وقتی یک ماشین قهرمانی ام را به خطر انداخت!
داستان قهرمانی رونی کولمن در مسابقه آرنولد کلاسیک ۲۰۰۱
رونی کولمن، افسانه زنده بدنسازی جهان و فاتح هشت دوره مسابقات مسترالمپیا، در این مقاله درباره داستان قهرمانی اش در مسابقه آرنولد کلاسیک سال ۲۰۰۱ صحبت می کند.
یکی ازکار هایی که من کردم و هیچ کس دیگری در زمان حفظ عنوان مسترالمپیا انجام نداد، شرکت در مسابقه آرنولد کلاسیک بود این مسابقه در سال ۱۹۸۹، وقتی که لی هِنی مسترالمپیا بود شروع شد. او هیچ وقت در این مسابقه شرکت نکرد و همچنین دوریان یتس، جی کاتلر، دکستر جکسون و فیل هیث هم حداقل در زمانی که عنوان مسترالمپیا را به دوش می کشیدند، در این مسابقه حاضر نشدند. همه آنها به جز دوریان، این کار را قبل و یا بعد از رسیدن به مسترالمپیا انجام دادند. من تا حد زیادی مطمئنم که دلیل این کار جی کاتلر، دکستر جکسون. فیل هیث، اتقاقی بود که بعد از قهرمانی در آرنولد کلاسیک ۲۰۰۱ برای من افتاد. من قبل از آن، فقط یک بار در سال ۱۹۹۷ در آرنولد کلاسیک شرکت کرده بودم. با وجود اینکه من از سال ۱۹۹۲ به عنوان یک بدنساز حرفه ای رقابت می کردم و چندین بار برای شرکت در این مسابقه درخواست داده بودم. آن اولین باری بود که جیم لوریمر من را دعوت کرد آن بهار سال ۱۹۹۷ برای من دوران سختی بود در آن زمان، فصل مسابقه ها همیشه با مسابقه آیرون من، که به عنوان یک گرم کردن برای رقابت کنندگان آرنولد کلاسیک به حساب می آمد شروع می شد و ۱ تا ۲ هفته بعد هم نوبت به خود مسابقه آرنولد می رسید. من در آیرون من پشت سر فلکس ویلر ولی پربست، سوم شدم.
رونی کولمن در ادامه داستان قهرمانی اش می گوید:
باختن به فلکس او را ناراحت نکرد، چون او در آن زمان بعد از دوریان یتس بدنساز دنیا بود، ولی لی پربست؟ من قصد توهین ندارم، ولی او تا حد زیادی از من کوتاه تر و سبک تر بود. من آنقدر از این ماجرا ناراحت شدم که به این نتیجه رسیدم که دیگر نمی خواهم در این ورزش بمانم و می خواستم آن را ترک کنم، ویکی گیتس که خودش یک ورزشکار حرفه ای بود، در آن زمان نامزد من بود. تا به او گفتم که می خواهم بدنسازی را رها کنم، به من گفت: «خفه شو مرد ناحسابی! تو هیچ چیزی را رها نمی کنی!»
بعد با خودم فکر کردم که اگر دیگر در مسابقه ها شرکت نکنم، عضویت رایگانم در باشگاه متروفلکس را هم از دست می دهم! پس من در مسابقه آرنولد آن سال هم شرکت کردم و پشت سر فلکس ویلر، ناصر صونباطی و مایک فرانکویس چهارم شدم. در سال بعد اولین قهرمانی ام در مسترالمپیا را به دست آوردم و دیگر به آرنولد کلاسیک فکر نکردم.
به خاطر هامر!
