گفت گو با مظاهر تابانی نفرسوم ۱۰۰ کیلوگرم رقابت های جهانی ۲۰۱۷ اسپانیا
مظاهر تابانی در رقابت های وزن ۱۰۰ کیلوگرم رقابت های جهانی بنیدورم اسپانیا به کسب مدال برنز قناعت کرد، در شرایطی که می توانست رنگ مدالش طلایی هم باشد. اما این اتفاق برای او نیفتاد تا به تعبیری بدشانس ترین ورزشکار اعزامی به رقابت های جهانی اسپانیا لقب بگیرد.
تابانی بر خلاف خیلی های دیگر که در بهترین شرایط و با بهترین امکانات تمرین می کنند و متعاقب آن به موفقیت های بزرگی می رسند، او کمترین امکانات را در اختیار دارد. امکاناتی که به تعبیر خودش تنها به چند وزنه و هالتر خلاصه می شود، اما باز این کمبودها باعث نشده تا او دست از تلاش برداشته و آرزوهای بزرگ در سر نداشته باشد.
وی که برادر بهروز تابانی می باشد، مثل تمامی قهرمانان این رشته به گرفتن کارت حرفه ای فکر میکند و به هیچ وجه هم قصد ندارد، که زمان آن برایش چندان طولانی شود.
مظاهر تابانی در کنار تمامی تمرینات سخت و طافت فرسایی که انجام می دهد، در پی یافتن یک حامی مالی قدرتمند هم هست، حامی ای که بتواند در راه رسیدن به اهداف بزرگ این قهرمان، کمک حالش باشد، حامی ای که بیشتر از این که بخواهد از کنار با مظاهر بودن به نفع خود فکر کند به آینده این قهرمان سرابی پرورش اندام ایران بیندیشد و …
- از خودتت بگو؟
مظاهر تابانی، متولد ۱۳۷۰/۸/۶ در سِراب و لیسانس حسابداری
- ورزش را از چند سالگی و با چه رشته ای آغاز کردید؟
از ۱۲ سالگی و با ورزش های چون کشتی و بوکس وکونگفو شروع کردم. در ۲ رشته کشتی و بوکس استعداد بسیار خوبی داشتم. در همان زمان ها در بیشتر اوقات مقابل آینه می ایستادم و فیگور می گرفتم، تا اینکه اندک اندک وارد رشته بدنسازی شدم، چرا که واقعا آن را دوست داشتم. در آن زمان ها من همه آنها کارت های بازی که عکس بدنسازان در آن چاپ شده بود خریداری و نگه می داشتم. راستش به آرنولد و رونی کلمن را علافه مند بودم، اما در بین آنها باز رونی کلمن را ترجیح می دهم و همین حالا نیز عکس های این قهرمان را بر در و دیوار باشگاه و اتاقم دارم .
- در رقابت های جهانی اسپانیا چه اتفاقی افتاد که به آن معترض بودید؟
ببینید، در آن مسابقات و در روز روشن حق مرا پایمال کرده و اولی مرا با سومی عوض کردند و این ادعای من تنها نیست و شما می توانید از مربیان تیم ملی هم در این مورد سئوال کنید.
- چه دلیلی اثبات حرفهایت داری؟
چه دلیلی بهتر از این که من در مرحله اول، از نفر برتر مسابقات ۲۸ امتیاز جلوتر بودم، اما نمی دانم که در راندهای دوم و سوم چه اتفاقاتی افتاد که نتایج برعکس اعلام شد. و نتایجی که به جای واقعی بودن مصلحتی اعلام شد.
