دوریان یتس (دارنده ۶ کاپ قهرمانی مسترالمپیا): تصمیم گیری در مورد اینکه تمرین با یک یار تمرینی بهتر است یا به تنهایی یک مسئله شخصی است، ولی من تمرین با یک یار تمرین را توصیه می کنم. در نوع تمرینی که مورد علاقه من بود و هنوز هم هست، یعنی تمرین با حداکثر شدت تا رسیدن به ناتوانی، داشتن یک یار تمرین ضروری است، یا حداقل کسی که بتواند در تمرین با وزنه های آزاد در موقع مناسب کمک دهد.
برای شما و کسانی که قصد دارند به یک بدنساز رقابتی بدل شوند، لازم است تمام حرکات پایه را در برنامه خود بگنجانید، از جمله اسکوات، پرس سینه و ددلیفت. اجرای این حرکات ترکیبی زجرآور نیاز به یک یار تمرین با تجربه دارد. و خیلی بهتر است با یک یار تمرین دائمی تمرین کنید که می داند چطور در موقع لزوم به شما کمک دهد، تا اینکه بطور اتفاقی از کسی کمک بخواهید، مثلاً کسی که نمی شناسید و از نزدیک شما می گذرد که در اجرای حرکت مراقب شما باشد یا در لحظه ضروری کمک دهد که به احتمال زیاد نمی تواند تشخیص دهد به چه مقدار کمک نیاز خواهید داشت.
در مورد خودم باید یادآوری کنم که در سال های رقابتم، با سه یا چهار یار تمرین عالی تمرین کردم از جمله، لروی دیویس، کسی که به من برای آماده شدن برای سه رقابت مسترالمپیا کمک کرد یا دین هورتون که حالا در کنار من در تمپل جیم (باشگاه دوریان یتس) تمرین می کند.
دین فرد جوانی است که مقدرای انگیزه رقابت هم دارد، ولی بیشتر برایش تمرین با هدف افزایش قدرت و بهبود فرم بدنی اهمیت دارد. من هم در این دوره از زندگی ام آنچه برایم اهمیت دارد ماندن در فرمی خوب است. روزگاری که در تلاش بودم تا کوهی از عضله را با خود حمل کنم، سپری شده و بدنبال یار تمرینی هم نیستم که چنان اهدافی را دنبال کند.
در انتخاب یار تمرینی، همواره کسی را برگزینید که با هدف کلی تمرین شما سازگاری داشته باشد. بدنسازی که بطور جدی در تلاش برای افزایش وزن است نباید با یاری تمرین کند که می خواهد چربی هایش را بسوزاند و به بدن خشکی دست یابد. در واقع شرایط چنین افرادی کاملاً متضاد است، چون اهداف متفاوت نیاز به برنامه ریزی و تمرینات مخصوص به خود دارد.
روش های تمرینی چون تمرین تا ناتوانی، تکرارهای کمکی، و تکرارهای منفی باید تنها با کمک یک یار مطمئن و با تجربه انجام گیرد. اگر در تمرین پشت بازو یا در حرکتی مثل پرس سینه با استفاده از وزنه های سنگین، با استفاده از تکرارهای کمکی قصد پیش رفتن تا ناتوانی را دارید، باید یک یار تمرینی انتخاب کنید که قابلیت ها و نوع بدن شما را بشناسد، و بتواند برای پیشرفت موثر و بی خطر به شما یاری دهد. ولی خط مشخصی بین کمک دادن بیش از اندازه و کمک کردن بهینه وجود دارد یعنی تنها یاری رساندن در حدی که فرد بتواند به حرکت خود ادامه دهد و به هدف ناتوانی عضلانی در تمرین دست یابد. در واقع یاد گرفتن اینکه چگونه باید یک یار تمرین خوب بود، یک هنر است.
بطور ایده آل: همراهان خوب باید یکدیگر را از آسیب دیدگی در تمرین حفظ کنند، و همزمان مطمئن شوند که با حداکثر شدت تمرین می کنند برای دستیابی به حداکثر تحریک جهت بیشترین مقدار رشد عضلانی. به عبارت دیگر، باید به روش های تمرین یکدیگر و اهداف مورد نظرتان اطلاع کاملی داشته باشید.
مزیت اصلی وجود یک یار تمرین، ایجاد انگیزه بیشتر برای تمرین است. من از جمله افرادی هستم که به تنهایی هم انگیزه و علاقه زیادی برای تمرین دارم. ولی یک یار تمرین خوب که با شدت تمرین و تمرکز شما همخوانی داشته باشد، می تواند انرژی و انگیزه بالایی را در تمرین هر روزتان وارد کند. یار تمرینی انتخاب کنید که جدیت و اهدافی نزدیک به شما داشته باشد تا در شما انگیزه رقابت را در هر جلسه تمرین پدید آورد. بعنوان مثال لروی دیویس همیشه در طول تمرین سر من فریاد می کشید، که:” نشون بده دوریان یتسی!” و همین حرف او، انگیزه مرا برای بالا بردن شدت تمرین دو چندان می کرد.
چیزی که نمی خواهید و نباید انتخاب کنید، یک یار تمرین است که مرتب از مسائل روزمره صحبت می کند یا اینکه قابل اطمینان نیست و تجربه و جدیت کفی در تمرین ندارد، یا کسی که همیشه دیر سر تمرین حاضر می شود یا زود تمرین را رها می کند. در واقع یک یار تمرینی بد یک مانع جدی بر سر پیشرفت شما خواهد بود. در مقابل یک یار تمرین خوبی وسیله ای گرانبهاست برای ساختن بدنی که حتی بتواند در مسیر موفقیت برای رقابت پیش رود. بنابراین بهتر است تا وقتی که یار تمرین مناسبی بیابید، به تنهایی تمرین کنید. و وقتی فرد مناسبی را پیدا کردید که بتواند شما را از محدودیت هایتان فراتر برد، قدرش را بدانید و صبور باشید تا اینکه بتوانید به حداکثر پتانسیل بدنی خود دست یابید.
