ایروبیک و لاغری
کارشناسان تغذیه برای کسانیکه دوست دارند لاغر شوند، ده قاعده مهم را خاطر نشان می نمایند. اگر از این قواعد و اصول پیروی نمائید، خلاصی یافتن از وزن اضافی تان کار زیاد سختی نخواهد بود.
ده قاعده طلائی بدین شرح می باشند:
۱- در لاغری هیچگاه هدف هایی که رسیدن و تحقق آن ها امکان پذیر نبوده و یا رسیدن به آن ها سخت است را انتخاب نکنید. خود را هیچگاه برای رسیدن به وزنی خاص متمرکز نکنید. باید چنین قبول کنید که یکی دو کیلو اضافی ایرادی ندارد.
۲- هر زن لاغری جذاب نیست. اگر هدف شما از لاغر شده اینست که بیش از پیش جذاب بنظر برسید نباید این نکته را فراموش کنید که جذاب بنظر رسیدن تنها با لاغری ارتباط ندارد و فاکتورهای دیگری را نیز میطلبد.
۳- فکر نکنید که با گرفتن رژیم غذایی شکل عمومی بدن شما تغییر خواهد یافت. بعد از لاغری بدن شما کمی لاغر تر و نحیف تر از گذشته دیده خواهد شد. مطمئنا با گرفتن رژیم غذائی سینه ها و باسن شما کوچکتر خواهد شد ولی تناسب اندام بهم نمیخورد.
۴- میزان کالری که در طول روز دریافت مینمائید را کم کم کاهش دهید. برای کم بودن میزان چربی غذاهایتان توجه لازمه را مبذول دارید. هیچگاه سبزیجات و میوه جات را از رژیم غذایی خود کم نکنید.
۵- هیچگاه هدفتان لاغر شدن در کوتاه مدت نباشد. از این رو اگر دوست دارید بعنوان مثال در ماه های گرم سال و یا در روزی خاص لاغرتر بنظر برسید باید برای آن از ماه ها قبل برنامه ای خاص را بمورد اجراء بگذارید. رژیم های غذایی تک غذایی میتواند به اراده، تغذیه و سلامتی شما ضربه بزند. با رژیم غذایی مناسب روزانه ۱۲۰۰ الی ۱۵۰۰ کالری مواد غذایی مصرف کرده و مرتبا ورزش نمائید.
۶- برای دوری از بازگشت به وزنی که با رژیم های غذایی از دست داده اید، تغذیه سالم را بصورت عادت غذایی خود درآورید. مقدار سبزیجات و میوه جات در رژیم غذایی را افزایش داده و از میزان قند، گوشت، چربی و نان و شیرینی جات بکاهید.
۷- کار حساب کردن کالری مواد غذایی را با بی حوصلگی انجام ندهید. در آشپزخانه خود ترازویی قرار داده و تمام مواد غذایی را بر اساس لیست کالری مواد حساب کنید. ولی در اینکار نیز لطفا مبالغه نفرمائید.
۸- ورزش را فراموش نکنید. اگر انجام نرمش و ورزش را دوست نداشته و یا اینکه به هنگام ورزش دلتان گرفته و خسته می شوید، بیشتر حرکاتی که دوست دارید را تکرار نمائید. مثلا میتوانید هفته ای سه بار با ترانه ای که دوست دارید برقصید.
۹- هر روز بر روی ترازو خودتان را وزن نکرده و به اینکار عادت نکنید. هفته ای یکبار آن هم با لباس هایی یکسان و در ساعت مشخص خودتان را وزن کنید.
۱۰- میتوانید هر چه در طول روز میخورید را یادداشت کنید و اگر از رژیم غذایی که گرفته اید راضی نباشید یادداشت خود را مرور کرده و اشتباهتان را بیابید. این مقایسه میتواند تمرینات بعدی را هدایت کند.
ما میتوانیم جمعیت جهان را از نظر تناسب اندام افراد آن، به ۳ قسمت تقریباً مساوی تقسیم کنیم: یک سوم چاق، یک سوم لاغر و یک سوم دارای اندام مناسب. بنابراین پدیده چاقی یا لاغری، پدیدهای طبیعی به حساب میآید.
اگر بتوانیم سیستم سوخت و ساز بدن را درک کنیم علت این پدیده را نیز میتوانیم درک کنیم. خداوند متعال، بدن انسان را با دقتی فوقالعاده ساخته و نه تنها کل محاسبات لازم را برای سلامتی او در نظر گرفته، به منظور تأمین انرژی لازم برای ادامه این زندگی، سیستم های دقیقی خلق کرده است.