- دلیل مصلحتی اعلام شدن نتایج وزن ۱۰۰ کیلوگرم چه بود؟
در وزن ۱۰۰ کیلو که آن اتفاقات در آن افتاد، ۱۲ نفر ثبت نام کرده بودند تا رقابت ها از هر نظر حساس باشد. در این وزن ورزشکار لهستانی ها تا آن وزن هیچ عنوانی را به دست نیاورده بودند و در این وزن هم اگر دست آنها از کسب مدال باز می ماند، شاید دیگر در مسابقات شرکت نمی کردند. ورزشکار کشور میزبان یعنی اسپاتیا هم به خاطر شرایط جدول باید دوم می شد، چرا که اگر این اتفاق نمی افتاد اسپانیایی ها به جای مقام سوم تیمی در جای چهارم قرار می گرفتند و همین مسائل باعث شد تا اعلام رأی وزن ۱۰۰ کیلو گرم مصلحتی صورت پذیرد و من هم علی رغم تمامی این اتفاقات به درخواست مربیان خود هیچ اعتراضی به اعلام نتایج نکردم و آن را پذیرفتم.
- در آن شرایط چه انتظاری داشتید؟
حداقل این انتظار را داشتم که مربیان تیم اعلام کنند که اولی حق مظاهر تابانی بود که به وی نداده و سومش کردند. اتفاقی که هرگز نیفتاد.
- یعنی هنوز به آن اتفاقات فکر می کنید؟
راستش را بگویم، خیلی ناراحتم و هنوز نتوانسته ام بر سر این موضوع با خودم کنار بیایم. هنوز عکس های مسابقات را میبینم، داغ دلم تازه می شود. عکس هایی که در دل خود واقعیت های بسیاری را یدک می کشد.
- دلیل اینکه مربیان، اعتراض نکردند، چه بود؟
ببینید، تا قبل از رقابت های وزن ۱۰۰ کیلوگرم، تیم ایران ۴ مدال طلا گرفته و قهرمانی اش دیگر مسجل شده بود و همین مسئله بهترین بهانه را به دست مسئولان برگزاری داد تا هر کاری که دلشان می خواهد در وزن ۱۰۰ کیلو گرم انجام دهند که متأسفانه دادند.
- با چه امکاناتی موفق به کسب این عنوان شدید؟
واقعیت را بخواهید، من در شهر خود سراب در باشگاهی تمرین می کنم که دستگاه های آن برای ۳۰ تا ۴۰ سال پیش است و من دارم با آنها تمرین می کنم، در شرایطی که اگر من امکانات قهرمانان دیگر را داشتم، باور کنید چند سال پیش حرفه ای شده و کارت خودم را دریافت می کردم. بپذیرید که با کمترین امکانات دارم کار می کنم و از جانم مایه می گذارم. در باشگاهی که من تمرین میکنم، تنها چند دمبل و هالتر وجود دارد و من تنها با اراده خودم توانسته ام تا به این جلو بیایم.
- برای حضور در رقابت های جهانی در همان باشگاه آماده می شدید؟
باور کنید در کنار باشگاه هایی که در آن تمرین می کردم، هفته ای ۳ بار و هر بار ۲ ساعت به اردبیل می رفتم و برمی گشتم تا به تمرینات خود تنوع داده باشم، کاری که انجام آن بسیار هم سخت بود.
- برنامه شما برای آینده چیست؟
انشاء اللّه برای سال آینده هم در رقابت های بین المللی حامی الماس شرکت خواهم کرد و هم برای رقابت های جهانی و مطمئن باشید که در یکی از این ۲ مسابقه نیز کارت حرفه ای خودم را دریافت خواهم کرد.
- در چه وزنی این اتفاق برای شما خواهد افتاد؟
به احتمال زیاد در وزن مثبت شرکت خواهم کرد.
- چرا به رقابت های ماسل شو دوبی نرفتید؟
راستش میخواستم بروم و از قبل هم آن را اعلام کرده بودم، اما اتفاقات اسپانیا روحیه مرا خراب کرد و ترجیح دادم که در آن شرایط خاص دیگر در مسابقات ماسل شو دوبی شرکت نکنم.