در نوامبر سال ۲۰۰۰، چند ماه بعد از اینکه سومین عنوان قهرمانی مسترالمپیا را برده بودم، تماسی را از جیم لوریمر دریافت کردم. او به صورت شخصی من را برای شرکت در مسابقه آرنولد کلاسیک ۲۰۰۱ دعوت کرد. من به او گفتم متشکرم، ولی علاقه خاصی به این کار ندارم. جیم گفت که آنها این بار می خواهند کار متفاوتی را انجام بدهند. نه تنها آنها می خواستند به نفر برنده ۱۰۰,۰۰۰ دلار جایزه بدهند، بلکه یک ماشین هامر۱H هم نصیب این برنده خوشبخت می شد. من همیشه یکی از ماشین ها را می خواستم و به همین خاطر به او گفتم که روی حضور من حساب باز کند. چند روز بعد یک تماس تلفنی دریافت کردم که باید به یک برنامه تلویزیونی بروم و این مسابقه را تبلیغ کنم. من به مدت کمی با تهیه کننده این برنامه صحبت کردم و به نظرم رسید که هیچ مشکلی وجود ندارد. ولی جیم لوریمر فردای آن روز با من تماس گرفت و به من گفت که آنها فکر نمی کنند من مهمان خوبی برای آن برنامه باشم، چون به اندازه کافی صحبت نکردم. جیم گفت که یک فرصت دوباره را برای من فراهم کرده است،ولی این بار باید حرفم را با صدای بلند و واضح بیان کنم. من هم در دومین تماس تلفنی همین کار را انجام دادم و آنها هم برنامه ریزی کردند تا در هفته آینده من را در برنامه تلویزیونی شان داشته باشند. من باید بگویم که این برنامه رفتار بسیار خوبی را با من داشت. آنها من را با یک پرواز درجه یک به لس آنجلس آوردند، یک هتل بسیار خوب برای اقامت من انتخاب کردند، یک لیموزین در اختیار من قرار دادند تا هر جای دلخواهم بروم و حتی برای حضور به عنوان یک مهمان در برنامه شان به من ۱۰۰۰ دلار پول هم دادند! من خیلی از شرکت در این برنامه لذت بردم. وقتی که به روی صحنه رفتم، یک لباس گرم کن تمام زیپ دار را به من داده بودند تا بتوانم برای تماشاگران چند فیگور را بگیرم. من در آن زمان یک بدن حشک ۱۳۵ کیلو گرمی داشتم که به راستی دیدنی بود!
دوره آماده سازی رونی در داستان قهرمانی
دوره آماده سازی من برای آرنولد کلاسیک ۲۰۰۱ از اول دسامبر ۲۰۰۰ شروع شد و در مقایسه با بقیه آماده سازی هایم، بسیار آسان پیش رفت. دلیلش هم این بود که من بعد از مسترالمپیا هیچ وقت تا حد زیادی از وضعیت ایده آل دور نشدم. حتی به یاد دارم که چون در یک نقطه وضعیت بسیار خوبی را برای آن زمان داشتم، مجبور شدم که رژیمم را به مدت چند روز کنار بگذارم. من در مسترالمپیای ۲۰۰۰ حدود ۱۱۸ تا ۱۲۰ کیلوگرم وزن داشتم و برای آرنولد به ۱۱۱ کیلو گرم رسیدم. وقتی که در سال ۱۹۹۸ برای اولین بار در مسترالمپیا قهرمان شدم هم درست همین قد وزن را داشتم و بسیاری از مردم به من گفته اند که با بهترین ظاهرم در این دو مسابقه شرکت کرده بودم. به هر حال من به سادگی در این مسابقه قهرمان شدم، آن هامر را گرفتم،عاشقش شدم و به مدت ۱۰ سال با آن رانندگی کردم. تنها نکته منفی در پیروزی من در آرنولد کلاسیک این بود که نزدیک بود به خاطر این مسابقه، در شش ماه بعد چهارمین عنوان قهرمانی مسترالمپیایم را از دست بدهم. بدن من در هر قدم از دوران آماده سازی با من جنگید، من همیشه به شدت خسته بودم و به هیچ وجه نمی توانستم مثل همیشه چربی های بدنم را از بین ببرم. در واقع، حال من آنفدر خراب بود که در صبح روز مقدماتی مسترالمپبا به چادنیکولز(متخصص تغذیه)گفتم که می خواهم این مسابقه را ترک کنم و به اورژانس بروم!
چاد من را از این کار منصرف کرد و می گفت که من تلاش های بسیار طولانی و سختی را برای این مسابقه کرده ام. او به من گفت که یک گالن(۷/۳ لیتر) آب بخورم و حالم بهتر می شود. من اینکار را کردم و حق با او بود؛ ولی من به مشکل جدیدی بر خوردم، بدنم در این زمان آب دار شده بود. جی کاتلر در مقدماتی از من جلو زد و من فقط به خاطر اینکه توانستم تا مسابقه نهایی شب، بدنم را خشک تر کنم توانستم با زحمت زیادی عنوان قهرمانی ام را نگه دارم. به هر حال این تجربه به من نشان داد که بدن من نمی تواند در طول یک سال، دوبار به بهترین شکل خود برسد. از آنجایی که حفظ مقام مسترالمپیا برای من بسیار مهم بود،من دیگر هیچ وقت این کار را تکرار نکردم. همچنین خدا را هم شکر می کنم که عبرتی برای دیگران شدم که آنها هم هیچ وقت چنین کاری را امتحان نکنند.
نتیجه مسابقه آرنولد کلاسیک ۲۰۰۱ و سرانجام داستان قهرمانی
۱- رونی کلمن ۲- کریس کورمیر ۳- دنیس جیمز ۴- کینگ کمالی ۵- دکستر جکسون ۶- کریگ تیتوس ۷- مِلوین آنتونی ۸- دارم چارلز ۹-جی.دی داوود و ۱۰-گرت داونینگ
*
