پیلاتس و دو میدانی
انجام تمرینات بدنی در موفقیت دوی میدانی نقش حیاتی دارد. مشکلی که در این راستا وجود دارد این است که، بسیاری از دوندگان، دست از این تمرینات بر می دارند و زمانی که در این باره فکر می کنند، تمایل بیشتری به انجام تمرینات حرکتی مانند دوچرخه سواری از خود نشان می دهند که این تمرینات، ماهیچه های بنیادی بدن را کمتر درگیر خود می کنند. با وارد شدن به عرصه ی تمرینات پیلاتس، شکلی از حرکات ذهنی – جسمی در فرد ایجاد می شود که می تواند به دوندگان کمک کند تا از درون خود یک ساختار محکمی را ایجاد کنند. طبق گفته ی آن گیبسون، پروفسور دانشگاه نیومکزیک، بر خلاف تمرینات شکمی سنتی، پیلاتس همه ی بخش میان تنه و همه ی ماهیچه های لگن فرد را درگیر می کند.
چرا دوندگان نیاز به انجام تمرینات میان تنه دارند؟
طبق گفته ی تارا گیبسون، مربی پیلاتس و مدیر بخش پیلاتس در مرکز خدمات سلامتی الیت در گرینویچ، تعادل مناسب میان تنه به این معنا نیست که تا چه اندازه ماهیچه های شکمی شما قوی به نظر برسند، بلکه به این معناست که تا چه اندازه، توانایی تنفس صحیح از طریق دیافراگم خود را دارید، در حالی که لگن خود را کنترل می کنید، که این امر محوریت توانایی شما برای سریع تر و طولانی تر دویدن را ایجاد می کند. برای به تصویر کشیدن اهمیت ماهیچه های قوی میان تنه، محققان دانشگاه اوهیو، ورزش دو را شبیه سازی کردند تا بتوانند ضعف ماهیچه های میان تنه را بهبود بخشند. آن ها دریافتند که ماهیچه های نعوظی ستون مهره ها (گروهی از ماهیچه ها و تاندون ها که در امتداد ستون مهره ها قرار دارند و در کل میان تنه پخش شده اند.) ۴۵ درصد از نیروی ماهیچه های میان تنه را تشکیل می دهند.