- ماجرای مصدومیت گاه و بیگاه شما در مسابقات مختلف دیگر، چگونه رخ داده است؟
در سال ۱۳۹۱ قرار بود که به مسابقات آسیایی سریلانکا بروم و در شرایطی هم که کاملا آماده بودم، ۱۵ روز قبل از برگزاری مسابقات به دلیل بیماری قید آن مسابقات را زده و از حضور در آن انصراف دادم. در سال ۱۳۹۴ نیز جهت حضور در رقابت های جهانی مکزیک اگر چه وزن ایده آل و شرایط خوبی داشتم، اما به فاصله یک هفته تا زمان برگزاری مسابقات بیمار شده و به اجبار در وزن ۸۷ کیلوگرم وزن کشی کردم، که این وزن ۷ کیلو زیر وزن اصلی من بود و سبب شد تا در آن مسابقات چهارم بشوم.
- در حال حاضر چه می کنید؟
در حال حاضر ترجیح می دهم یک ریکاوری کلی داشته و به لحاظ روحی و جسمانی استراحت کنم تا از هر نظر برای رقابت های سال آینده آماده شوم.
- شغل فعلی شما چیست؟
کارمند امور مالی و امور عمومی اداره ارشاد هستم.
- شغل دوم چطور؟
باشگاه هم دارم و مشغول مربیگری هستم، البته سوء تفاهم نشود. باشگاه من در سراب بر خلاف باشگاه هایی که شما در تهران تصور می کنید، در آمد آنچنانی ندارد و من قصد دارم به زودی به عنوان مربی با یکی از باشگاه های تبریز و یا اردبیل قرار داد ببندم.
- به دنبال حامی مالی هستید، اینطور نیست؟
دقیقا. اگر چه یک حامی مالی دارم، که تنها به لحاظ مکمل مرا حمایت می کند. اما به دنبال یک حامی مالی قدرتمند هستم که بتواند در تمامی زمینه ها از من حمایت کند.
- بزرگترین مشکلات امروز شما چیست؟
بزرگترین مشکلی که امروز دارم، مشکلات امکاناتی و مشکلات مالی است. مشکلاتی که اگر نداشتم باور کنید، امروز حرفه ای شده بودم.
- می خواهید به کجا در این رشته برسید؟
بدون شک من نیز مانند تمامی قهرمانان دیگر دوست دارم که به مستر المپیا برسم که امیدوارم این اتفاق برایم بیفتد . البته من امسال هم می توانستم کارت حرفه ای خودم را بگیرم که متأسفانه نشد. من تا به امروز و در مسابقات داخلی نفراتی را برده ام. که بیشتر آنها کارت حرفه ای و با حداقل مدال های طلا و نقره جهانی را در کارنامه خود دارند. اما هرگز حسرت این چیزها را نمی خورم و عزم خود را جزم کرده ام تا به هر شکل ممکن سال آینده کارت حرفه ای خودم را دریافت کنم.
- الگوی شما در این ورزش کیست؟
الگوی من در این ورزش مرحوم بیت اله عباسپور بوده و هستند. قهرمانی که مرام و معرفتی مثال زدنی داشت و دیگر نظیر او در این ورزش نخواهد آمد.
- از بهروز برادرت چه خبر ؟
باور کنید، من و برادرم بهروز را ماهی یک بار می بینم . و دلیل اصلی آن هم این است که او بیشتر وقت خودش را در تبریز می گذراند.
- حرف آخر؟
در آخر باید از همه کسانی که تا به امروز از من حمایت کرده و در موققیت های من نقش داشته اند. تشکر کنم همان هایی که اگر دلگرمی های آنها نبود قطعا این موفقیت ها برای من به دست نمی آمد.
یک پاسخ
با سلام خدمت قهرمان جهان.از نظر مردم اردبیل مظاهر تابانی قهرمان جهان میباشد.امیدوارم که هر چه زود تر به خواسته هایش برسدو در اخر میخواهم بگوییم که مردم اردبیل همه طرفدار قهرمان مظاهر تابانی هستند و میخواهند قهرمانیش را جشن بگیرند.