انرژی لازم برای تأمین نیازهای بدن انسان از خوراکی ها دریافت میشود. اگر انرژی دریافتی به اندازه انرژی مورد نیاز بدن باشد، وزن آن شخص ثابت میماند و اگر این انرژی بیش از انرژی مورد نیاز بدن باشد، بدن پس از دریافت نیاز خود، انرژی باقیمانده را به ذخیره ای برای روزهای قحطی تبدیل میکند. این ذخیره معمولاً به صورت بافت چربی در مناطق مختلف بدن باقی میماند و باعث افزایش وزن میشود.
حال اگر انرژی دریافتی شخصی کمتر از نیاز او باشد، بدن مجبور است برای تأمین بقیه نیاز خود از این انرژی های ذخیره شده (چربی های انباشته در بدن) استفاده کند. در صورت عدم وجود ذخائر چربی، بدن نیاز خود را از سوزاندن بافت های دیگر خود تهیه خواهد کرد. وضعیت تأمین نیاز بدن به گونه ای است که حتی در بعضی حالت های قحطی و رژیم های نادرست، بدن برای تأمین نیاز خود از بافت های حیاتی و مهم مثل قلب، کلیه، کبد و غیره استفاده میکند که باعث کاهش وزن میشود.
بنابراین لاغری دلیل بسیار روشنی دارد و با رفع این دلیل به راحتی میتوان به وزن ایدهآل رسید و از سلامتی کامل و اندامی مناسب بهره برد.
ژن ، لاغری و چاقی
آیا چیزی به نام ژن چاقی و ژن لاغری وجود دارد؟
خیر؛ چون میدانیم که ژن ها غیر قابل تغییرند. مثل ژن رنگ پوست، یا چشم. ما نمیتوانیم ژن ها را تغییر دهیم، چون ژن ها داخل سلول های بدنند و از اجداد و نیاکانمان به ما منتقل شدهاند. از آنجا که چاقی و لاغری تغییر پذیر است، هیچ کدام ژن محسوب نمیشوند.
اگر ژن چاقی و لاغری وجود ندارد، چرا گاهی همه اعضای برخی خانواده ها چاق، یا بر عکس، همه لاغرند؟
رفتارهای انسان ها طبق قواعد ژنتیک است. هر فردی ژن های رفتاری خاص خود را از نیاکان خود دریافت میکند و به ارث میبرد. یکی از این ژن های رفتاری، ژن رفتاری خوراکی است که در خانواده ای با ژن رفتاری پرخوری، باعث چاقی افراد خانواده، در خانواده ای دیگر با رفتار معتدل در تغذیه، باعث خوش اندامی و نهایتاً در خانوادههائی با رفتار عدم تمایل به خوردن یا نفرت از غذا، سبب لاغری افراد میشود.
دو خانواده را در نظر بگیرید که در یکی، همگی لاغر و در دیگری همگی چاق هستند. فرض کنید یک جعبه شیرینی در یخچال خانه هر دو خانواده وجود دارد. چه بسا در خانواده لاغرها تعداد زیادی از قطعات شیرینی پس از چند روز خراب شده، روانه سطل آشغال شود؛ زیرا پدر یا مادر خانواده میگویند شیرینی را برای بچه ها خریده اند. بچه ها نیز هر یک بهانه ای می آورند: یکی میگوید: میل ندارم؛ دومی میگوید: الآن سیر هستم؛ سومی میگوید: حوصله ندارم. چهارمی میگوید: باشد برای فردا و پنجمی… خلاصه هر یک، طوری از خوردن طفره میرود.
ولی در خانواده چاق ها، وقتی پدر از سر کار برمیگردد، میبیند جعبه شیرینی هم نیست و نابود شده است! بچه ها شیرینی را خورده اند و جعبه خالی را در سطل آشغال انداخته اند. این خانواده رفتار بخور بخور را به ارث برده اند و هر کدام که در یخچال را باز کردهاند، یک قطعه از شیرینی خورده اند. اینها چاقی را به ارث نبرده اند، رفتار «اگر دیدی بخور»، یا اضافه خوردن را به ارث برده اند که سبب چاقی میشود.
بنابراین، فرق زیادی بین رفتار و ژن وجود دارد. اگر ژن چاقی یا ژن لاغری وجود داشت، هیچ امیدی به کاهش یا اضافه وزن نداشتیم، ولی چون رفتار افراد قابل کنترل است، به راحتی می توان لاغرها را چاق و چاق ها را لاغر کرد.