تمرکز روی شکم
بدنسازان برای مدت زمانی طولانی بر این باور بوده اند که برای کار بر روی شکم باید هم از حرکاتی که بطور عمده روی بخش بالایی شکم تمرکز دارد، مثل کرانچ، و هم حرکاتی که به مقدار بیشتری روی بخش زیر شکم دارد، از جمله بالا آوردن زانو در حالت آویزان و کرانچ معکوس، بهره بگیرند.
در مقابل برخی تحقیقات ادعا کرده بودند که غیر ممکن است بتوان تنها روی بخش بالایی یا پایینی شکم تمرکز کرد و هر دو این بخش ها در حرکاتی مثل کرانچ یا کرانچ معکوس به مقدار مساوی به کار گرفته می شوند. ولی بدنسازان بر اساس تجربه می دانستند که این ادعای درستی نیست. از آنجایی که در طول تمرین با این حرکات فشار متفاوتی را روی بخش های مختلف شکم حس می کردند، و نتایج عملی هم در طول سال ها تمرین شکم کسب کرده بودند، پشتیبان این مسئله بود. حالا تحقیقات جدید نشان دهنده این است که در تمام طول این سال ها عقیده و نظر بدنسازان درست بوده.
تحقیق تازه:
تحقیقات دانشگاه سائو پائولو در برزیل، مردانی را تحت تمرین کرانچ، و کرانچ معکوس قرار داد و همزمان به بررسی فعالیت فیبرهای عضلانی بخش بالایی عضله راست شکمی (بخش بالایی شکم) و فیبرهای پایینی عضله راست شکمی پرداخت.
یافته ها:
آنها در ژورنال علم و طب ورزش سال ۲۰۱۱ گزارش کردند، بر اساس داده های بدست آمده از فعالیت عضلانی، در طول حرکت کرانچ، فیبرهای عضلانی بخش بالایی شکم بطور واضحی بیش از بخش پایینی شکم مورد استفاده واقع می شوند، و فیبرهای بخش پایینی شکم در طول حرکت کرانچ معکوس بیش از فیبر های بالایی عضله شکم تحت فشار قرار می گیرند. همچنین تحقیق خود را با اشاره به این مسئله که کالبد شناسی انسان نشان داده که بخش های مختلف شکم توسط عصب های متفاوتی عصب دهی می شوند، مورد پشتیبانی و توجیه علمی قرار دادند.
نتیجه گیری:
بر اساس این یافته علمی، تمرکز بر بخش بالایی یا پایینی عضله شکم با استفاده از حرکات مناسب و مجزا برای هر بخش امکان پذیر است.
کاربرد عملی:
برای توسعه کامل عضلات شکم از بالا تا پایین، از حرکات متنوعی در تمرین خود بهره بگیرید برای تمرکز بر بخش بالایی شکم و حرکاتی برای تمرکز بر بخش پایینی شکم. حرکاتی که شامل جمع شدن ستون فقرات و حرکت دادن شانه های به سمت جلو هستند، از جمله کرانچ، فشار بیشتری را بر بخش بالایی شکم وارد می کند. حرکاتی که شامل جمع شدن ستون فقرات بوسیله حرکت کپل و پاها به سمت جلو هستند، از جمله کرانچ معکوس و بالا آوردن پا در حالت آویزان، فشار بیشتری را بر بخش پایینی شکم وارد می کنند. از آنجایی که بخش پایینی شکم بخش ضعیف تری برای بسیاری از بدنسازان است، تمرین شکم خود را با تمرکز بر حرکات این بخش شروع کنید زمانی که عضلات شکم در قوی ترین حالت خود هستند و می توانید فشار بیشتری را بر این بخش عمل کنید.
منبع: مجله فلکس
