سرمقاله مجله بدنسازی بادی فول شماره ۴
این روزها حرف از مصرف دارو و دوپینگ بسیار است، جدای از اینکه افرادی که در این مورد نظر میدهند چه سوابقی دارند و اصولا چه هدفی دارند باید بدون خود فریبی بدانیم مقدار مصرف دارو در ایران و بخصوص باشگاه های بدنسازی بسیار زیاد است و از مرز مصرف قهرمانان در مسابقات هم گذشته و به نوجوانان مبتدی وسالن های بانوان هم کشیده شده است.
مصرف داروهای کشنده و سرطان زای استروید، پپتاید و انسولین و … کاملا غیرعاقلانه است در آن هیچ شکی نیست و اینکه هیچ کس در مسابقات داخلی و خارجی بدون دارو موفق نمیشود نیز یک واقعیت است و شکی در آن نیست و جوانان علاقمند به این ورزش مانده اند برسر این دو راهی قهرمانی با مصرف دارو و یا خداحافظی با بدنسازی قهرمانی؟
نگرانی بزرگتر این که این همه فرهنگ سازی و تبلیغ برای عدم مصرف دارو ها کمتر اثر داشته و تقریبا بی فایده بوده است ولی نباید نامید بود و باید این فرهنگ سازی ادامه یابد.
به همین منظور دراینجا بذکر چند جمله بسنده میکنیم شاید کمی موثر باشد.
چندسال پیش مصاحبه یکی از قهرمانان پرورش اندام داخلی را می خواندم، خبرنگار پرسیده بود آیا اجازه می دهید پسر شما در آینده پرورش اندام حرفه ای کار کند که جواب او منفی بوده دلیلش را هم سختی بدنسازی و عدم درآمد کافی این رشته ذکر کرده بود ولی مطمنم دلیل مهمتری برای این جواب منفی داشت و آن عوارض مصرف دارو هاست کما اینکه خود او بخاطر عوارض کبدی با ورزش قهرمانی خداحافظی کرد.
از این دسته قهرمانان زیاد داریم که برای نزدیکان و فرزندان خود دارو را مضر میدانند ولی برای درآمد زایی از مردم و شاگرد پروری و خود بزرگ نمایی کاذب تجویز دارو را حلال و بی ضرر میدانند
اگر مشکلات و بیماری های ناشی از دارو بعضی قهرمانان قدیمی و نظر قلبی آن ها را میفهمیدیم، انگاه متوجه میشدیم که همه از راه رفته پشیمانند و اگر زمان به عقب برگردد این رشته را نخواهند رفت. البته اکثر آنها این عوارض را پنهان میکنند و لی عارضه ای به یادگار همراه خود دارند.
بعضی از قهرمانان حال حاضر و آنهایی که هنوز در کورس قهرمانی هستند و یا نفعی از مصرف داروها دارند با دلایل غیر منطقی سعی در توجیه مصرف دارو دارند و بحث برسر بیماری ها و عوارض داروها با آنها بی فایده است اما حرف ما با نوجوانها و جوانهای تازه کار است که از روش و مسیر قهرمانان پرورش اندام الگو می گیرند.
بیایید فرض بگیریم در کمال خوش بینی پس از ده سال دوپینگ و هدر دادن چند صد میلیون پول حال شما قهرمان مستر المپیا شوی خوب وقتی ممکن است آن موقع از عوارض داروهای مصرف شده با مرگ فرزندت یتیم شود، همسرت بیوه شود، و شاید وقتی قرار است ۴۰ سال آخر عمرت دیالیز شوی، وقتی قرار است سرطان کبد، کلیه، و … بگیری و همه دنیا بفهمند شما با دارو قهرمان شده ای و الان بخاطر دارو بیمار شده ای آیا باعث رسوایی نمیشوی و آیا با انگشت حقارت تو را نشان نمیدهند و اصلا پول ها و جوایز و امکانات قهرمانی مستر المپیا (اگر به آن برسید) به چه کارت می آید وقتی سلامتی عادی شما ناقص است.
ورزشکاران جوان و جویای قهرمانی از مرگ زود هنگام ناصر الصباطی، مایک ماتارازو، سونی اشمیت….و چند صد قهرمانان داخلی خارجی و داخلی درس بگیرید و یا از مرگ هزاران نفر دیگر که به کورس قهرمانی نرسیدند و فوت شدند و یا زنده اند و درخفا درحال پیگیری درمان بیماری خود هستند و خجالت می کشند از بیماری خود سخن بگویند و البته در ایران هم زیادند عبرت بگیرید .
نتیجه یک عمر زحمت پدر و مادر خود و آینده روشن خود را با سراب قهرمانی عوض نکنید بدنسازی ورزشی زیبا و لذت بخش است آن را به دارو آلوده نکنید پیشرفت بدنی خود را با یکماه پیش خود مقایسه کنید نه با اهالی دوپینگ.
و اما به همه آنهایی که از مصرف دارو به هر دلیلی دفاع می کنند کوتاه عرض می کنم آقایان و بانوان در زمانه ای که آدمهای عادی ازچپ و راست دچار سکته و سرطان میشوند دوپینگ با داروهای سرطان زا و… عین بی عقلیست حداقل خود مصرف میکنید مصرف آن را تشویق نکنید باور کنید“این پادشاه لخت است“ (اشاره به داستان لباس جدید پادشاه).
نویسنده: اصغر مرادی
