر یورتون. و اسکار هیدنستام جریان رقابت را در مجله آیرونمن به چاپ رساند و پیش بینی کرد که ستاره جوان به یکی از موفقترین بدنسازان تاریخ بدل شود. یک ماه بعد، آرنولد در رقابت بهترین بدنساز دنیا و بهترین بدنساز اروپا به قهرمانی دست یافت (در هر دو این رقابت های فرانکو کلمبو ۲۵ ساله به مقام چهارم رسید). و همینطور پس از آن در رقابت سنگین وزن پاورلیفتینگ. دو ماه بعد پس از ورود به سن ۲۰ سالگی با وزن ۱۱۱ کیلوگرم و دور بازوی ۵۲ سانتیمتر، بلوط اتریس با اقتدار کامل به قهرمانی رقابت مستریونیورس ۱۹۶۷ دست یافت( مقام دوم را در این رقابت در دسته بلند قدها تینرینو ۲۱ ساله از آن خود کرد). در طول تنها ۵ سال، او تقریباً راهی طولانی تر از آنچه اغلب مردان تنها در رویای خود داشتند طی کرده بود، و تازه سفر حیرت انگیز آرنولد شوارزنگر آغاز شده بود.

۲ – کیسی ویاتور

ویتاتور در جنوب لیوییزیانا رشد یافت، و ۱۳ ساله بود وقتی صاحب یک ست هالتر و وزنه شد. وقتی در باشگاه خانگی اش رشد می کرد، در اولین مرکز وزنه برداری عضو شد و سپس به سمت بدنسازی گرایش یافت. با فاصله کمی پس از آن، نتیجه کارش را محک زد، و در دسته جوانان مستر نیواورلئانز در سال ۱۹۶۸ به قهرمانی دست یافت و در دسته آزاد به مقام سوم رسید و البته عنوان دارنده بهترین بازو، بهترین عضلات پا و عضلانی ترین بدن را از آن خود کرد. در آن زمان تنها ۱۶ سال داشت. یک سال بعد، در رده جوانان مستر آمریکا به مقام ششم دست یافت. در سال ۱۹۷۰، وقتی همراه بویرکو تمرین می کرد؛ ویاتور ۱۸ ساله دوران طلایی خود در بدنسازی را شروع کرد. و با شگفتی توانست در رقابت مستر آمریکا در میان ۲۹ نفر به مقام سوم دست یابد و عنوان دارنده “بهترین عضلات بازو”،”بهترین عضلات سینه” و “بهترین عضلات پشت ” را از آن خود کند. در طول دو ماه پس از آن، او دو مقام اورال دیگر بدست آورد: جوانان مستر آمریکا و مستریو.اس.آ.

در سال ۱۹۷۱، به راحتی مقام جوانان مستر آمریکا را فتح کرد تنها بعنوان دست گرمی برای رقابتی بزرگتر. سپس در ۱۲ ژوئن همان سال، در یورک پنسیلوانیا، ویاتور به راحتی ۳۲ مرد دیگر حاضر در رقابت مستر آمریکا را شکست داد. در حالیکه شانه های چندان پهنی نداشت. ولی با وزنی بیش از ۹۸ کیلوگرم با قد ۱۷۰ سانتیمتر با ظاهری سخت عنوان دارنده تمام بهترین عضلات بدن غیر از شکم را زا آن خود کرد. در ۱۹ سالگی، او جوان ترین کسی بود که توانسته قهرمانی مستر آمریکا را بدست آورد. سپس از صحنه رقابت ناپدید شد و وقتی در سال ۱۹۷۸ دوباره بازگشت، در سه رقابت حرفه ای تا سال ۸۰ به قهرمانی دست یافت و در مسترالمپیای ۸۲ سوم شد، ولی در سن ۳۱ سالگی یک بار دیگر بدلیل مبهمی از صحنه ناپدید شد، تا ۱۳ سال بعد در رده پیشکسوتان مسترالمپیا، مثل دیمورا، فعالیت ویاتور در رده حرفه ای چندان طولانی نبود، و همواره این معما باقی ماند که چرا چنین عملکردی داشت، و هنوز بسختی می توان تصور کرد که چطور ممکن است کسی قبل از سن ۲۰ سالگی تا این حد در دنیای بدنسازی افتخار کسب کند بجز یک نفر که در این لیست در جایگاه نخست قرار دارد.

