کدامیک برای دستیابی به پهنای بیشتر در عضلات پشت بهتر است؟ سیمکش از بالا یا زیر بغل پارویی
فرضیه رایج: طرفداران حرکات پارویی بر این مسئله توافق دارند که حرکات پارویی برای ساختن عضلات پشتی پهن و ضخیم، بسیار موثرند. آن ها تمام بخش های لاتسیموس را تحت فشار قرار می دهند و همینطور اغلب عضلات پشت را، از جمله بخش میانی ترپز، رومبوید و ترس ماژور.
در مقابل، طرفداران حرکات کششی هم معتقدند، کشش سیمکش از بالا و همینطور بارفیکس، از جمله بهترین حرکات هستند برای ساختن پهنای بیشتر در عضلات لاتسیموس، بدلیل کشش بالایی که بر آن اعمال می کند و زاویه حرکت دست در طول پایین کشیدن میله.
بررسی تحقیقات انجام شده:
«مطالعه ای کشف کرد، وقتی افراد تمرین کرده، کشش سیمکش از بالا با فاصله زیاد بین دست ها را اجرا می کنند، تعداد بیشتری از فیبرهای عضله لاتسیموس آن ها فعال می شود نسبت به زمانی که از کشش دست برعکس با کشش سیمکش با دسته موازی استفاده می کنند.
«مطالعه ای از کالج کایروپرکتیک کانادا (تورنتو) مستقیماً فعالیت عضله لاتیسموس را در کشش سیمکش از بالا با دستان باز و زیر بغل پارویی مقایسه کرد. وقتی افراد کشش قایقی سیمکش را اجرا کردند، فعالیت عضله لاتیسموس در آن ها بیش از ۴۰ درصد بیش از وقتی بود که کشش سیمکش از بالا با فاصله زیاد بین دست ها را اجرا کردند.
رأی نهایی: بنظر می رسد، حرکات پارویی، حرکات بهتری برای تحریک تعداد بیشتری از فیبرهای عضله لاتیسموس بشمار می آیند و در نتیجه کمک می کنند به ساختن پشتی بزرگتر.
استفاده عملی: اغلب جلسات تمرین پشت خود را با حرکات پارویی شروع کنید، این کمک خواهد کرد برای اینکه بار کاری بیشتری را بر عضلات لاتسیموس اعمال کنید که نتیجه آن افزایش سایز عضلانی خواهد بود. هر چند در مطالعه دانشمندان کانادایی تنها از کشش قایقی سیمکش استفاده بیشترین قدرت را دارد و از دیگر حرکات پارویی در اواسط و اواخر تمرین بهره بگیرید. همینطور باید از انواع مختلف حرکات کششی از بالا یا بارفیکس هم بهره بگیرید و گاهی هم تمرین را با آن ها شروع کنید. اگر نمی توانید بیش از ۱۰ تکرار بارفیکس اجرا کنید، آن را در ابتدای تمرین قرار دهید، که در نتیجه بتوانید تعداد تکرارهای کافی را برای تحریک رشد عضلانی اجرا کنید.
