کاهش استرس
هر کسی که به باشگاه می رود می خواهد بدنی بهتر داشته باشد اما فواید سلامتی آن دلیل عمده برای بهبود در ترکیب بدن می باشد. در ابتدا تحقیقات نشان دادند که انجام تمرینات هوازی اثرات پیشگیرانه ای در برابر بیماری های قلبی و عروقی دارد. تحقیقات اخیر ثبات کرده اند که بدنسازی بسیاری از حفاظت های قلبی و عروقی که از تمرین هوازی گرفته اید را چند برابر می کند. اغلب اثر نادیده گرفته ی ورزش، نقش آن در کاهش استرس است.
اینکه استرس خبرهای خوب یا بدی برای سلامتی شما داشته باشد بستگی به این دارد که چطور استرس را دریافت می کنید. چیزی که برای بعضی ها استرس زا است ممکن است برای دیگران نیروبخش باشد. با این حال در جامعه سریع امروز تقریبا غیر ممکن است از عوامل استرس زا منفی جلوگیری کرد که برای سلامتی نیز مضر می باشند.
زمانی که دانشمندان به عوامل مرتبط با عمر طولانی تر نگاه می کنند استرس همیشه یکی از آن عوامل است. در مغز انتشار هورمون استرس یعنی کورتیزول سلول های نواحی مرتبط با یادگیری و حافظه را از بین می برد. کم شدن حافظه به تدریج با بالا رفتن سن افزایش می یابد و اغلب با رویدادهای استرس زا مرتبط می باشد. افراد پیری که سالم باقی می مانند با قدرت شناخت کامل معمولا کسانی هستند که تحت تاثیر استرس قرار نگرفته اند آنها تسلیم بیماری های ناشی از استرس مثل بیماری های قلبی عروقی نشدند.
ورزش به دلیل باز کردن مسیری برای انتشار استرس عامل کمک کننده محسوب می شود. ورزش خودش نوعی استرس است اما به عنوان ” استرس مفید ” دسته بندی می شود که در مقابل استرس منفی قرار می گیرد. از سوی دیگر ورزش می تواند براحتی تبدیل به انرژی منفی شود اگر بیش از حد تمرین کنید باعث انتشار هورمون های استرس اضافی مثل کورتیزول می شود. در این میان نقش کورتیزول توانایی تجزیه پروتئین عضله است که منجر به از دست رفتن عضلات می شود. علایم شدید آن عدم افزایش منظم سایز و قدرت در عضلات می باشد.
چون تمرین کردن خودش نوعی استرس است بسیاری از دانشمندان پیشنهاد می دهند که شرایطی برای بدن و ذهن طراحی کنند تا با دیگر اشکال استرس در زندگی روبرو شوند به خصوص استرس ذهنی. این که ورزش می تواند در این راستا کمکی کند سوالی بود که در تحقیق اخیر پرسیده شد. بیست و دو ورزشکار حرفه ای با بیست و دو فرد معمولی (ورزش نکرده) مقایسه شدند هر دو گروه در معرض تست های روان شناسی قرار گرفتند تا پاسخ استرس ذهنی آن ها انداره گیری شود. افراد برای سطح کورتیزول بزاقی، ضربان قلب، پاسخ های روان شناسی مختلف مثل بی حوصلگی، خونسردی، اضطراب قبل و بعد از در معرض قرار گیری استرس مورد آزمون قرار گرفتند.
افراد ورزشکار سطح کورتیزول کم و ضربان قلب پایین تری از افراد ورزش نکرده نشان دادند. در شرایط استرس زا بالا، افراد ورزشکار خونسردتر بودند و نسبت به مردان ورزش نکرده اضطراب کمتری داشتند. محققان نشان دادند که مردان ورزشکار نسبت به مردان ورزش نکرده استرس را به عنوان یک عامل تهدید کننده ناچیز و قابل کنترل می بینند. تحقیقات مبتنی بر حیوانات نشان می دهد استرسی که باعث بیماری می شود بستگی به چگونگی دریافت آن دارد. نکته ی کلیدی این است که استرس قابل کنترل است. اگر شما فکر می کنید نمی توانید با استرس تحمیل شده مقابله کنید، پس آن استرس کشنده خواهد شد.
دانشمندانی که اثرات استرس را بررسی می کنند می گویند ورزش منظم حس تسلط به آدم می دهد که در کل جنبه های زندگی نمایان می شود. در حقیقت آرنولد شوارتزنگر به مراتب بسیاری از موفقیت های خود را به اعتماد به نفس و نظم نسبت می دهد که از سال های رقابت در بدنسازی نشات گرفته است. آرنولد به طور گسترده اعلام کرده که در کنترل استرس در زندگی اش ماهر است.
کاهش استرس
ورزش بسیاری از تغییرات هورمونی و بیوشیمیایی را تولید می کند که با دیگر اشکال استرس رخ می دهند و تاثیر آن این است که وقتی تمرین می کنید ذهن و بدنتان را برای مبارزه با استرس آماده می کنید. بنابراین وقتی استرس منفی رخ می دهد برای مقابله با آن بسیار آماده می باشید و می توانید بر موجی از واکنش های استرس زا با عواقب منفی کم و یا بدون پیامد سوار شوید که این به نوبه ی خود باعث اعتماد به نفس بالا در شرایط استرس زای بالا و تنش کمتر می شود. تمرین منظم همچنین منجر به انتشار کورتیزول کمتر در طول تمرینات می شود. در این شرایط بدن با تحمیل استرس در حین تمرین سازگار می شود. به همین دلیل است که مبتدیان بسیار بیشتر از ورزشکاران حرفه ای کورتیزول دارند و اینکه مکمل های غذایی خاص مثل HMB، مشتق آمینو اسید زنجیره ای، برای مبتدیان جواب می دهد اما برای کسانی که پیشرفته هستند مناسب نیست. همچنین برای مکمل های پروتئین این امر صدق می کند. مکمل های پروتئین برای مبتدیان نتایج بهتری حاصل می کند زیرا ورزشکاران تازه کار بعد از تمرین کورتیزول زیادی تولید می کنند و پروتئین افزایش کورتیزول در بدن را خنثی می کند.
افراد تمرین دیده کورتیزول کمتر، ضربان قلب پایین تر و عکس العمل های تنشی کمتری در پاسخ به استرس در مقایسه با افرادی که ورزش نمی کنند از خود نشان می دهند.
