هورمون تستوسترون Testosterone
استروئیدهای آنابولیک گروهی از داروهایی هستند که به‌صورت مصنوعی از هورمون تستوسترون Testosterone ساخته شده اند. و یا هم در عمل و هم در ساختار به صورت وابسته به این گروه هستند.
برای درک کامل کار این گروه باید اطلاعات کافی و درستی از نوع عملکرد این هورمون داشته باشیم. تستوسترون Testosterone یکی از هورمون های اساسی مردانه است، این نوع هورمون ها در دوران زندگی افراد بنا به شرایط تغییراتی پیدا می‌کنند.
اوج پیدایش این هورمون‌ها در دوران بلوغ است، زمانی که افزایش این نوع هورمون باعث تغییرات فیزیولوژی در بدن مرد می شود که شامل تغییرات ثانویه جسمی مرد مثل تغییر صدا و اندام، رشد موهای زائد، افزایش روغن بدن که این کار توسط ترشح بیشتر غده چربی انجام می شود، افزایش حس جنسی، بارور شدن اسپرم و بالا رفتن شهوت جنسی می شود.
اگر مراحل و پیشرفت تستوسترون Testosterone در بدن مهم تلقی نشود، واقعاً سیستم تناسلی مرد به درستی فعالیت نخواهد کرد. تمام تأثیرات و موارد ذکر شده، جزئی از اساس هورمون‌های مردی و در واقع سیستم تستوسترون است. افزایش تستوسترون و تولیدات آن باعث افزایش موارد گفته شده با تغییرات آنابولیک در بدن شخص می شود که شامل بالا رفتن ترکیبات پروتئین و درنهایت حجیم شدن عضله می‌شود.
این مسئله باعث این می‌شود که عضلات در مردان نسبت به زنان حجیم تر شود و شاید حتی دو هم جنس از لحاظ حجم عضله به خاطر کم یا زیاد بودن این هورمون در بدن شان باهم متفاوت باشند. مشخصاً افراد بالغ (مرد) بین ۵/۲ تا ۱۱ میلی‌گرم در هرروز وزن تان فقط تولیدی تقریباً ۴/۱ میلی‌گرم از این ترکیبات را خواهند داشت.
شعاع هورمون های جنسی زنانه واقعاً استروژن است که تأثیرات مهم و متفاوتی در بدن دارد. در خلال این مسائل، کاهش آندروژن و افزایش استروژن در زنان باعث می شود که عواملی مثل چربی و چاقی، کم‌تر حجیم شدن عضله، کوتاه شدن قد و بالا رفتن سن آمادگی بیشتر برای ضعف استخوان‌هایش بیاید که به این بیماری Osteoporosis گفته می شود.
مکانیسم واقعی که باعث این تغییرات می‌شود، خیلی پیچیده است.
مولکول های تستوسترون وقتی در خون جریان دارند با سلول های زیادی در بدن در فعل و انفعال متقابل هستند که شامل سلول های اسکلتی عضلات، پوست های این عضلات، پوست سر، کلیه، استخوان ها، سیستم مرکزی اعصاب و عضلات پروستاتی می باشد. شکل مهم پیچیده تستوسترون ها (شکل ظاهری آن ها) به دلیل نوع فعالیت آن ها و به دلیل نوع تأثیری است که باید بر عملکرد سایر سلول های پذیرای آن ها داشته باشند (مخصوص گیرنده های آندروژن).
این فرآیند می تواند یک عملکرد بسته و تقریباً محدود داشته باشد تا به عنوان یک سیستم کلیدی با دیگر گیرنده ها و هورمون ها به صورت مرتب و طی یک پروسه منظم به آن محدوده برسد.
در خلال این اعمال، مولکول های تستوسترون با سلول های داخلی گیرنده ها طی فرآیندی، حرکات پیاپی و تداخلی انجام می دهند. (که این سلول های داخلی در میانه سطحی خود، سلول های گیرنده را جای داده‌اند) که در واقع منجر به یک حالتی که به نام مجموعه گیرنده ها یا همان Recepeor complex می‌شود.
این مجموعه (هورمون ₊ بافت گیرنده) باعث خواهد شد که هسته و سلول ها حرکت کنند (جابجایی پیدا کنند) و باعث شود این قسمت به سلول های DNA بچسبند البته با در نظر گرفتن اینکه این هورمون مسئولیت اصلی را به عهده دارد.
این مسئله باعث خواهد شد که ژن های خاصی کار کپی برداری از این پروسه را انجام داده که در واقع سلول های شکل استخوان های عضلانی بالاخره (در خلال انجام این پروسه) باعث افزایش دو نوع پروتئین Acfin و Nyosin به صورت مصنوعی در عضلات خواهد شد. یعنی عضلات رشد خواهند کرد. در واقع کربوهیدرات های ذخیره شده که در عضلات افزایش پیدا می کند براثر افزایش اعمال آندروژن است. این پروسه به صورت یک عمل تکرار پذیر، تکرار می‌شود و گیرنده ها و هورمون‌ها نقش اصلی این گردش هستند.
هر دوی اینها به‌صورت کاملاً رقیق و جاری به صورت رفت و آمدی در Cytosol برای ایجاد فعالیت بیشتر وجود دارند.
مولکول های تستوسترون در تمام فعالیت های سلولی خود با سایر سلول ها نیز در تداخل و تقابل می باشند. چرخه ورودی گیرنده ها شامل هورمون های جنسی، مجموعه هورمون های گیرنده، ژن های کپی ساز و Cytosol های بازگرداننده متعاقب، در یک پروسه کم سرعت، ساعت ها وقت گیر است و به‌صورت دقیقه ای کامل نمی‌شود. به‌طور مثال تزریق یک آمپول ناندرولون که در کشور ما به وفور یافت می‌شود و طبق اندازه‌گیری های صورت گرفته ۴ تا ۶ ساعت زمان خواهد برد تا کل این پروسه صورت بگیرد.
