بیل ویلمور
این قهرمان حرفه ای نمونه ای از یک بدنساز با پشتکار بود.
بیل ویلمور از اولین مسابقه آماتوریاش در نوجوانی، بعد از ۹ بار تلاش در طول ۱۷ سال توانست به دسته حرفه ای ها بپیوندد. او در سال ۲۰۰۵ در نهایت بعد از دو مقام دوم دردناک در دو سال گذشته، توانست در دسته فوق سنگین وزن مسابقه ملی NPC 2002 قهرمان شود و عنوان قهرمان قهرمانان را هم از آن خود کند. او در دوران حرفه ای ۹ سال هاش هم فقط یک بار قهرمان شد، آن هم مسابقه حرفه ای تورنتو ۲۰۱۲ که در نزدیکی بازنشستگی او وبعد از ۴۰ سالگیاش برگزار شده بود. با وجود اینکه ویلمور ۵ بار در مسابقه مسترالمپیا شرکت کرد، هیچوقت نتوانست در جمع ۱۵ نفر برتر قرار بگیرد. از بین ۱۴ نفر قهرمان مسابقه ملی NPC از سال ۲۰۰۲ ویلمور جزو تنها ۵ نفری است که حتی توانسته اند بر ر وی سکوی مسترالمپیا قدم بگذارند. حتی از بین همین ۵ نفر هم هیچکدام نتوانسته اند به ۵ بار ورود او به مسترالمپیا نزدیک بشوند.
ژنتیک نه چندان خوب!
ویلمور بهترین ژنتیک را برای بدنسازی نداشت. دست ها و پاهای او هیچوقت در یک مسابقه حرفه ای، بهترین نبودند. ولی عضله های سینه، کول و به خصوص پشت او باعث برنده شدنش در بعضی از فیگورها می شدند. حرفه طولانی و از خیلی جهت ها بسیار موفق او، نشانه ای از نتیجه سخت کوشی در تمرین ها و مثبت اندیشی بی پایان است.
صحبت های ویلمور درباره تمرین پشت
¯«من برای رسیدن به ناتوانی تمرین نمیکنم، بلکه به دنبال احساسی هستم که در طول این سال ها توانسته ام آن را به خوبی درک کنم. این به من خبر میدهد که در جریان خون به سمت عضله مورد نظر من آمده است.»
¯«من دیر به سراغ اجرای ددلیفت رفتم و بخش زیادی از حجم پشتم را با حرکت های پارویی با وزنه های آزاد ساختم.»
¯«من در بیشتر وقتها بین دو نوع تمرین پشت حرکت میکنم که یکی بر روی افزایش عرض و دیگری بر روی بهبود ضخامت عضله ها تمرکز دارند.»
¯«تنوع بیش از حد بزرگ شده است. من ترجیح میدهم که به همان حرکت های یکسان خودم بچسبم.»
برنامه تمرینی پشت ویلمور
- زیر بغل سیمکش از جلو ۴ ست با ۱۵-۸ تکرار
- زیر بغل پارویی خم با هالتر ۴ ست با ۱۵-۸ تکرار
- زیر بغل پارویی تک دست با دمبل ۴ ست با ۱۵- ۸ تکرار
- زیر بغل پارویی نشسته با سیمکش ۴ ست با ۱۵-۸ تکرار
- ددلیفت ۴ ست با ۱۵-۸ تکرار
نکته:
دوران ورزشی ویلمور از اولین مسابقه اش در ۱۷ سالگی تا آخرین نبرد او در ۴۳ سالگی، ۲۶ سال ادامه داشت.
*
