دوپینگ
لانس آرمسترانگ قبل از اولین تور قهرمانی اش (در سال۱۹۹۹) یک دوچرخه سوار سطح متوسط بود و در اواسط دهه ۹۰ میلادی سه بار در این مسابقات مقام خاصی نداشت از جمله مقام ۳۶ در سال ۱۹۹۵. با اعتراف اخیر او درباره دوپینگ در یک برنامه مشهور تلویزیونی حالا موضوع داغ رسانه ها شده است. اعتراف دوپینگ لانس آرمسترانگ یک نشانه جالب از توان دوپینگ او است که به او قدرت داده تا به برترین های ورزش خودش برسد.
سوال این است که آیا آرمسترانگ در ورزشی که دیگران هم در آن دوپینگ می کنند بهترین دوچرخه سوار بود؟ آزانس آنتی دوپینگ آمریکا می گوید، خیر!
مسئله این است که او هر کاری لازم بود انجام داد تا یک برنامه دوپینگ مصنوعی و البته بسیار گران قیمت را حفظ کند، اما نباید از این حقیقت غافل شد که بدن او نیز فوق العاده خوب به داروها جواب داد. یکی از دانشمندان ورزش به نام راس تاکر در وبلاگ خود نوشته است: “هیچ شکی نیست که همه داروها به شکل متفاوتی روی مردم تاثیر دارند. من و شما اگر ۲ عدد آسپرین برای درمان سردرد خود بخوریم، شاید سردرد من بدتر شود و شما بعد از ۳۰ دقیقه به خواب بروید.”
تفاوت های فردی می گوید اگر همه مثل هم دوپینگ کنند (که نمی کنند) نمی شود مسابقه را امری عادلانه به حساب آورد. جدا از این حقیقت که داروها روی ورزشکاران مختلف اثرات متفاوتی دارد، دلیل دیگری برای ممنوع شدن برخی داروها وجود دارد و آن هم خطرناک بودن شان است. در مصاحبه برنامه oprah لانس آرمسترانگ اعتراف کرده است که از دوپینگ EPO، دوپینگ خونی، تستوسترون، کورتیزول و هورمون رشد انسانی استفاده کرده است. در ادامه خطرات هر کدام از این داروها برای سلامتی را بررسی می کنیم.
EPO)Erythropoietin)
یک هورمون پپتایدی است که روی مغز استخوان اثر می کند تا تولید گلبول های قرمز خون را تحریک نماید. اثرات جانبی احتمالی: افزایش احتمال ناراحتی های قلبی، سکته، آمبولی ریوی یا مغزی و مشکلات سیستم ایمنی.
دوپینگ خون
اشکال مختلفی از دوپینگ خونی وجود دارد اما همه آنها مرتبط هستند با تکنیک ها یا افزایش موادی برای افزایش گلبول های قرمزخون بنابراین اجازه می دهند تا بدن اکسیژن بیشتری به عضلات در حال کار منتقل کند. اثرات جانبی احتمالی: ویروس ها و دیگر خطرات جدی سلامتی از ذخیره سازی نامناسب خون. تعداد زیاد گلبول های قرمز خون می تواند احتمال حمله قلبی، سکته و یا آمبولی مغزی و ریوی را افزایش دهد.
تستوسترون
هورمونی که تولید گلبول های قرمز را تحریک می کند، قدرت و حجم عضلانی را تحریک می کند، چگالی استخوان را تحریک می کند و روی انتشار چربی هم تاثیر دارد. اثرات جانبی احتمالی: افزایش احتمال ناراحتی های قلبی، آکنه، تحریک رشد سرطانی.
کورتیزول
یک هورمون استروئیدی است که توسط غده آدرنال ترشح می شود که باعث کاهش درد و التهاب می شود. اثرات جانبی احتمالی: ازدیاد قند خون، دیابت، پوکی استخوان، اضطراب، افسردگی و آب مروارید.
هورمون رشد انسانی (HGH)
هورمونی که فاکتورهای رشد را تحریک می کند و منجر به رشد استخوان می شود و نقشی کلیدی در رشد عضله و ارگان های بدن دارد. اثرات جانبی احتمالی: دیابت، بیماری های قلبی عروقی، درد عضله مفصل و استخوان، افزایش ضربان قلب و کمبود قلبی، تشدید آرتروز.
