نقش انسولین در ساختن عضلات
انسولین یک هورمون شناخته شده در بدن است که نقش عمده آن در تنظیم گلوکز خون است. زمانی که گلوکز بعد از غذا خوردن بالا می رود، پانکراس انسولین را آزاد می کند تا گلوکز را به سطح های ماهیچه ها و سلول های چربی هدایت کند.
به طور عمومی، سطح انسولین بالا باعث کاهش میزان انقباض عضلات و شکسته شدن چربی ها و افزایش آن در ساخت عضلات و ذخیره چربی می شود و به خاطر همین است که انسولین به عنوان هورمون آنابولیک دسته بندی می شود. در نتیجه نقش انسولین در رشد و هیپروتروفی عضلات یکی از موضوعات مورد علاقه در دهه های اخیر شده است.
این مقاله ۲ مورد استفاده کنترل شده انسولین را بررسی می کند.
۱) زمان غذا خوردن به منظور دستکاری در آزاد سازی طبیعی انسولین
۲) تزریق فرآورده های انسولین
نقش انسولین و حداکثر واکنش های انسولین
به منظور حداکثر رسانی واکنش طبیعی انسولین بدن، خوردن قبل و بعد از تمرین های مقاومتی سخت است. خوردن قبل از تمرین نه تنها شما را برای سوخت و ساز و انجام وظایف آماده می کند، بلکه باعث آزاد سازی انسولین و کاهش کاتابولیسم (سوخت و ساز مواد غذایی در بافت ها) و جلوگیری از شکسته شدن عضلات می شود.
بعد از تمرین، خوردن در طول ۳۰ دقیقه باعث جایگزینی گلیکوژن عضلانی و اصلاح سریع عضلات و رشد بافت آسیب دیده در طی تمرین می شود. هم غذای اصلی و هم خوراک های مختصر حاوی حداقل ۲-۳ AND کربوهیدرات است غذاهایی مانند ماست یونانی با گرانولا یا ساندویچ بوقلمون از این دسته غذاها هستند.
شیک پروتئین و بارها (نوعی نوشیدنی) می تواند گزینه خوبی زمانی که کل غذا انتخاب مناسبی نبوده است باشد. تمرین با شکم خالی باعث کاهش ضعف و خستگی در طول تمرین می شود، و صرف غذا پس از تمرین باعث کاهش سنتز عضله و افزایش درد می شود.
حتی برای تمرین کنندگان قدرتی آماتور، زمان بندی مواد غذایی می تواند به افزایش واکنش طبیعی بدن به انسولین کمک کند و آن ها را در وضعیت آنابولیک نگه دارد.
زمانی که وعده های غذایی تان را در اطراف تمرین تان برنامه ریزی می کنید یک استراتژی اثبات شده برای کاهش شکسته شدن عضله ها و افزایش اصلاحات آن ها انجام دهید. بعضی از بدنسازان که در مسابقه ها شرکت می کنند پروسه های بیشتری را دریافت می کنند و فرآورده های انسولین را برای تحریک بیشتر آنابولیسم عضلات تزریق می کنند.
به منظور درک بهتر نقش انسولین در هیپرتروفی عضلات (بزرگ کردن عضلات) گفت و گویی با استیو اسپالدینگ بدنساز سطح ملی در کلمبوس (شهری در هند) انجام داده ایم.
استیو بیش از ۱۵ سال تجربه به عنوان بدنساز و مربی خصوصی دارد و خدمات مربیگری را از طریق کسب و کار خود و تناسب اندام انجام می دهد.
استیو می گوید که تزریق انسولین برای هیپرتروفی کاری کاملا ریسک پذیر است و باید با نظارت و تجویز دکتر یا مربی که تجربیاتش اثبات شده است باشد.
طبق گفته های او هومالوگ یکی از منابع معمول انسولین است که به وسیله بدن سازان در دوزهای ۴-۶ واحد برای بدنسازان پایه ای استفاده می شود.
اگر استراتژی شما تزریق انسولین است کاملا ضروری است که مقدار مشخصی از کربوهیدرات ها را در زمان صحیح برای حفظ افتادن سطح خطرناک گلوکز خون مصرف کنید.
استیو می گوید اکثر بدنسازان باید ۱۰ گرم کربوهیدرات در هر واحد انسولین را بلافاصله پس از تزریق مصرف کنند.
او هم چنین می گوید بدنسازان پیشرفته تر ممکن است دوزهای بالاتری از انسولین را تزریق کنند، و در حالی که برای کمک به افزایش آنابولیسم و بهبود کیفیت عضلات استفاده می شود در اکثر موارد ریسک استفاده از آن به سادگی بیش از جایزه ای است که این هورمون می دهد.
طبق مطالعات چاپ شده در سال ۲۰۱۵ در مجلات اروپایی، گرفتن دوز نرمال درمانی انسولین (مانند دوزهایی که افراد مبتلا به دیابت مصرف می کنند) باعث رشد عضلات زمانی که امینو اسید در بدن حاضر است نمی شود. به عبارت دیگر گرفتن فرآورده های BCAA با نوشیدن شیک پروتیئن قبل از تمرینات می تواند سنتز عضله را مانند دوز نرمال انسولین شبیه سازی کند.
مقدار انسولین ضروری برای ایجاد هیپروتروفی عضلانی تقریبا ۵۰ واحد در هر روز است. مصرف معمول دوز درمانی انسولین برای کسانی که مبتلا به دیابت هستند در حدود ۱۰ واحد در هر روز است. تزریق ۵۰ واحد انسولین ریسک هیپوگلیسمی، کما یا حتی مرگ را در پی دارد.
برای افراد معمولی یا حتی بدنسازان معمولی تمرینات حرفه ای و خوب، خوردن پروتئین و کربوهیدرات ۳۰ دقیقه قبل و بعد از تمرینات برای رشد عضلات و اصلاح آن ها مطمئن ترین اقدام است.
