چه چیزی باعث شد لی هنی (قهرمان ۸ دوره مستر المپیا) برای نزدیک به یک دهه به عنوان مرد شکست ناپذیر ورزش خود مطرح باشد؟
کاتالیزوری برای موفقیت
نام: لی هنی / ملیت: آمریکایی / سن: ۵۸ سال / قد: ۱۸۰ سانتیمتر / وزن دوران رقابت: بین ۱۱۰ تا ۱۱۳ کیلوگرم / وزن دوران حجم: بین ۱۱۴ تا ۱۱۸ کیلوگرم / دریافت کارت حرفه ای: ۱۹۸۲ / تعداد حضور در رقابت های حرفه ای: ۱۶ مرتبه / تعداد قهرمانی در رقابت مستر المپیا: ۸ مرتبه / نقاط قوت: حجم زیبای عضلانی، پهنا و ضخامت عضلات لاتسیموس، چگالی عضلات سینه
لی هنی: در طول سال ها، بارها و بارها در مورد فاکتور کلیدی در موفقیتم از من پرسیده شده آیا بخاطر سیستم تمرینی من بوده؟ یا رژیم غذایی که به دقت تنظیم شده بود؟ یا مثل آن تبلیغ قدیمی مربوط به مایکل جردن (قهرمان بسکتبال) بر می گشته به کفش های من؟
خب، از دیدگاه خودم، می تواند همه آن ها بوده باشد، یا شاید هیچکدام راهی وجود ندارد که یک ورزشکار بتواند با قاطعیت بگوید سخت تر از همه ورزشکاران دیگری تمرین کرده که در صف رقبا پایین تر از او قرار گرفته اند. یا بگوید:”هیچکس بیش از من به جزئیات تغذیه اش دقت نکرده.” من ورزشکارانی را دیده ام که با وجود ژنتیک ضعیف تر، بخاطر خواست و اراده قوی توانسته اند بر رقبایی که ژنتیک خیلی بهتری داشتند غلبه کنند.
تا این لحظه، بر اساس تماشای فیلم ها و مطالعاتی که در مورد برخی از بزرگترین ورزشکاران دنیا داشته ام. بر این باورم که در اغلب موارد، یک کاتالیزور ذهنی باعث هدایت آن ها فراتر از مرزهای معمول شده؛ چیزی که باعث ایجاد میل و خواست سیری ناپذیری در آن ها شده برای دستیابی به اوج موفقیت.
در سن ۶ سالگی، من در رؤیاهایم، خودم را در قالب اسطوره یونان – هرکول – و افسانه سامسون می دیدم. هر کار سخت بدنی که پدرم به من می داد، در ذهنم، راهی بود برای دستیابی به عضلات بزرگتر، بنابراین من مشتاق هر کار سختی بودم که پدرم می خواست انجام دهم. دید من به آن کارهای بدنی، این بود که تبدیل شدن به رؤیاهای دوران کودکی ام به آن ها نیاز دارم.
من باور داشتم به اینکه”خصوصیتی” هست که با آن متولد شده ام. نمی توان با تمرین به آن رسید. نمی توان آن را خرید. نمی توان آن را آموخت. یا باید آن را از ابتدا داشته باشید یا نه. چیزی که تنها در عمق وجود تعداد معدودی وجود دارد که از سوی خدا در زمان خاصی به آن ها اعطا شده. تنها یک آرنولد وجود دارد، یک فرانک زین، یک فیل هیث، یک محمد علی(کلی)، یک لبرون جیمز، و یک جیم براون، که البته اینها تنها تعدادی از آن افراد است..
در واقع از هیچ کدام از این ورزشکاران، نسخه دومی وجود ندارد، ولی پرس همچنان باقی است: آن ها میل خود برای غلبه بر موانع و عدم قبول واژه هایی مثل”غیرممکن”یا”نمی توان”را از کجا آورده اند؟ فکر می کنم در مورد خودم، آن کاتالیزور بواسطه مسیری بود که در کودکی طی کردم. من خوشبخت بودم که والدین فوق العاده ای داشتم. مادرم همیشه به من می گفت:”پسرم، همواره خدا را در زندگی سرلوحه کارهایت قرار بده تا خوشبخت شوی.”و پدرم می گفت:”تلاش کن در هر آنچه انجام می دهید، بهترین باشید. “
و در نهایت توانستم به بالاترین سطوح پرورش اندام دست یابم، در رقابت ملی NPC، رقابت قهرمانی جهان IFBB، و هشت مرتبه رقابت مستر المپیا کاتالیزور من شاید در نوع خود منحصر بفرد بود؛ ولی همه ورزشکاران بزرگ و الهام بخش، خصوصیت غیر قابل شرحی دارند که آن ها را از دیگران مجزا می کند. برخی با اصطلاح”چشم پلنگ” از آن یاد می کنند! کنایه از میل سیری ناپذیر(برای موفقیت بیشتر) که هرگز راضی نمی شود!
*