۱ – هارولدپول

در دبیرستانی در ایندیاناپلیس، زمانی که هارولد دسترسی به بازیهای فوتبال، دومیدانی یا مسابقات کشتی نداشت، ترجیح داد وارد رقابت های بدنسازی شود، و سال ۱۹۶۰ در سن ۱۶ سالگی در رقابت مستر ایندیانا در رده جوانان به قهرمانی دست یافت. هارولد آرزوهای بزرگی داشت و می خواست اولین سیاهپوستی باشد که در سنین جوانی عنوان مستر آمریکا را از آن خود می کند. در همان سال در رقابت مستر آمریکا به مقام هیجدهم رسید. یک سال بعد در هفده سالگی، یک بار دیگر سمت این عنوان نشانه گیری کرد و این بار به مقام چهارم دست بافت. شاید او شایستگی بیش از این را داشت. در آن زمان مجله آیرونمن در مورد هارولد اینطور نوشت:”از دیدگاه فرم بدنی، توسعه عضلانی، تفکیک و تناسب کلی، بهترین بدن را دارد. “و با این اوصاف می توان تصور کرد که او شایسته قهرمانی بوده. در سن ۱۷ سالگی در چهار مسابقه آزاد قهرمانی رسید: مستر ایندیانا، قهرمانی ایالت های مرکزی، مستر اوهایو و جوانان مستر آمریکا.

در سن ۱۸ سالگی با ۱۷۸ سانتیمتر قد و ۹۰ کیلوگرم وزن او چهار مقام مجموع دیگر به افتخاراتش افزود از جمله قهرمانی آمریکای شمالی. و پیش از اتمام دبیرستان، در رقابت مستر آمریکای ۱۹۶۲ به نائب قهرمانی دست یافت و جایزه عضلانی ترین بدن را دریافت کرد. یکی از گزارش های باقی مانده از آن زمان حاکی از این است:” بسختی می توان در بدن او نقصی پیدا کرد، و تنها چیزی که مانع دستیابی او به قهرمانی شد کمی اشکال در طرز برخوردش است. ” لازم به ذکر است که تا سال ۱۹۷۰ و قهرمانی کریس دیکرسون در رقابت مستر آمریکا هیچ مرد سیاهپوستی نتوانست عنوان قهرمانی مستر آمریکا که توسط سازمان AAU برگزار می شد را از آن خود کند. در مستر آمریکای سال ۱۹۶۳، هم مجدداً هارولد عنوان عضلانی ترین بدن را از آن خود کرد ولی باز هم در مجموع به نائب قهرمانی رسید.

سپس در سال ۱۹۶۳ هارولد وارد رقابت های IFBB شد که مسائل تبعیض نژادی در آن مطرح نبود و بی درنگ توانست در رقابت مستر یونیورس ۱۹۶۳ با شکست لری اسکات به قهرمانی دست یابد. در آن زمان هارولد تنها ۱۹ سال داشت. سال پس از آن در ۲۰ سالگی او عنوان مستر آمریکا را که توسط IFBB برگزار می شد ازآن خود کرد، بعنوان اولین سیاه پوستی که در تمام سازمانهای برگزار کننده رقابت ها در آن زمان به چنین عنوانی دست یافته بود و یک سال پس از آن، در اولین دوره رقابت مسترالمپیا پس از لری اسکات به نائب قهرمانی رسید. در سن ۲۱ سالگی او هنوز هم جوان ترین بدنسازی که توانسته در رقابت مسترالمپیا حضور یابد، و تقریباً در هر سه سال حضورش تا یک قدمی قهرمانی پیش رفت. هفت سال بعد مجدداً به صحنه رقابت بازگشت ولی مثل هفت مرد دیگر که در این لیست به آن ها اشاره شد هرگز نتوانست در یک رقابت حرفه ای IFBB به قهرمانی دست یابد، با این حال همچنان از او بعنوان موفقترین بدنساز جوان در طول تاریخ یاد می شود.