قهرمانان حجیم بدنسازی با این عضلات چگونه زندگی میکنند؟

دشواری­ های زندگی با قهرمانان حجیم

بدنسازی در بیشتر وقت­ ها با تعقیب حجم عضلانی تعریف می­شود. البته جنبه ­های دیگری مثل آمادگی بدنی، تقارن، زیبایی ظاهری و … هم در این بازی نقش دارند، ولی بیایید رو راست باشیم، ما علاقه شدیدی  به حجم عضلانی داریم. مدتی است که بدنسازی این دیدگاه«هرچه بزرگ­تر، بهتر» را با خودش به همراه می­کشد و نتیجه آن هم انفجار عضله­ ها و ضعف در زیبایی  ظاهری بدن بوده است. پادشاهان بدنسازی امروز، مدت­ هاست که به عنوان پادشاهان حجم عضلانی دوران خودشان هم شناخته می­شوند.

زندگی قهرمانان حجیم بدنسازی

من خودم هم در جستجویی که برای حجم عضلانی بیشتر آغاز کردم. به تازگی در باشگاه اکسیژن کویت مشغول به تمرین شده ­ام. بیایید فقط بگوییم که این جستجوی من به نسبت موفق بوده است، چون چنان رشدی را تجربه کرده ­ام که به دست آوردن آن در این مدت زمان کوتاه فقط در رویاهایم می ­دیدیم. مشخص است که مصرف کالری­ های نه چندان راحت، اجرای تمرین­ ها و مصرف مکمل­ هایم به من جواب می­دهد، ولی من با این حجم جدیدی بدنم به چالش­ های جدیدی هم برخورده ­ام. این دیگر آن بدنی که من می­شناختم نیست و با زندگی کردن در آن، بیشتر و بیشتر به درستی این موضع پی برده­ ام.

خب، سوال اینجاست که «بیش ار حد بزرگ» چقدر است؟ وقتی که حجیم بودن کم کم توانایی­ های معمولی زندگی روزمره شما را ناقص می­کند، به صورت ناخودآگاه متوجه می­شوید. بیش از حد بزرگ بودن، نسبت به اندازه قاب و ساختار بدنی هر فرد تعیین می­شود.

برای فردی که ۱۹۵ سانتی متر قد دارد، ۱۳۶ کیلوگرم وزن داشتن، کمتر از همین وزن برای یک فرد ۱۷۵ سانتی متری به حساب می ­آید. وقتی که وزن من داشت از ۱۲۲ کیلوگرم عبور می­کرد و به ۱۲۷  کیلوگرم نزدیک می­شد، همیشه به این فکر بودم که بقیه افرادی که مثل من با ۱۷۲ ساتنی­متر قد حتی بدن­ های سنگین تری را با خود حمل می­کنند، چه حسی دارند؟ در اینجا افرادی مثل کای گرین به ذهنم می ­آیند. من به یاد دارم که چندین سال پیش او را در فصل استراحت در یکی از نمایشگاه­ های فیبو دیدیم و او در آن زمان همچنان به دنبال حجم عضلانی بیشتری بود. وزن او باید در حدود ۱۳۵ کیلوگرم بود. او با یک لباس و شلوار گرم­کن گشاد به آنجا آمده بود. او از زاویه دید من راحت نبود، ولی حجم بسیار زیادی داشت. من بیشتر وقت­ها از این بدنسازان بزرگ می­شنیدم که این وزن سنگینی که با خودشان حمل می­کنند، فشار بسیار زیادی را به کمر و زانو و … آن ها می ­آورد.

من در طول کارهای روزانه ­ام گاهی وقت­ها به فکر فرو می­روم و از خدا تشکر می­کنم که دست­ های بلندی به من داده است! من برای قاب بدنی­ ام دست های بسیار بلندی را دارم، ولی بقیه این افراد چه کاری را انجام می­دهند؟ من همیشه با خودم بحث می­کنم که بیشترین میزان وزنی که می­توانم به دست بیاورم، چقدر است. و یک چیز… مشکل های کمر و زانو هم بسیار واقعی هستند. وقتی که من در یک نمایشگاه به مدت زیادی سر پا بایستم و یا اینکه برای تمرین هوازی بر روی تردمیل را بروم، می توانم احساس کنم که پایین کمرم به طرز ناراحت کننده ای دچار  گرفتگی می­شود. حتی تمرین­ های من هم دچار تغییر شده اند! من دیگر به راحتی در بععضی از دستگاه ­های بدنسازی جا نمی­شوم و وزن اضافه شده به قاب دستگاه هم می­تواند اجرای بعضی از حرکت ها را چالش برانگیز­تر کند.

من همیشه دارم از خودم می­پرسم که چرا اینقدر سخت نفس می­کشم؟ مهم نیست که  در باشگاه تمرین کنم یا در حال انجام کارهای معمولی روزانه ­ام باشم، نفس نفس زدن به یک عامل جدید در زندگی من تبدیل شده است.

*