داستان های زیادی در مورد قندها و شیرین کننده های مصنوعی در بین عموم مردم وجود دارد، اما باید گفت که تمام این ها، چیزی به جز افسانه نیست. برای تشخیص اینکه کدام حقیقت است و کدام افسانه، بهتر است که مطالعه ای بر روی این مقاله داشته باشید.
- قندها و شیرین کننده های مصنوعی باعث چاقی و افزایش چربی می شوند.
ما به عنوان انسان، همیشه بدنبال این هستیم که دلیلی برای چاقی خود پیدا کنیم. به عبارت دیگر اگر نگاهی به رژیم های غذایی خود که در طول ۳۰ ساله گذشته داشتیم، بیاندازیم، متوجه می شویم که همیشه گزینه ای را به عنوان نقطه منفی در در رژیم خود داشته ایم و پیش خود فکر می کردیم که اگر آن گزینه را حذف کنیم همه چیز ایده آل خواهد شد و نشانه ای از اضافه وزن در بدن خود نخواهیم داشت. در واقع، این کار را بارها و بارها انجام داده ایم. شیرین کننده های مصنوعی، نیز از این قاعده مستثنی نبوده اند. بنابراین مطالعات بسیاری در این راستا، در مورد شیرین کننده های مصنوعی صورت گرفته است، تا میزان تاثیر آن در افزایش وزن سنجیده شود. در مطالعه ای به ۴۱ نفر از افراد چاق، مکمل های حاوی شیرین کننده های مصنوعی و شکر داده شد و از آن ها خواسته شد که در رژیم غذایی خود به طور روزمره استفاده کنند. بعد از گذشت ۱۰ هفته، افرادی که نوشیدنی حاوی قند مصرف کرده بودند، ۱.۶ کیلوگرم اضافه وزن پیدا کرده بودند که از این مقدار ۱.۳ کیلوگرم آن چربی بود و گروهی که تنها مکمل های حاوی قند مصنوعی استفاده کرده بودند، هیچ تغییر جدی در افزایش وزنشان صورت نگرفته بود. زمانی که عادات غذایی خود را تغییر دادید و وزن خود را کاهش دادید، حذف قندها و شیرین کننده های مصنوعی نسبت به قندها و شیرین کننده های طبیعی در حفظ کاهش وزن موثرتر خواهند بود. بنابراین، به طور کلی مطالعاتی که در این راستا صورت گرفته، نشان داده است که قندهای مصنوعی، مخصوصا قندهایی که در نوشابه های رژیمی استفاده شده اند، باعث افزایش وزن قابل توجهی نخواهند شد.
- قندهای مصنوعی خیلی بدتر از قندهای معمولی هستند.
در این مورد دیدگاهی وجود دارد که همیشه نشان داده، قندهای مصنوعی خیلی بدتر از قندهای طبیعی هستند. چرا که در ترشح انسولین تداخل ایجاد می کنند و در واقع حاوی هیچ کالری و انرژی نیستند. باید گفت که چنین دیدگاهی کاملا اشتباه است و به طور کلی این دیدگاه از لحاظ علمی رد می شود.
- قندهای مصنوعی موجب تخریب میکروبیوم در بدن شما می شوند.
نگرانی های بسیاری در این رابطه وجود دارد که قندهای مصنوعی موجب تغییر در میکروبیوم بدن فرد می شود و علاوه بر آن تغییرات ایجاد شده در میکروبیوم بدن افراد، موجب افزایش وزن می شود (جدیدا مطالعاتی در این باره صورت گرفته که نشان داده این مسئله در مورد بدن انسان ممکن است صحت نداشته باشد. بنابراین باید تا جایی که می توانیم اطلاعات کافی در رابطه با آن بدست آوریم. در بسیاری از مطالعات صورت گرفته مشخص شد که مصرف بیش از حد قندهای مصنوعی، باعث ایجاد تغییرات بسیاری در میکروبیوم بدن می شود و موجب ایجاد تغییراتی در سطح گلوکز خون می شود. باید توجه داشت که همه ی شیرین کننده های غذایی دارایی چنین تاثیراتی نیستند و ساکاروز به تنهایی چنین پدیده ای را ایجاد می کند. علاوه بر این، این داده ها به طور معناداری در موش های دیگر تکرار نشده است و همچنین در انسان ها نیز نشان داده شده است. در حقیقت، جستجوی دقیق شواهد واقعی در انسان ها همان نتایجی را به همراه داشت که در سن بلوغ در دخترها اتفاق می افتد. بنابراین آنچه که می توانیم بگوییم این است که شواهد حاکی از آن است که برخی از شیرین کننده های مصنوعی ممکن است میکروبیوم ما را تغییر بدهند، اما نمی توانیم نسبت به چنین رویدادی صد در صد اطمینان داشته باشیم که تمام شیرین کننده های مصنوعی ممکن است میکروبیوم ما را تغییر دهند و مطمئن نیستیم که این مسئله چقدر طول می کشد و چه عواقبی را به همراه دارد.
- آسپارتام (نوعی ماده ی شیرین که در قندهای مصنوعی و در محصولات با قند رژیمی استفاده می شود) سمی است.
در بین مردم تنفر زیادی در مورد آسپارتام وجود دارد و این تنفر تا جایی ادامه پیدا می کند که می گویند سمی است. بنابراین در مورد این موضوع هم دوباره به سراغ علم و شواهد واقعی می رویم تا مشخص کنیم آیا این ماده واقعا سمی است و اگر چنین است تا چه اندازه ای سمی می باشد. آسپارتام به متانول، متابولیزه می شود که این فرآیند خطرناکی است و موجب کوری افراد می شود. اعتقاد بر این است که متانول سمی است و این اثرات ناشی از این است که مقدار زیادی از متانول به فرمیت متابولیزه می شود و باعث ایجاد مولکول آسیب رسان می شود. بنابراین، برای قرار گرفتن در معرض سموم آسپارتام، شما باید آسپارتام را به مقدار زیاد متانول تبدیل کنید و سپس آن را تشکیل دهید. در مطالعه ای به ۳۰ نفر، مقادیر مشخص شده ای از آسپارتام داده شد، که این مقادیر معادل مصرف ۱۲ الی ۸۰ بطری نوشابه ی رژیمی بود. به افرادی که حدود ۳۴ میلی گرم آسپارتام داده شد، میزان متانول وارده به بدن آن ها قابل تشخیص نبود اما در مواردی که بین ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی گرم آسپارتام داده شد، میزان متانول بدن آن ها قابل تشخیص بود. با این حال، هیچ گونه فُرمیتی تشخیص داده نشد. حتی در بالاترین سطح گروه آسپارتام نیز این مقدار مشخص نبود و در مقابل هیچ گونه آسیبی به چشم افراد وارد نشد. بنابراین نتیجه می گیریم که تمام این موارد چیزی جز باور غلط نیست و شواهد علمی چنین فرضیاتی را تایید نمی کنند.
منبع: مجله بدنسازی بادی فول – شماره ۲۴
