روش تمرینی است که ترکیبی از دو تمرین می باشد و هر تمرین درست بعد از تمرین دیگر اجرا می شود. مزیت این تمرین ذخیره زمان و تمرین با شدت بالاست. بدنسازان ورزیده و پیشرفته اغلب فشار تمرینی خود را به کمک این سیستم افزایش می دهند.در سیستم تمرینی سوپرست دو حرکت متفاوت برای دو و یا چند گروه عضلانی بدون استراحت مابین اجرا می شود.
سه مفهوم تمرینی برای سوپرست وجود دارد :
تمرین عضلات آنتاگونیست : استفاده از عضلات مخالف.
برای مثال : جلو بازو و پشت بازو (تمرین جلو بازو خم و کشش عضلات پشت بازو)
عضلات آنتاگونیست یا مخالف، عضلاتی هستند که ضد عضلات موافق عمل کرده و عضو را به وضعیت اولیه بر می گردانند. مثلا زمانی که عضله چهار سر رانی، آگونیست موافقباشد، (عضله همسترینگ آنتاگونیست یا مخالف می شود.)
تمرین مداری : تمرین دو ناحیه مجزا از بدن و انجام آنها بدون وقفه
برای مثال : تمرین عضلات پشت و تمرین پاها (بارفیکس و اسکوات )
تمرین کمکی : دو تمرین برای یک گروه از عضلات و انجام تمرین پشت سر هم
برای مثال : قفسه سینه (پرس سینه و فلای با وزنه آزاد)
سوپرست را سوپرست نگه دارید!
نکته ای که اکثر بدنسازان به آن بی توجه هستند چند منظوره بودن حرکات سوپرست و به کارگیری آن برای رشد مستمر می باشد. اکثر اوقات شنیده می شود که افراد به همدیگر در داخل باشگاه می گویند که این قدر حرکات سوپرست انجام ندهید چون باعث این می شود تأثیر خود را از دست بدهد و به یکدیگر تأکید می کنند که فقط زمانی حرکات سوپرست را استفاده کنند که به ایست عضلانی رسیده اند. ولی توصیه میشود که سوپرست را برای جلوگیری از رسیدن به نقطه ایست عضلانی به کار ببرند. حرکات سوپرست را می توان با تنوع بسیار زیادی انجام داد و به این طریق همیشه به بدن شوک داده و در عین حال احساس یکنواختی و خستگی هم نکرد.